Wiadomości

Harlan Ellison, ceniony autor opowiadań sci-fi, zmarł we śnie w nocy z 28 na 29 czerwca. Amerykański pisarz, krytyk, wydawca i edytor antologii fantastycznych był również autorem scenariuszy do seriali takich jak „Star Trek” i „Po tamtej stronie”.

Najsłynniejszą pracą Ellisona jest wydawna w 1967 roku legendarna antologia „Niebezpieczne wizje”, która złamała wiele tabu w fantastyce i pokazała, że SF może być literaturą wysokich lotów.

- Uważam fantastykę za najszlachetniejszy z gatunków i dlatego ją uprawiam. Nigdzie indziej nie znajdziemy takiego bogactwa, głębi i potęgi obrazu, ani takiej różnorodności tropów, metafor i wzorców stanowiących dokładnie sedno tego, co w swojej psychologii zawarł Freud i piszący o archetypach Jung, ponieważ są tak uniwersalne i wywodzą się z naszych pierwotnych korzeni... Istnieje wytłumaczenie, dlaczego religijna prawica boi się Harry'ego Pottera, który sprzedaje się jak świeże bułeczki. Dzieje się tak, ponieważ siła fantazji jest zniewalająca i może śmiało stawić czoła pseudoreligijnemu prawicowemu bajdurzeniu. W fantastyce dostrzegamy ziarenko prawdy - mówił o gatunku science fiction.

Harlan Ellison był wielokrotnie nagradzany: za zekraniozowane opowiadanie „Chłopiec i jego pies” otrzymał w 1976 roku Nagrodę Saturna, za całokształt pracy wyróżniono go Nagrodą Brama Stokera oraz Nagrodą World Fantasy Award, wielokrotnie przyznawano mu też Nagrodę Locusa. Jednocześnie był postacią bardzo kontrowersyjną, znaną ze swoich mocnych wypowiedzi i wystąpień. Na okładce jednej z jego książek napisano, że jest „być może najbardziej kłótliwym człowiekiem na Ziemi”.

Ellison zmarł w wieku 84 lat.

Już po raz ósmy Miejska Biblioteka Publiczna we Wrocławiu współorganizuje razem z partnerami z Czech, Słowacji i Ukrainy międzynarodowy festiwal literacki Miesiąc Spotkań Autorskich. Gościem honorowym tegorocznej edycji będzie Turcja. Z czytelnikami spotka się 62 autorów z Polski, Ukrainy, Czech, Słowacji oraz Turcji, którzy zaprezentują się w ciągu 31 dni podczas ponad 300 równolegle odbywających się spotkań autorskich w 5 miastach Europy Środkowej i Wschodniej – Wrocławiu, Brnie, Ostrawie, Koszycach i Lwowie. Festiwal to wręcz wyjątkowa możliwość odkrywania literackiego świata poszczególnych krajów – gości honorowych, świata często niedostępnego w przekładach na język polski.  
W tym roku festiwal odbywa się pod znakiem Turcji, będzie się można spotkać z 31 znakomitymi twórcami literatury tureckiej. Do Wrocławia przyjadą wybitni autorzy i autorki powieści, opowiadań, poezji i dramatów, wśród nich m. in.: Nedim Gürsel, Oya Baydar, Tuna Kiremitçi, Özgür Mumcu, Şebnem İşigüzel, Murat Özyaşar, Gaye Boralıoğlu, Tarik Tufan, Iskender Pala, Aslı Perker, Ayfer Tunc, Yadé Kara.
Jak co roku do Wrocławia zawitają także ukraińscy, słowaccy i czescy autorzy: Dmytro Łazutkin (UA), Wiktoria Amelina (UA), Ostap Drozdow (UA), Petra Soukupová (CZ), Dušan Vicen (SK), Martin C. Putna (CZ), Ivana Dobrakovová (SK), Petra Dvořáková (CZ).
Festiwal to także święto literatury polskiej. Z polskich autorów obecni będą m.in. Olga Tokarczuk, laureatka tegorocznej Międzynarodowej Nagrody Bookera oraz Wioletta Grzegorzewska – nominowana do tej nagrody w roku ubiegłym. Fragmenty swoich książek zaprezentują m.in. Marcin Wroński, Ziemowit Szczerek, Paweł Sołtys (Pablopavo), Krzysztof Varga, Katarzyna Boni, Zbigniew Rokita, Jacek Inglot, Zbigniew Machej, Mariusz Czubaj, Zyta Rudzka, Jerzy Kronhold, Weronika Gogola. W turecki świat wprowadzą z kolei czytelników Max Cegielski oraz Polki mieszkające na stałe w Turcji: Agata Bromberek i Agata Wielgołaska.
Oficjalne otwarcie Miesiąca Spotkań Autorskich we Wrocławiu odbędzie się 2 lipca 2018 r. o godzinie 19.00 w Mediatece, plac Teatralny 5. Festiwal zainaugurowany zostanie spotkaniem z mistrzem reportażu specjalizującym się w problematyce tureckiej – Witoldem Szabłowskim. O godz. 20.30 wystąpi pierwszy gość z Turcji: Tuna Kiremitçi – pisarz i muzyk. Jego książki traktujące o tragediach zwykłych ludzi, budzące smutek i śmiech zarazem, nazywane są turecką „ironią romantyczną”.

