Nawia - użytkownik BiblioNETki

Czy miewacie czasem wrażenie, czytając książkę, jakbyście rozmawiali sami ze sobą? Ja właśnie tak się czułam, spędzając czas z „Fruwającą duszą”. To było dla mnie niesamowite przeżycie, jak wskoczenie do oceanu pełnego raf koralowych i egzotycznych rybek o wszystkich kolorach tęczy. Albo jak chodzenie po dobrze znanych górach w piękną pogodę. Bądź jakbym była w książkach Hermanna Hessego - w jego świecie, ale trochę innym, zmienionym jak we śnie. Główna bohaterka książki, Risui, opowiada hist...

Rabindranath Tagore pisał wiersze, które świetnie nadają się na tatuowane sentencje życiowe i właśnie za nie dostał Nobla, ale był prawdziwym człowiekiem renesansu - poza pisaniem wierszy malował, komponował, był filozofem i pedagogiem. Pisał również prozę z takim kunsztem, jakby pisał poezję. Czytając jego opowiadania, zanurzałam się w orientalnym świecie, raz po raz otwierając szerzej oczy w zadziwieniu lub podziwie, kiwając w zrozumieniu głową, roniąc kilka łez wzruszenia lub po prostu de...

Przyznam, że trochę na oślep i po omacku wybieram japońską lekturę, sugerując się wiadomościami znalezionymi w Internecie oraz własną (bądź co bądź kobiecą) intuicją. I właśnie tak trafiłam na „Kokoro”, czyli „Sedno rzeczy” Natsume Sōsekiego, i przez przypadek odkryłam perełkę. Być może to dzięki samemu autorowi, który był z wykształcenia anglistą i wykładowcą literatury angielskojęzycznej, jest bardziej zrozumiała i europejska od innych powieści z dalekich wysp, na które dotąd trafiłam - albo t...