Dzięki za wyjaśnienia :) Może kiedyś sięgnę po "Ziemiożerczynię" (albo sama wpadnie mi w ręce). Najbardziej obawiałam się realistycznych i naturalistycznych scen przemocy (takich jak w skandynawskich kryminałach), bo realizm magiczny jednak mnie kusi.

Ze względu na dzieci żona zabroniła mi kląć "do cholery", więc - aby być na czasie - klnę "do korony!" ;) A kolega miał przez wiele lat zwyczaj klnąć anagramem, do którego nikt się nie przyczepiał: mówił "w zidę pnioka!". Nie chcę tego anagramować do postaci wyjściowej, ale jest tam coś o koniu...

O to to! Też mam zamiłowanie do takich archaizmów! :) A kiedyś podczas akcji "książki na wagę" zgarnęłam stary słownik gwary więziennej - o matulu, jakie tam są skarby!

Jak to jest, że własny błąd widzi się nie wtedy, kiedy komentarz jest jeszcze w wersji edytowalnej, a dopiero zaraz po dodaniu - dwa "tużoboki" tuż obok siebie! Noż wciórności!

Ma taki jeden wulgaryzm, którego nigdy nie użyłam, ale doceniam jego moc. Z tym wulgaryzmem wiąże się wspomnienie sprzed około czterdziestu (!) lat. Do dziś pamiętam, że stałam z mamą na przystanku autobusowym tuż obok słynnego w Bielsku-Białej optyka Jana Kulki, a tuż obok kompletnie pijany mężczyzna bluzgał potwornie i agresywnie pod adresem nieobecnej tam osoby. Nie pamiętam, co jej zarzucał ani o co mu w ogóle chodziło, ale zapamiętałam stras...