dot59 - użytkownik BiblioNETki

Zabierając się do lektury ostatniego tomu „Dzieła Garrenów”, większość czytelników jest już w pełni zorientowana, że nie zawsze miał on taką postać, jak w tej chwili, gdy biorą go do ręki. Tak pisał o tym osiemdziesięciosześcioletni autor na dwa lata przed ukazaniem się pełnego wydania cyklu: „I.V.[inicjały wydawcy - przyp. rec.] chciałby opublikować w dwóch tomach sześć części »Dzieła Garrenów« - »Zbuntowanych«, »Zazdrosnych«, »Znieważonych« [sześć dlatego, że wyjściowo „Zazdrośni” dzielili się...

W „Zbuntowanych” akcja toczy się dość leniwie; w „Zazdrosnych” i „Obcych” jest jeszcze bardziej statyczna, ale gdy się zabierzemy do „Znieważonych”, może nam się wydać, że w tamtych trzech pędziła na łeb, na szyję. Bo tutaj rozgrywa się w ciągu dwóch dni, w ciągu których bohater kilkakrotnie przemieszcza się z miejsca na miejsce, kontemplując uroki Paryża, i odbywa trzy rozmowy. Żadna z nich nie decyduje w jakiś istotny sposób o dalszym jego życiu… ani w zasadzie o niczym, stanowiąc jedynie ilus...

Fakt, że w poszczególnych tomach „Dzieła Garrenów” dzieje się bardzo niewiele (przynajmniej w sensie konkretnych wydarzeń, które byłoby trzeba pamiętać, chcąc przejść do następnej części), pozwoliłby na czytanie poszczególnych tomów w dużym odstępie czasowym, ale jeśli człowiek ma pod ręką całość, czemu miałby z tej okazji nie skorzystać i nie przeczytać wszystkich za jednym zamachem? Do „Obcych” zabrałam się więc niemal zaraz po skończeniu „Zazdrosnych”, w których młodzi Garrenowie, zebrani prz...