Teksty i komentarze

Mnie pokonała niedawna nowość. Mianowicie książka ,,Kapłanka w Bieli" pani Canavan. Dla mnie to było czytelnicze samobójstwo, a miało być tak pięknie.

Przede mną leży eleganckie wydanie „Madame” Antoniego Libery. W połyskującej bordowej obwolucie, z której spogląda brunetka o wyrazistych oczach i ustach. ”Piękna i zimna, wspaniała i nieprzystępna, dumna i bezlitosna”[1] niczym powieściowa lektorka francuskiego, tytułowa „Madame la Directrice”. Takich kobiet się łatwo nie zapomina. Dla niektórych mężczyzn stają się punktem odniesienia na całe życie… Długo czytałam tę książkę o młodzieńczej f...

Przypominam, że jutro - piątek, 26 lutego o północy upływa termin nadsyłania dymnych maili.

Może być jeszcze ,,Jutro klasówka" Edmunda Niziurskiego, ,,Kapelusz za 100 tysięcy" Adama Bahdaja, serię ,,Zwiadowcy" Johna Flanagana i w ostateczności cykl ,,Dziedzictwo" Christophera Paoliniego.

Ja dorzucę jeszcze, że chyba jednak lepiej jak się czyta 20 dobrych książek rocznie niż 40 gniotów. Ważniejsze jest to CO się czyta a nie ILE. Przynajmniej takie mam odczucia. A tak na marginesie to czytam 70-80 rocznie ;).

Też ładny, nawet bardzo-bardzo. Ja pozostaję jednak przy czwóreczce z Adminowych propozycji. Gdyby jednak miała być ta czwórka wykluczona, wówczas optuję za wersją inheracil (inheracila?).

Ostatni lot flaminga Tajemna historia Moskwy Opowieści z Wilżyńskiej Doliny Eon: Powrót Lustrzanego Smoka Helena Subotowicz "Gdzie Wilia płynie cicho jak łza"

Niektóre bajki czyta się nie tylko z sentymentu, bo przypominają nam o czasach dzieciństwa. Nie odkłada się ich do pudła w piwnicy, kiedy tylko dzieci dorosną. Nie przechodzi się obok nich obojętnie w księgarniach. Właśnie; niektóre towarzyszą nam przez całe życie. Dlaczego? I tutaj musimy przenieść spojrzenie z samej historii... na jej autora. Być mistrzem pióra to tak napisać historię dla dziecka, żeby to się nią zanadto nie znużyło, żeby by...

26 lutego 2010 (piątek) w Warszawie : Wieczór literacki PÓŁWYSEP W WIERSZACH: Trzech hiszpańskich poetów po trzydziestce. Jest ich trzech: Vicente Llorente, Pepe Ramos i Joaquín Juan Penalva. Więcej, tutaj. godz.19:30 Czuły Barbarzyńca, ul. Dobra 31

A u Miłosza nie ma nawet 5-7-5 sylab... Shizukasa ya iwa ni shimi iru semi no koe Jaka cisza - Terkotanie konika polnego Świdruje skałę. Albo to: Stara sadzawka, Żaba - skok - Plusk. Nie pamiętam jak to wyglądało w oryginale, ale na pewno klasycznie albo prawie klasycznie (5-7-5 albo z minimalnymi wariacjami). Jak to się ma do przekładu Miłosza...? Ani "plusk", ani "terkotanie konika polnego" mnie nie przekonują. Oczywiście sz...

Don DeLillo to pisarz bardzo skomplikowany i autor prozy dość hermetycznej. Niejednoznaczność przekazu jego książek i niepowtarzalny sposób łączenia całkiem różnych od siebie myśli i poglądów w spójną, acz trudną do ogarnięcia całość, specyficzny sposób budowania fikcji literackiej i głęboki humanizm to na pewno cechy, które pozwalają z nadzieją myśleć o tym, iż amerykański twórca zostanie kiedyś wyróżniony przez Komitet Noblowski. Bo pisarstwo D...

Nr 4 najlepszy. Chyba wolę w wersji bez tła, choć z tłem też jest w porządku. Jeśli tło, to raczej bardzo jasno niebieskie bym widziała.

Wśród plakatów zawieruszył się projekt zgłoszony przez inheracil we wcześniejszym wątku. Wyglądało to tak: http://www.tinyurl.pl?nYDMOrhL

To nie ja pisałem, że hasła powinny promować BiblioNETkę, tylko Farary. Ale również się z tym zgadzam :-).

