Książka: Ojciec chrzestny

„Jeżeli będę mógł umrzeć, mówiąc: »Życie jest takie piękne«, to nic poza tym nie jest istotne”*. To jest coś, co po prostu trzeba znać – bardzo nie lubię takiego stwierdzenia, także jeśli dotyczy rzeczy innych niźli książki. Nie lubię go do tego stopnia, że kiedy wybieram kolejne lektury, podświadomie omijam pozycje, które ludzie tak właśnie opisują. A „Ojca chrzestnego” z pewnością „trzeba znać”. No nic, tym razem uległem… Mario Puzo przenosi nas do Nowego Jorku pierwszej połowy ubiegłe...

Dziewiętnastowieczny pisarz francuski – Honoré de Balzac powiedział kiedyś, że „za każdą wielką fortuną kryje się zbrodnia”*. W drugiej połowie dwudziestego wieku Mario Puzo – amerykański pisarz włoskiego pochodzenia napisał powieść, której mottem uczynił właśnie te słowa, i która stanowi ich swoistą ilustrację... O jakim dziele mowa? Oczywiście o „Ojcu chrzestnym”. Powieść błyskawicznie osiągnęła status bestsellera, a dziś wielu zalicza ją już do klasyki literatury światowej. Fabuła opowiada...

Prawie każdy oglądał, prawie nikt nie czytał. Trudno mi zrozumieć fenomen "Ojca chrzestnego" Coppoli. Kilka lat temu, nęcony komentarzami o „największym dziele w historii kinematografii, etc., etc.”, usiadłem, obejrzałem, poszedłem zrobić sobie herbatę, wysikałem ją, poszedłem spać, wstałem i żyłem dalej. Największe dzieła kinematografii powinny zmieniać ludzkie życie, a ja poszedłem po kubek teiny. Don Corleone nie pozwala jednak o sobie zapomnieć. Prowincjonalne biblioteki mają tę duż...

Jeżeli ktoś nie czytał jeszcze "Ojca chrzestnego", nie powinien czytać tej recenzji, ponieważ ma ona charakter streszczenia. W wieku dwunastu lat musiał opuścić Sycylię, ponieważ zabito mu ojca. W Ameryce zmienił nazwisko na Corleone (miejscowość, w której się wychował). Przyłączył się do dwóch nieznanych mu chłopców o nazwiskach Clemenza i Tessio i pomagał im napadać na ciężarówki. Z dnia na dzień stawał się coraz potężniejszy, a coraz więcej ludzi zaczęło prosić go o pomoc w swoich codzien...

Książka o tym, jak łamiąc prawo wymierza się sprawiedliwość. Puzo doskonale opisał historię rodziny mafijnej. Na jej czele stoi tytułowy ojciec chrzestny, Don Corleone, który jest dla swoich bliskich tym, czym dla katolików Bóg. Jest on strażnikiem starych, sycylijskich reguł. Nie zawsze są dobre i sprawiedliwe, jednak złamane prawie zawsze stają się zabójcze. To również książka o tym, jak w świecie, w którym z praworządnością wygrywa zło, nic nie jest wart człowiek, jego uczucia, wreszcie jego...

„Słowo "Mafia" oznaczało pierwotnie miejsce schronienia. Potem stało się nazwą tajnej organizacji, która powstała, by walczyć z władzami ciemiężącymi od stuleci ten kraj i jego ludność. Sycylia była krainą gwałconą okrutniej niż jakakolwiek inna w dziejach. Inkwizycja torturowała na równi bogatych i ubogich. Wielcy właściciele ziemscy oraz książęta Kościoła katolickiego sprawowali władzę absolutną nad pasterzami i chłopami. Policja była narzędziem ich władzy i tak się z nimi utożsamiała, że nazw...

