Teksty i komentarze
Teksty i komentarze z okresu:
Kategoria:
[wszystkie] [książki i okolice] [obserwuję] [w dziale recenzji] [w wiadomościach] [na forum] [w czytatniku] [offtopic]
Dotku, podeślij mi adres na priv, to w przyszłym tygodniu wyślę Ci "Dwór".
Twórczości Dowłatowa nie znam zupełnie, dopiero zamierzam – dzięki Germanowi młodszemu. Jego film pokazuje kilka dni z życia młodego, źle widzianego przez władzę pisarza, skołowanego w wirze problemów – życiowych, twórczych, rodzinnych, u progu istotnych decyzji. W Leningradzie lat 70. ubiegłego wieku, w środowisku intelektualistów, artystów, pisarzy i poetów (wśród nich Brodski). Samo miasto pokazane tak, że zdjęcia jakby je odrealniają i metafo...
Wspaniale! Będę czekał na wrażenia :)
Dziękuję za podpowiedź :) Lebiediew będzie następny w kolejce.
Nie czytałam Rybakowa. Zajmę się nim w następnej kolejności. Dziękuję za podpowiedź :)
Zaciekawiła mnie Twoja recenzja, książka zamówiona w bibliotece:)
Może można by to było zrobić jak Jak pisać: Pamiętnik rzemieślnika?
Nie czytałam Mroza, ale już kilka razy spotkałam się z informacją, że jest w tej książce "ja" odmieniane przez wszystkie przypadki ;) Książka Kinga to dla mnie także bardziej pamiętnik, niż poradnik, a tam gdzie poradnik, to z pokorą, zresztą biograficznie też.
Ale czy to w ogóle jest literaturoznawstwo? Dla mnie poradnik: jak pisać, nie jest literaturoznawstwem.
Może wypowie się o O pisaniu: Na chłodno ktoś kto to czytał?
Być może jest to kiepska pozycja językoznawcza, ale jednak powinno to zostać w tej kategorii?
Patrzyłam w KaRo jak to klasyfikują biblioteki i widzę, że różnie. Można to oczywiście zakwalifikować w bnetce do autobiografii, w końcu Mróz traktuje o swoich doświadczeniach i na ich bazie doradza jak pisać, ale też mam pewne wątpliwości czy to dobry kierunek.
Czy mogę poprosić o dopisanie do listy?
No właśnie - jak to jest?
Wiele głosów krytycznych. Zwłaszcza, że ilość nie idzie w parze z jakością.
Twoja recenzja też krytyczna (tak ją odebrałam), a jednocześnie aż 4,5. Przecież to bardzo wysoka ocena. To jak to jest?
Dla mnie zupełnie niezrozumiałą rzeczą jest pozycja: O pisaniu: Na chłodno. Skoro zostało wydane, to badanie rynku wykazało, że się sprzeda. Chyba. Czyli, że ktoś czytelnicy uważają Mroza za osobę ciekawą, mającą coś do p...
Recenzuje: Marta Rojewska (atram_ent)
Po „chwilowym” spadku formy Remigiusz Mróz objawił się z kolejną dobrą częścią swojej serii o Chyłce i Zordonie, czyli „Testamentem”, który przewrócił mi wiarę w możliwości pisarskie tego autora. Nie minęło wiele czasu, w przypadku tego pisarza to nigdy nie jest dużo, a już na księgarnianych półkach znalazł się „Kontratyp”. Książka niezła, acz specyficzna.
Wszystko zaczyna się od porwania kilkuletniej ...
Recenzuje: Marta Rojewska (atram_ent)
Anthony Warner jest z zawodu kucharzem, który kilka lat temu zainteresował się coraz popularniejszym na świecie ruchem tzw. zdrowego jedzenia. W efekcie tego zainteresowania powstał blog, a w dalszej kolejności recenzowana publikacja.
Książkę rozpoczyna rozdział „Wielkanocna czajka”, którego zadaniem jest pokazanie, że my (ludzie) lubimy proste schematy myślowe, częściej używamy „mózgu odruchowego” niż ...