Nowe badania przeprowadzone przez naukowców z Chin we współpracy z departamentem zdrowia Hongkongu potwierdzają, że istnieje wyraźny związek między czytaniem w podeszłym wieku a zmniejszonym ryzykiem rozwoju demencji. Wyniki zakrojonego na szeroką skalę badania zostały opublikowane w prestiżowym tygodniku medycznym „Journal of the American Medical Association”.

Pierwsze testy przeprowadzono w 2005 roku na 15 582 osobach powyżej 65 roku życia (63,9% – czyli 9950 osób – stanowiły kobiety, średnia wieku wynosiła 74 lata), które nie chorowały na demencję. Rok później wykonano ocenę kontrolną, a po siedmiu latach, w 2012 roku, uczestników pierwszego badania poddano ponownym testom.

W wyniku badań zauważono, że aktywności intelektualne w późniejszym wieku mogą zmniejszyć ryzyko wystąpienia demencji lub opóźnić jej rozwój. Oprócz czytania książek i prasy zaliczono do nich granie w gry planszowe, karty, chińskiego madżonga czy obstawianie wyścigów konnych. Co ciekawe – nie zauważono, by prowadzenie zdrowego trybu życia miało równie duży wpływ na zapobieganie wystąpieniu demencji.

Ekspercji podchodzą do wyników badania ostrożnie, gdyż nie zagłębia się ono w mechanizmy zachodzące między aktywnością intelektualną a demencją. Dodatkowo nie wiadomo, jakie wyniki osieągnęliby naukowcy, gdyby przeprowadzono badanie na innej grupie etnicznej. Jedno jest pewne: czytanie nam nie zaszkodzi, a może nie tylko zapewnić rozrywkę, lecz także uchronić przed demencją. 

Stowarzyszenie Bibliotek Amerykańskich zdecydowało, że nagrodzie dla twórców, którzy mieli istotny i długotrwały wkład w literaturę dziecięcą, nie będzie już patronowała autorka „Domku na prerii”. Uznano bowiem, że w swojej twórczości stereotypowo przedstawiła ona Afroamerykanów i rdzennych Amerykanów. Nazwę nagrody zmieniono na Children’s Literature Legacy Award.

Medal Laury Ingalls Wilder przyznawano od 1954 roku, początkowo co 5 lat, w latach 1980–2001 co trzy lata, a potem – co dwa. Jako pierwsza otrzymała wyróżnienie sama Ingalls Wilder, a na przestrzeni lat przyznano je wielu innym uznanym twórcom literatury dziecięcej. W lutym tego roku pojawiła się jednak propozycja, by zrezygnować z patronatu autorki. „Dziś ta nagroda uwzniośla dziedzictwo, które nie jest zgodne z wartościami różnorodności i społecznej integracji – coś, czego do końca nie rozumieliśmy, kiedy  ją utworzyliśmy” – napisała Nina Lindsay, prezes Stowarzyszenia Usług Bibliotecznych dla Dzieci, które jest oddziałem Stowarzyszenia Amerykańskich Bibliotek.

W oficjalnym oświadczeniu poinformowano, że zarząd Stowarzyszenia Usług Bibliotecznych dla Dzieci jednogłośnie podjął decyzję o zmianie nazwy nagrody, ponieważ w twórczości Wilder znajdują się „wyrażenia stereotypowych postaw, które nie są zgodne z podstawowymi wartościami”, jakimi kieruje się Stowarzyszenie. Konsultanci przeszukujący twórczość autorki znaleźli w niej rasistwoskie fragmenty. Wytknęli na przykład, że w „Domku na prerii” trzy razy pada popularne w XIX wieku wśród białych mieszkańców prerii powiedzenie „Dobry Indianin to martwy Indianin”.

