Książka: Rzeczy, których nie wyrzuciłem

Na wysłuchanie audiobooka wybrałam celowo pierwsze dni listopada, kiedy to wspominamy naszych bliskich zmarłych. Książka niełatwa, myślę, że trzeba do niej dojrzeć. W tym też dopatruję się bardzo dużych rozbieżności w ocenie utworu. Główny bohater porządkuje rzeczy po zmarłej matce – książki, zapiski z przepisami, drobiazgi codziennego użytku i snuje niespieszne opowieści z jej życia. Przedstawia nam kobietę o niełatwym charakterze, z zasadami. Ze wspomnień bohatera o matce emanuje dużo emocji,...

Co zostaje po śmierci bliskiej osoby? Przedmioty, wspomnienia, urywki zdań? Narrator porządkuje książki i rzeczy pozostawione przez zmarłą matkę. Jednocześnie rekonstruuje jej obraz – mocnej kobiety, która w peerelowskiej, a potem kapitalistycznej rzeczywistości umiała żyć wedle własnych zasad. Wyczulona na słowa, nie pozwalała sobą manipulować, w codziennej walce o szacunek – nie poddawała się. Była trudna. Była odważna.

W tej książce nie ma sentymentalizmu – matka go nie znosiła – są za to czułość, uśmiech i próba zrozumienia losu najbliższej osoby. Jest też opowieść o tym, jak zaczyna odchodzić pierwsze powojenne pokolenie, któremu obiecywano piękne życie.


"Właśnie tak gorszyła zacne panie. Warczała na nauczycielki. Pacyfikowała sprzedawców. Kazała milczeć antysemickim taksówkarzom. Nie reagowała na nasze: »Po co to robisz?«".

(Fragment książki)

[Karakter, 2017]