Powołany do życia przez Papcia Tytus rozpoczyna swoje uczłowieczenie przez harcerski trening. Uczy się ochrony zabytków, pierwszej pracy zarobkowej i biegów na orientację. Choć pierwszy zeszyt z przygodami Tytusa powstał według ściśle wyznaczonych odgórnych instrukcji, komiks wypada bardzo naturalnie. Humor jest niebanalny i niewymuszony. Fabuła bardzo dynamiczna, czasem trochę chaotyczna, ale mimo wszystko to przyjemny początek cyklu.

COSIA mu przyczepimy - honorowo! Albo ustawimy się wokół niego "zacosiowani" do zdjęcia - wtedy będzie pełnia szczęścia. ;-)

Zdecydowanie ten, mimo że bez COSIA. :-)

Super, jesteś nieoceniona. W moich bibliotekach też nie znalazłam tej pozycji. I ja mogę spokojnie poczekać, bo jestem chwilowo mocno "ziberoamerykanizowana". Tym bardziej, że może, w międzyczasie, wpadnie Ci do głowy jakaś lektura, którą będę mogła Tobie podesłać. :-)

O, mnie też wersja z tłem bardziej się podoba, chociaż i ten na bieli nie był zły.

Hej Miałam sporą przerwę w dostępie do neta dlatego się nie odzywałam. Jak sądze oferta nie jest już aktualna.

Odpowiedź jest prosta :) Jeśli jestem w trakcie czytania jakiejś książki i jadąc gdzieś, wybieram dłuższą trasę tramwaju, żeby tylko móc dłużej ją poczytać - wtedy już wiem, że dam tej książce 6. Oczywiście czasem po doskonałych stu stronach książka może zacząć nudzić, ale zazwyczaj nie spada wtedy poniżej piątki.

Podoba mi się Twoja propozycja. Zarówno z tłem, jak i bez niego :)

Czwóreczka. Wyrazista, czytelna.

Bardzo ciekawa i pełna romantyzmu książka. Zresztą jak wszystkie książki Da Capo. Muszę przyznać, że potrafią wciągnąć człowieka. Akurat ta pokazuje nam obraz jak sieroty muszą sobie radzić po stracie rodziców. Hallie jest bardzo odpowiedzialną osobę, która w swoim wieku zaczyna marzyc o miłości. Jej losy krzyżują się z osobą Kita. Mogę powiedzieć tylko tyle, że super się czyta tą książkę, jest bardzo zabawna.

Bogno, chętnie Ci pożyczę tę powieść, tylko proszę, uzgodnijcie z Carmaniolą kolejność wędrówki "Prawdziwego bohatera" po Polsce :) Może chcesz jeszcze "Pasażerkę ciszy"? Widziałam ją w Twoim schowku. W razie czego proszę Cię o kontakt: lirael@pro.wp.pl

Książka jest moja osobista i z wielką przyjemnością pożyczę. Liczby biletów, niestety nie pamiętam, ale chyba kilkanaście :) Proszę tylko, uzgodnijcie z Bogną kolejność, dobrze?

Nie wystarczy ani temat, ani styl i język. Najciekawsza i najbardziej wciągająca fabuła nie pomoże, gdy książka takowych zawiera zbyt dużo błędów językowych i stylistycznych; niestety (albo "stety"?) charakter mojej pracy nauczył mnie zwracać uwagę na takowe, a skoro zwracam, psuje mi to przyjemność i szóstka automatycznie odpada. Ale jeśli napisana jest perfekcyjnie pod względem technicznym, a podczas lektury coś nie zaiskrzy, to też na szóstkę ...

Te żółte są... Nie. Są złe, nie takie. Nie chcę rzucać epitetami :-) Pozycja 4 super, ale chyba wolę taką bez tła - wg mnie bardziej czytelna. Tamte są zbyt krzykliwe, jakbyśmy koncert reklamowali. A ta jest kulturalna i stonowana, ale jednocześnie przyciąga oko - jak cała BN-tka :-)

Wspaniała książka. Długo czekałam na takie dzieło. Polecam wzystkim! Przez jakieś dwa tygodnie po dwukrotnym przeczytaniu wszystko kojarzyło mi się z "Igrzyskami". Tak...dwukrotnym, bo po przeczytaniu raz a dość szybko, przeczytałam drugi raz, delektując się każdą chwilą spędzoną z bohaterami.

A ja właśnie przed chwilą do Ciebie napisałam maila :)