Reakcje na decyzję były różne – niektórzy uznali to za świetny pomysł, ale większość krytykowała postanowienie Stowarzyszenia. W obronie Laury Ingalls Wilder stanęła nawet ciemnoskóra artystka Leah Perlongo, która stwierdziła, że nigdy nie odbierała książek z serii „Domek na prerii” jako krzywdzących, a po prostu zdawała sobie sprawę, że odzwierciedlały sposób myślenia mieszkańców prerii z tamtych czasów.

Najbardziej prestiżowe wyróżnienie dla wybitnego ambasadora literatury polskiej za granicą przypadło w tym roku Antonii Lloyd-Jones, jednej z najważniejszych tłumaczek literatury polskiej na język angielski.

Laudację na cześć laureatki wygłosił australijski polonista Stanley Bill, szef polskich studiów na Uniwersytecie w Cambridge (Cambridge Polish Studies). Nazwał ją „jednoosobową ambasadą kultury polskiej”. Jak zauważył, dzięki Lloyd-Jones nasza literatura zaistniała na literackiej mapie języka angielskiego.

„Ta nagroda nie jest moja, jest też wasza” – powiedziała laureatka, dziękując wszystkim, którzy pomogli jej w karierze tłumaczki.

Antonia Lloyd Jones (ur. 1962) studiowała rosyjski i starożytną grekę na Oxfordzie. Dwukrotnie otrzymała prestiżową Found in Translation Award: za przekład „Ostatniej wieczerzy” Pawła Huellego (2009) i za całokształt dorobku (2012). Od dzieciństwa interesowały ją języki obce, ale polskiego nauczyła się dopiero jako osoba dorosła. Tłumaczyła między innymi Jacka Dehnela, Jarosława Iwaszkiewicza, Zygmunta Miłoszewskiego, Olgę Tokarczuk, jak również poetów takich jak Gałczyński czy Tuwim.

Transatlantyk to doroczna nagroda Instytutu Książki dla popularyzatorów literatury polskiej za granicą. Może zostać przyznana tłumaczowi, wydawcy, krytykowi bądź animatorowi życia kulturalnego.

Po raz pierwszy Transatlantyk wręczono podczas Kongresu Tłumaczy Literatury Polskiej 13 maja 2005 roku w Teatrze im. Juliusza Słowackiego. Obecnie nagroda wręczana jest w czerwcu w Krakowie. Laureat otrzymuje 10 000 euro oraz pamiątkowy dyplom i statuetkę autorstwa Łukasza Kieferlinga.

W poprzednich edycjach wyróżnieni zostali m.in. Vlasta Dvořáčková (Czechy), Karol Lesman (Holandia), Bill Johnston (USA).

Podczas uroczystej gali w Szczecinie po raz siódmy wręczono Nagrodę Literacką dla Autorki Gryfia. Laureatką została Martyna Bunda, wyróżniona za powieść „Nieczułość”. Zwyciężczyni otrzymała statuetkę oraz 30 000 zł.

„Nieczułość” Bundy to powieść o wielkiej historii i kobietach, które jako jedyne są w stanie się jej przeciwstawić, a przy okazji brawurowy debiut literacki i hołd złożony kobiecej solidarności.

„Gryfia będzie dla mnie zawsze najważniejszą, bo jest moją pierwszą nagrodą literacką” – stwierdziła laureatka, odbierając nagrodę.

Do nagrody nominowano pięć książek:

    Nieczułość (Bunda Martyna) Wydawnictwo Literackie,

    Po trochu (Gogola Weronika) Książkowe Klimaty,

    Trzy godziny ciszy (Gryciuk Patrycja) Czwarta Strona,

    Prus: Śledztwo biograficzne (Piątkowska Monika) Znak,

    Kanada: Ulubiony kraj świata (Wężyk Katarzyna) Agora.

Nagroda przyznawana jest autorce, która napisała najlepszą książkę literacką albo książkę humanistyczną o wartościach literackich w roku poprzedzającym daną edycję nagrody. To – według organizatorów – jedyna w Polsce nagroda literacka sprofilowana w ten sposób. Nagroda Gryfia jest przyznawana od 2012 roku. Dotychczasowe laureatki to Magdalena Tulli, Zyta Oryszyn, Małgorzata Rejmer, Ewa Winnicka i Anna Janko. Organizatorem Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej dla Autorki Gryfia jest „Kurier Szczeciński”.