Apologia kobiecego ducha. Sibilla Aleramo i jej związki z polską kulturą literacką pierwszej połowy XX wieku to opowieść o kobietach piszących: prozatorkach i poetkach, tłumaczkach i dziennikarkach. O książkach z kobietami w tytule (Kobieta, Dom kobiet) i ich recepcji, głównie wśród kobiet. O kobietach w twórczości kobiet i o kreatywności kobiet w ogóle. O poszukiwaniu oryginalnej literackiej formy dla kobiecego głosu i doświadczenia. O jednostko...
Kolejny świetny trop. A do tego - ciekawe wydawnictwo.
Skoro już o współczesnej prozie rosyjskiej i audycjach w Dwójce. Po wysłuchaniu literackiego podsumowania roku 2018 https://www.polskieradio.pl/8/2827/Artykul/2240903,Najlepsze-i-najgorsze-ksiazki-polskie-i-zagraniczne-2018-roku bardzo intrygująco wygląda chwalona tam Granica zapomnienia
Czytałaś może Rybakowa? Jeśli tak - jak się mają do siebie ich powieści (Aksionow - Rybakow)?
Pytam, choć sama Rybakowa do dziś nie przeczytałam. Ale mam ułożone w głowie, co to jest.
Spiro zaczęłam wczoraj wieczorem. Podoba mi się. To mój drugi Spiro, pierwszym (Iksowie) zachwyciłam się.
No proszę. I Dowłatow zawitał na Biblionetkę. Zdradzisz coś o filmie? Do kogo byś go porównała (z pisarzy)? Bardziej Sołżenicyn, czy bardziej Brodski?
Przeczytałam.
Nie jest to zła powieść (dałam 4). Ale na pewno najsłabsza Orzeszkowa (z tych, które czytałam).
Meira Ezofowicza i Dziurdziów nie przebije, do Nad Niemnem zbliżona, ale bardziej nachalna, a przez to słabsza. Lekko się nudziłam nawet. Na plus - nie ma przesady z opisem przyrody, na minus - wątki miłosne: u Orzeszkodwej zupełnie są nie-do-czytania, w XXI wieku, zestarzały się zupełnie.
Mam 2 odczucia - Orzeszkowa świetnie rysuje ...
Japońska sztuka życia wabi-sabi to antidotum na perfekcjonizm kultury Zachodu. W Kraju Kwitnącej Wiśni piękno jest niedoskonałe i przemijające, a najpiękniejsze przedmioty to te z historią i zszarganym życiorysem.
Japończycy potrafią zachwycić się tym, co niedoskonałe i ulotne. Dla swoich gości przygotowują ciepłe kapcie i pożywne, ale nie wystawne posiłki. Nie spisują na straty wyszczerbionej ceramiki, która towarzyszyła im przez wiele lat. C...
Właśnie skończyłam drugą Agatkę. Tym razem ogromny zachwyt! Zabójstwo Rogera Ackroyda dostaje u mnie 5,5.
Travisa McGee, postać wymyśloną przez Johna D. MacDonalda, można określić jako ojca chrzestnego Jacka Reachera; o ile jednak bohater stworzony przez Lee Childa wzbudził moją antypatię ze względu na swoje faszyzujące ciągotki i więcej po jego przygody raczej nie sięgnę, to następna książka o Travisie McGee już czeka na przeczytanie. Poznajemy tego bohatera, gdy w mesie swojego jachtu słucha piątą symfonię Dymitra Szostakowicza i przygląda się przy...
Dziękuję Carly za bardzo ciekawy konkurs. Pisałam nawet Dot przy ostatnim konkursie, że raczej już nie będę brać w nich udziału, bo jednak zabierają sporo czasu. Ale chyba muszę to "odszczekać", no bo jak można oprzeć się konkursowi z policjantami :)
Ponieważ nie wszyscy zidentyfikowali każdego policjanta, jestem ciekawa, które fragmenty były najtrudniejsze do odgadnięcia.