Każdy zapewne słyszał o "Ojcu Chrzestnym". Głównie za sprawą filmu. Ja wprawdzie obrazu F.F. Coppoli nie widziałam (na szczęście, bo w przeciwnym razie czytanie książki nie byłoby już taką przyjemnością), ale pierwsze skojarzenia to mafia, wojna gangów, broń, zabijanie, goryle pilnujący domów, przypominających twierdze... itp., czyli zupełnie nie moje klimaty. Zawsze byłam przekonana, że jest to książka dla facetów i kobiet raczej nie zainteresuje. Teraz wiem, jak bardzo się myliłam! Sięgnęła...

Wspaniała książka opowiadająca o dziejach rodziny Corleone, w której autor opisuje działalność nowojorskiej mafii. Czytając ją po raz kolejny, ciągle odkrywam coś nowego, jest pełna ukrytych złotych myśli. "Przyjaźń jest wszystkim. Przyjaźń to coś wiecej niż talent. Więcej niż władza. Prawie równa się rodzinie. Nigdy o tym nie zapominaj." Polecam serdecznie każdemu Mario Puzo i jego geniusz...

Głośna powieść obyczajowa współczesnego pisarza amerykańskiego, odsłaniająca tajniki działalności jednej z największych mafii nowojorskich, Rodziny Corleone'ów.

Film F. Coppoli, zrealizowany według powieści Mario Puzo, z Marlonem Brando w roli Ojca Chrzestnego, został bardzo wysoko oceniony przez światową krytykę i wzbudził szerokie zainteresowanie publiczności.


"– Jesteś prawie równie dobry jak twój ojciec – powiedział. – Ale jednej rzeczy musisz się jeszcze nauczyć.
– Czego? – zapytał uprzejmie Michael.
– Jak mówić nie – odrzekł Hagen.
Michael poważnie kiwnął głową.
– Masz rację – powiedział. – Będę o ty pamiętał.
Kiedy Hagen wyszedł, Michael powiedział żartobliwie do ojca:
– Więc nauczyłeś mnie wszystkiego poza tym. Powiedz mi jak się mówi ludziom »nie« w sposób, który by im się podobał.
Don przesiadł się za wielkie biurko.
– Nie można mówić »nie« ludziom, których się kocha, nie za często. To cały sekret. A poza tym, kiedy to mówisz, musi brzmieć jak »tak«. Albo trzeba ich samych skłonić do powiedzenia »nie«. Trzeba poświęcić na to sporo czasu i trudu. Ale ja jestem staroświecki, ty jesteś z nowego, dzisiejszego pokolenia, nie słuchaj mnie".

[Czytelnik, 1991]

Nie ma chyba osoby, która interesując się literaturą czy filmem, nie sięgnęłaby po to dzieło, będące na szczytach rankingów wielu list. Co jest takiego w historii gangsterskiego rodu? W tej powieści zabijanie jest koniecznością, prawem honor i niepisany kodeks, a zwycięzcami stają się ostatecznie "ci źli" którzy zamiast policji i bezdusznego prawa pomagają najbardziej potrzebującym. Zestawienie brutalności i bezwzględności z dobrodusznym spojrzeniem Marlona Brando, honoru i powinności wobec ...

Przyjmując pewne kryteria, można skatalogować każdy zbiór książek (to oczywista oczywistość). Wydaje mi się, że najczęściej występujące kryterium podziału książek to: podoba mi się/nie podoba. Mnie "Ojciec chrzestny" nie podoba się. Dlaczego? Dlatego. Jednym z możliwych kryteriów jest podział na: - artyzm książki w zakresie fabuły (przedstawione historie bohaterów) - materia; - artyzm książki w zakresie użytego języka (zastosowane środki służące do opisu tej fabuły) - forma. Jaki związek...

Styl pana Puzo zachwyca: jest lekki, toteż czyta się jednym tchem. Należy oczywiście czytać ze zrozumieniem, skupić się na fabule i samym przekazie. Ale nie sądzę, by ktoś miał większy problem. Sam, gdy siadałem do lektury, miałem troszkę obawy. Oczywiście znałem już znakomity film Coppoli, więc sądziłem, iż książka będzie wiernym pierwowzorem, tym bardziej że scenariusz pisał sam Puzo. I tak było, w 80% zgodna z filmem (druga część filmu, tj. młodość Vita znalazła się na kartach książki), a...