Dziś rano w Warszawie zmarła Joanna Kulmowa, polska poetka, reżyserka, autorka utworów scenicznych oraz książek dla dzieci i młodzieży. Odeszła w wieku 90 lat.

Wiadmość o śmierci poetki przekazała Magdalena Barcz, przyjaciółka Joanny Kulmowej. „Na prośbę Jana Kulmy chciałabym przekazać smutną informację. Dziś nad ranem w Warszawie zmarła Joanna Kulmowa (informacja pochodzi od sióstr, które opiekowały się Nią w ostatnich dniach)” – napisała w wiadomości przesłanej PAP.

Joanna Kulmowa urodziła się 25 marca 1928 w Łodzi. Ukończyła studia aktorskie w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej i Filmowej w Łodzi oraz reżyserię w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. W warszawskich teatrach była asystentką reżysera: często Jana Kulmy, swojego męża. Debiutowała poetycko w 1952 roku. Największą popularność przyniosły jej wiersze dla dzieci. Wydała m.in. tomiki: „Zimowe słowiki” (1967), „Krześlaki z rozwianą grzywą” (1978) i „Garbatą modlitwę” (1993). W jej dorobku znajdują się również utwory prozatorskie np. „Wio, Leokadio!” (1965) i „Bajki skrzydlate” (1991).

Ostatni tomik poetki „Moje żarty” ukazał się w 2017 roku nakładem wydawnictwa Iskry.

Joanna Kulmowa była wielokrotnie nagradzana: w 2000 roku przyznano jej Order Uśmiechu, w 2008 roku została uhonorowana Nagrodą Literacką m.st. Warszawy jako „pisarka dla dzieci” za tom „Kulmowa – dzieciom”. Otrzymała również Nagrodę Literacką m.st. Warszawy 2013 za całość dorobku, w kategorii „warszawski twórca”.

Kapituła w składzie prof. Alicja Baluch, Marcin Bruchnalski, dr Stanisław Dziedzic, Izabela Ronkiewicz-Brągiel, dr Anna Skoczek i dr hab. Katarzyna Wądolny-Tatar przyznała Nagrodę Żółtej Ciżemki Elizie Piotrowskiej za książkę „Wojtek. Żołnierz bez munduru”. Laureatka otrzymała gratyfikację w wysokości 25 000 zł oraz statuetkę zaprojektowaną przez prof. Krzysztofa Nitscha.

Nagrodzona książka ukazała się nakładem Wydawnictwa Świętego Wojciecha. Jest to opowieść o niedźwiedziu Wojtku, którego przygarnęli żołnierze 2 Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa i z którymi zwierzę przeszło cały szlak bojowy oraz wzięło udział w walce o Monte Cassino.

Prof. Alicja Baluch powiedziała o „Wojtku. Żołnierzu bez munduru”, że jest to książka edukacyjna w najlepszym znaczeniu tego słowa. Uczy historii, ale i właściwych postaw, zachowań i reakcji.

Pierwszymi laureatkami Nagrody Żółtej Ciżemki były pisarka Barbara Kosmowska i ilustratorka Emilia Dziubak, które nagrodzono w 2017 r. za „Niezłe ziółko”.

Konwent Sherlockon Polska zbliża się coraz bardziej! Przypominamy, że odbędzie się w weekend 30 czerwca – 1 lipca 2018 w Dzielnicowym Ośrodku Kultury Ursynów na ul. Kajakowej 12b w Warszawie.

O czym będzie można posłuchać i co zrobić na Sherlockonie?

Sherlockon, czyli konwent fanów Sherlocka Holmesa, wbrew pozorom nie jest tylko dla miłośników detektywa. Organizatorki to dziewczyny ciekawe świata i tą ciekawością chcą zarażać wszystkich wokół. Dlatego podczas Sherlockonu z jednej strony będzie można posłuchać ciekawych prelekcji i paneli, a z drugiej – zrobić coś własnymi rękami, wziąć do ręki pióro, pędzel czy kamerę i odkrywać nowe pasje.

