Książka: Starcie królów

Dłużej nie potrafił opierać się kuszącemu grzbietowi drugiego tomu „Pieśni Lodu i Ognia”. Świadomy tego, czego mógł się spodziewać po prozie Martina, pewnego wieczoru sięgnął po książkę o proporcjach cegły i jeszcze przed snem przeczytał ponad dwieście z jej dziewięciuset stron. Bynajmniej nie zaskoczyło go dobre tempo, bo pomimo kilku rzeczy, które przy odrobinie złej woli mógłby zarzucić stylowi autora, musiał przyznać, że obłędnie dobrze się to czyta i przyswaja. Tak było w tomie pierwszym i ...

"Sen jest dobry - stwierdził - ale książki są lepsze"*- Tyrion Lannister I jak tu się z nim nie zgodzić? Kiedy polecanki Biblionetki zaczęły usilnie mnie przekonywać, że na 99% spodoba mi się "Gra o tron" zareagowałam pytaniem: a co to w ogóle jest? Biblionetka nie rezygnowała, ja również. Niestety, w mojej bibliotece nie ma tej pozycji. Cóż było robić? Odwiedziłam więc księgarnię. Cena - 49 zł - trochę mnie zniechęciła. Ale opasły tom kusił i nęcił… Zbliżały się święta Bożego Narodzenia -...

Fantastyczna kontynuacja. Martin świetnie czuje i zna swoje postacie. To od razu widać. Każda z nich jest pełna charakteru, niejednowymiarowa, z krwi i kości - żadnej z nich nie można nazwać papierową. I choćby dlatego warto sięgnąć po ten cykl. Ale mamy tu jeszcze olbrzymi, skomplikowany świat, pełen różnych rodów, ich powiązań, koligacji i intryg. Autor umiejętnie nas po tym świecie oprowadza, nie pozwalając nam się w nim zgubić. Mamy też ciekawą narrację - z perspektywy różnych osób, żaden ro...

Zachwyt po pierwszym tomie wcale się nie rozmył po przeczytaniu "Starcia królów". Zachwyca mnie kreowana przez autora rzeczywistość i mnogość wątków. Często sam się gubiłem w tym kto, gdzie, kiedy, z kim, ale dodawało to tylko klimatu i wcale nie przeszkadzało w dalszej lekturze. Bałem się trochę, że rozwinie się za bardzo wątek magiczny, który w "Grze o tron" był potraktowany bardzo delikatnie i tajemniczo. Nie jestem jednak zawiedziony, gdyż Martin George nie stara się tłumaczyć wszystkich zja...

Żelazny Tron jednoczył Zachodnie Królestwa aż do śmierci króla Roberta. Wdowa jednak zdradziła królewskie ideały, bracia wszczęli wojnę, a Sansa została narzeczoną mordercy ojca, który teraz okrzyknął się królem. Zresztą w każdym z królestw, od Smoczej Wyspy po Koniec Burzy, dawni wasale Żelaznego Tronu ogłaszają się królami. Pewnego dnia z Cytadeli przylatuje biały kruk, przynosząc zapowiedź końca lata, jakie pamiętali żyjący ludzie. Najgroźniejszym wrogiem będzie jednak zima.

[Zysk i S-ka, 2000]