Dla mnie chyba najtrudniejszy był numer 18, czyli "Ludzie bezdomni" ...
Trzy pary. Clementine, wiolonczelistka, przez całe życie w cieniu matki – kobiety idealnej, która pracuje, prowadzi dom, zawsze wie, co jest właściwe – i Samuel, za wszelką cenę starający się sprostać zadaniom nowoczesnego mężczyzny, lecz nieodnajdujący się w korporacyjnym kieracie. Erika, od dzieciństwa przyjaźniąca się z Clementine (a właściwie bardziej z jej matką – nie bez powodu, bo na własną matkę nie mogła i nie może liczyć), i Oliver, obo...
"Amy i Isabelle" to jest ta Strout, którą lubię: postacie niby zwyczajne, ale w tej swojej zwyczajności barwne, wyraziste, dające do myślenia; sceneria też zwyczajna, ale bardzo plastyczna – czy to mieszkanie, czy fabryczne biuro, czy pejzaż udręczonego upałem miasteczka, z przywiędłą, przykurzoną zielenią i mętną, cuchnącą cieczą wypełniającą koryto rzeki.
A historia – w sumie też zwyczajna. Historia kobiety, której w życiu coś nie wyszło i ...
Uwielbiam romanse historyczne, opisy pięknych krajobrazów, strojów, beztroskie życie. Autorka zabiera nas w świat dziewczyny, która z dnia na dzień przenosi się z biedy do luksusu, musi zmienić całe swoje zachowanie, nauczyć się zasad panujących w nowym dla niej dziwnym świecie. Kiedy Florie przekroczyła próg jej nowego dużego domu zdała sobie sprawę już na samym początku, że nie będzie tu szczęśliwa i od razu postanawia, że wróci w swoje rodzinn...
Komisarz Maigret należy do tych bohaterów, których z jednej strony znam niemal od zawsze – kiedy zaczynałam się interesować literaturą inną niż dziecięca, można było na fragmenty kryminałów z jego udziałem natrafić w prasie czy wysłuchać ich w radiowym teatrze – ale z drugiej jakoś nie miałam okazji poznać ich w sposób usystematyzowany. Może ze dwa razy wpadł mi w ręce jakiś tomik jego przygód, lecz było to na tyle wcześnie, że nie zwracałam jesz...
Sięgając po „Pułapkę na myszy”, byłam w jakiś sposób przekonana – widać mocno, skoro nie sprawdziłam – że to powieściowa wersja utworu scenicznego, granego chyba we wszystkich teatrach świata, a już na pewno w teatrze TV w czasach mojego dzieciństwa. Teza okazała się prawdą o tyle, że istotnie, „Pułapka na myszy” prozą istnieje, natomiast nie jest powieścią, lecz niezbyt długim opowiadaniem, otwierającym zbiorek dziewięciu tekstów, połączonych pr...
Żal do Becki, która się z nim rozstała, kilka piw za dużo, szalony pomysł…
Fabian wyjmuje komórkę i robi byłej dziewczynie zdjęcia na imprezie – takie, jakie nigdy nie powinny powstać. A już na pewno nie powinny ich oglądać inne osoby. Do tego wniosku Fabian dochodzi za późno, bo w nocy rozesłał MMS-y z fotografiami. Uruchamia to łańcuch wydarzeń: z powodu wprowadzonego w szkole zakazu korzystania z telefonów komórkowych nikt nie chce mieć z F...
To się cieszę, że Ci pasuje!
Zatem dziewczyny widzimy się 9 lutego o 16:00 w Revolutionibus. Zrobię rezerwację wcześniej.
Jeśli ktoś jeszcze ma ochotę dołączyć, to zapraszamy do stałego krakowskiego grona :)
-
książka oceniona przez Ciebie - najedź na ikonę przy książce aby zobaczyć ocenę
-
do książki dodano opisy lub recenzje
-
książka dostępna w naszej księgarni
-
książka dostępna u innych użytkowników (wymiana, kupno)
-
książka znajduje się w Twoim schowku