Angelica Senes jest wędrowną pszczelarką. Zna się na pszczołach jak mało kto. Odwiedza hodowle i pomaga usprawnić pracę uli. Powieść „Strażniczka miodu i pszczół” przenosi czytelnika na zaciszną i urokliwą śródziemnomorską prowincję, gdzie czeka stary kamienny dom i tradycyjna  pasieka wypełniona po brzegi pachnącym i pysznym miodem. Premiera książki Cristiny Caboni miała miejsce 6 czerwca.

Angelica jedynie wśród pszczół czuje się dobrze. Całą wiedzę na ich temat zdobyła jako dziecko, na Sardynii, która była kiedyś jej domem. To tam spędziła najszczęśliwsze i zarazem najtrudniejsze lata swojego życia. Wszystkiego nauczyła ją ukochana ciotka Jaja, która wychowała ją jak własne dziecko, podczas gdy jej matka Maria co rusz znikała gdzieś na kilka dni, pozostawiając dziewczynkę samą. Pewnego dnia Maria wróciła z nowo poślubionym mężczyzną i zabrała dorastającą córkę do Rzymu. Od tamtej pory młoda bohaterka nigdzie nie zdołała zapuścić korzeni.  Spędziła całe lata na przemierzaniu Europy kamperem, który służył jej za dom. Po trudnych przeżyciach rodzinnych jest nieufna, pełna strachu i zawsze gotowa do ucieczki. Od przeszłości, miłości i matki.

Teraz dostała od losu swoją szansę. Na malowniczej wyspie, na której była niegdyś szczęśliwa, czeka na nią piękny, malowniczo położony dom z ogromnym ogrodem, otoczony fioletowymi polami, lazurowym morzem i pasieką. I właśnie tam pełna rozterek i wątpliwości Angelica szuka swojego miejsca na ziemi. A także utraconej przed laty miłości.

Dobra wiadomość dla wszystkich fanów „Gry o tron”. HBO zamówiło pilotażowy odcinek spin-offu kultowej serii. Jego akcja ma się toczyć tysiące lat przed wydarzeniami, które poznaliśmy do tej pory i skupić się na Erze Herosów, zakończonej Długą Nocą, czyli trwającą całe pokolenia zimą, w czasie której odbyła się wojna przeciwko Białym Wędrowcom. Planowany serial ma przybliżyć widzom losy legendarnych Starków, tajemnice Wschodu oraz prawdziwe narodziny Białych Wędrowców. Sam Martin podkreśla, że zamówienie pilotażowego odcinka nie jest równoznaczne z powstaniem całego serialu.

Spin-off o Erze Herosów to tylko jedna z kliku rozważanych produkcji. Już w zeszłym roku George R.R. Martin informował, że ma być ich aż pięć i że będą one prequelami. Zapewniał także, że żaden z nich nie będzie opowiadał o Dunku i Jaju ani rebelii Roberta Baratheona.

Scenariusz pilotażowego odcinka napisali Jane Goldman (znana z pracy nad tytułami takimi jak „X-Men: Pierwsza klasa” czy „Kingsman: Tajne służby”) i George R.R. Martin. Nad pozostałymi odcinkami mają pracować również Max Borenstein („Godzilla”, „Kong: Wyspa Czaszki”), Brian Helgeland („Tajemnice Los Angeles”) i Carly Wray („Mad Men”).

Z okazji zbliżającego się Mundialu Marvel Comics wydał serię 13 komiksów — w jednym z nich pojawił się polski napastnik Robert Lewandowski.

Lewandowski występuje w serii o tytule: „Strzeż się tej trójki”. Kadr przedstawia piłkarza tuż po zdobyciu bramki. Podpis do ilustracji brzmi: „Od popularnego napastnika Roberta Lewandowskiego oczekuje się, że będzie siłą napędzającą polską drużynę. Czy jeden człowiek jest w stanie udźwignąć na swych barkach tak wielki ciężar?”.

Sputnik poprosił o komentarz kulturoznawcę, specjalistę w dziedzinie komiksów Daniela Tamkuna.

— To miły akcent ze strony Marvela i potwierdza status Lewandowskiego jako gwiazdy. Przy czym pamiętajmy, że pojawia się w jednym kadrze, a komiks nie jest o nim, tylko o Mundialu. Trudno o bardziej rozpoznawalny symbol polskiej drużyny niż nasz król strzelców.

Jednak trochę się dziwię, czemu media tak to nagłaśniają. Chyba przez skojarzenie, że Marvel to duża marka i robi komiks o Lewandowskim.

— Wcześniej w Marvelu pojawiali się Polacy?

— Tak, okazjonalnie pojawiały się postaci z historii i mediów, jak Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła czy Andrzej Duda, oraz mnóstwo fikcyjnych postaci pobocznych. Przy czym teraz mowa o uniwersum Marvela z Kapitanem Ameryką, Iron Manem itp. Komiks z Lewandowskim nie ma z tym nic wspólnego. To komiks reklamowy na Mundial, osadzony w naszej rzeczywistości.

— A co sądzisz o podpisie do kadru z Lewandowskim? Bo ja mam wrażenie, że wbito lekką szpileczkę Polsce: po pierwsze drużynie (jakby tylko Lewandowski dobrze grał, reszta się nie liczy), a po drugie można by dopatrzeć się głębszego sensu…

— Najwięcej miejsca w tych epizodach poświęcono gwiazdom — Ronaldo i Messiemu, a o ich drużynach ledwie wspomniano. Nie sądzę, żeby była w tym złośliwość.

— No cóż, niebawem dowiemy się, czy jeden człowiek jest w stanie udźwignąć na swych barkach tak ciężkie brzemię i czy to brzemię rzeczywiście jest ciężkie. Jedno jest pewne — będzie bardzo ciekawie!

Dziewiątego czerwca podczas uroczystej gali, która odbyła się w Centrum Kongresowym ICE Kraków, ogłoszono nazwisko tegorocznego laureata Nagrody im. Wisławy Szymborskiej oraz wręczono nagrodę za tom przełożony na język polski.

Kapituła pod przewodnictwem Abla Murcii Soriano wyróżniła za tom poetycki przetłumaczony na język polski szwedzką poetkę Linn Hansén za zbiór wierszy „Przejdź do historii” (wydawnictwo Lokator) w przekładzie Justyny Czechowskiej. Polską laureatką tegorocznej nagrody została Julia Fiedorczuk za tom „Psalmy” (Fundacja na Rzecz Kultury i Edukacji T. Karpowicza).

Dorota Walczak-Delonois, członkini Kapituły Nagrody im. Wisławy Szymborskiej, w laudacji o Linn Hansén mówiła, że tomik „Przejdź do historii” stanowi oryginalne i niezwykłe zaproszenie do uważnego obejrzenia fragmentów osobnych indywidualnych losów, ewolucji społeczeństw i wspólnej, ludzkiej Historii. Poprzedzone mottem z Gertrudy Stein, to zaproszenie-świadectwo, ma nas, czytelników, skłonić do refleksji nad miejscem współczesnego człowieka w czasie i przestrzeni.

Linn Hansén oraz Justyna Czechowska otrzymają po 50 tys. zł, a Julia Fiedroczuk dostanie 100 tys. zł. Obie poetki zostały uhonorowane także statuetką projektu Terenu Prywatnego.

148 lat temu zmarł Charles Dickens – angielski powieściopisarz, uznawany za najwybitniejszego przedstawiciela powieści społeczno-obyczajowej w drugiej połowie XIX w. w Anglii. Z tej okazji przygotowaliśmy dla was infografikę z ciekawostkami o pisarzu.

Choć Dickens wiele pisał o moralności i niesprawiedliwości, sam nie był kryształową postacią, a jego biografia może zaskoczyć. Zapraszamy do rozwinięcia posta i zapoznania się z infografiką.

Znamy laureatów Nagrody Literackiej m.st. Warszawy! Oto lista wyróżnionych pozycji:

– w kategorii poezja: Wołam cię po imieniu (Bigoszewska Maria (Bigoszewska-Juruś Maria))

– w kategorii proza: Wzgórze psów (Żulczyk Jakub)

– w kategorii edycja warszawska: Sendlerowa: W ukryciu (Bikont Anna)

– w kategorii literatura dziecięca przyznano dwie nagrody za wspólną pracę nad nietuzinkową powieścią Ten i tamten las: autorce Magdalenie Tulli i ilustratorce Alicji Rosé;

– jako warszawskiego twórcę nagrodzono za całokształt twórczości Ernesta Brylla – prozaika, poetę, autora tekstów piosenek, tłumacza i dyplomatę.

To ostatnie wyróżnienie jest szczególne i przeznaczone dla wybitnych pisarzy, w szczególny sposób związanych z Warszawą. Pierwszym autorem uhonorowanym tym tytułem był Tadeusz Konwicki, o którym w laudacji napisano „za wszystko co stworzył o Warszawie, dla Warszawy i w Warszawie”. W kolejnych latach tytuł warszawskiego twórcy otrzymali m.in. Janusz Głowacki, Joanna Kulmowa i Wiesław Myśliwski.

Nagroda Żółtej Ciżemki jest przyznawana za książkę dla dzieci i młodzieży wyróżniającą się zarówno pod względem poziomu literackiego, jak i graficznego książki. Ustanowiono ją w 2017 roku – obecna edycja jest drugą. Zgłoszono do niej 101 pozycji. Kapituła w składzie: prof. dr hab. Alicja Baluch, Marcin Bruchnalski, dr Stanisław Dziedzic, Izabela Ronkiewicz-Brągiel, dr Anna Skoczek i dr hab. Katarzyna Wądolny-Tatar wybrała spośród nich pięć książek.

Oto lista nominowanych pozycji:

Moje cudowne dzieciństwo w Aleppo (Gortat Grzegorz) il. Marianna Sztyma, Wydawnictwo Bajka
Z Bożej łaski Jadwiga, król (Orlińska Zuzanna) Wydawnictwo Literatura
Wojtek: Żołnierz bez munduru (Piotrowska Eliza) Wydawnictwo św. Wojciecha
Ten i tamten las (Tulli Magdalena) il. Alicja Rose, Wilk & Król Oficyna Wydawnicza
Historie zamiecione pod dywan (Zimnowodzka Agnieszka) il. Małgorzata Kwapińska, Wydawnictwo Kocur Bury

Zwycięzca otrzyma 25 000 zł. Fundatorem nagrody jest Prezydent Miasta Krakowa, a organizacją zajmuje się Biblioteka Kraków. Poprzez tę coroczną inicjatywę – nawiązującą tytułem do popularnej książki „Historia żółtej ciżemki” Antoniny Domańskiej, autorki powieści i opowiadań historycznych – Biblioteka Kraków chce wyróżnić tych rodzimych autorów, ilustratorów i grafików, dzięki którym literatura może wciąż silnie oddziaływać na wszechstronny rozwój dzieci i młodzieży, a przy tym przynosić im intelektualną, emocjonalną i estetyczną przyjemność z obcowania ze światem dobrej książki.

Werdykt kapituły poznamy w czerwcu.

Znamy nominowanych do 3 edycji Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza. Spośród 75 debiutów prozatorskich jury wybrało pięć następujących tytułów:

Floryda (Bogdał Grzegorz) Wyd. Czarne,
Ludzie z Placu Słońca (Lipczak Aleksandra) Wyd. Dowody na Istnienie,
Hajstry: Krajobraz bocznych dróg (Robiński Adam) Wyd. Czarne,
Mikrotyki (Sołtys Paweł (pseud. Pablopavo)) Wyd. Czarne
Rzeczy, których nie wyrzuciłem (Wicha Marcin) Wyd. Karakter.

Co ciekawe, żadna z tych pozycji nie jest powieścią – w finale znalazły się opowiadania, eseje i reportaż literacki.

Zwycięzcę nagrody, nad którą patronat objęła Rita Gombrowicz, poznamy 9 września podczas festiwalu Opętani Literaturą. Oprócz gratyfikacji pieniężnej w wysokości 40 tysięcy złotych otrzyma on lornetkę (jedno z ulubionych „narzędzi” Gombrowicza) oraz statuetkę zwaną przez pierwszych laureatów „otwieraczem”. Jak mówi sekretarz kapituły i kurator Muzeum Witolda Gombrowicza, Tomasz Tyczyński, nagroda im. Gombrowicza jako jedyne w Polsce wyróżnienie dla prozaików debiutantów przyznawane przez profesjonalne jury ma otwierać tworcom drogę do czytelników i ich uznania.

W pierwszej edycji nagrodzeni zostali Weronika Murek za „Uprawę roślin południowych metodą Miczurina” i Maciej Hen za „Solfatarę”, w drugiej – Anna Cieplak za „Ma być czysto”.

Stare przysłowie głosi „serce nie sługa”, nie zawsze słucha rozumu i może pokochać człowieka, który niszczy siebie i swoich bliskich. Czy miłość obroni się w starciu z siłą uzależnienia? Czy można uratować kogoś przed życiowym upadkiem? „Miłość ma twoje imię” najnowsza powieść Ilony Gołębiewskiej, autorki, która podbiła serca czytelników trylogią o starym domu, w księgarniach już 6 czerwca. Książkę objęliśmy swoim patronatem.

Dwudziestopięcioletnia Anna Janowska mimo młodego wieku ma już za sobą niejedno bolesne doświadczenie. Prowadzi bardzo intensywne życie – jest psychologiem, pracuje jako terapeutka w poradni, udziela się w fundacji „Zdrowy Jaś”, występuje w zespole rockowym „Abradon”. Wszystko po to, by nie myśleć o przeszłości, z którą wciąż nie może się rozliczyć. Nie potrafi wyrzucić z pamięci bolesnych wspomnień i podjąć odważnych decyzji odnośnie własnej przyszłości.

Rodzinna tragedia  sprzed lat całkiem zniszczyła jej sielankowe życie na wsi, gdzie wychowywała się, gdy była nastolatką. Nagła śmierć matki, ucieczka brata, wyjazd ojca za granicę – te doświadczenia zdeterminowały jej życiowe wybory i sprawiły, że przeprowadziła się do Warszawy. Opuszczona przez bliskich Anna musi sama radzić sobie w wielkim mieście. Towarzyszący jej codziennie strach, brak zaufania do samej siebie i do innych ludzi, ciągłe postrzeganie przyszłości w najczarniejszych barwach powodują, że nie potrafi cieszyć się życiem. Od zawsze nazywa siebie kobietą poszukującą, ponieważ szuka miłości, własnego miejsca na ziemi, satysfakcji z życia i klucza do zrozumienia własnych myśli i uczuć.

Gdy na jej drodze staje Michał Gebert, mężczyzna po przejściach i z dawno wyczerpanym limitem życiowych błędów i upadków, Anna wie, że już nic nie będzie takie jak przedtem. Czasem wystarczy jedno niespodziewane spotkanie, by wszystko zmieniło się nie do poznania...

„Miłość ma twoje imię” to pełna emocji powieść o różnych odcieniach miłości, które są dla człowieka ocaleniem i o życiu, które bywa niezwykle kruche i nieprzewidywalne. Czasami jedno zdarzenie niszczy misternie zbudowany dotąd świat. W swojej książce Ilona Gołębiewska daje czytelnikowi ważną radę, a wraz z nią także nadzieję – nigdy nie wolno się poddawać, nawet wtedy, gdy odchodzą bliskie osoby, gdy życie nas nie rozpieszcza, a miłość omija szerokim łukiem.

Od rana w całej Polsce trwa Narodowe Pisanie Wierszy. Jeśli macie ochotę, również możecie wziąć udział. Zasady są proste: należy napisać wiersz doraźny, który ma mniejszy lub większy związek z dzisiejszym dniem. To może być utwór klasyczny, może być też wolny. Sonet, sestyna – nie ma żadnych ograniczeń formalnych. Ważne, by wiersz powstał właśnie dzisiaj. Podstawowym warunkiem udziału jest przesłanie gotowego tekstu za pomocą specjalnego formularza (LINK) do godziny 23:59.

Organizatorzy akcji podkreślają, że najważniejsze są sam akt twórczy i powstanie tekstów poetyckich, które będą rozgrywać się w tym samym dniu. Efektem finalnym poetyckiego eksperymentu będzie prezentacja napisanych 4 czerwca wierszy podczas festiwalu Stacja Literatura 23 w dniach 13–15 września w Stroniu Śląskim i Siennej. Każdy, kto dzisiaj prześle swój wiersz i wybierze się na najstarszy polski festiwal literacki, weźmie udział w specjalnym konkursie.

By wiersz był brany pod uwagę w konkursie, musi znaleźć się w nim wydarzenie, cytat, news albo powszechnie znany fakt, który zaistnieje wyłącznie 4 czerwca 2018 roku. Ten element będzie podlegać weryfikacji organizatorów wybierających wiersze do lektury podczas Stacji Literatura 23 w ramach Live Setu. Tekst musi być wysłany dzisiaj do godziny 23:59. Wiersze, które zostaną wysłane po tym terminie, nie będą brane pod uwagę.

Narodowe Pisanie Wierszy organizują Biuro Literackie oraz Czarna Góra Resort, która ufunduje nagrodę główną w postaci weekendu dla dwóch osób w sezonie zimowym w wybranym terminie w jednym z obiektów należących do kompleksu Czarna Góra Resort.