Książka: Alef

Bodaj najważniejsza pozycja w obszernym dorobku Borgesa. Malutki tomik, tym razem wyłącznie, krótkich form prozatorskich. Opowiadań? To określenie nie oddaje maestrii i erudycji Mistrza. Argentyńczyk jak zwykle posługuje się formą (pseudo) opowiadań, aby przedstawić własną, niezwykle bogatą i różnorodną, wizję świata. Wykorzystuje do tego swą ogromną wiedzę i równie wielką miłość do książek, tak więc niezauważalnie zaciera się granica między fikcją a rzeczywistością. Czytelnik nie wie, co jes...

"Alefa" wraz z wcześniejszymi "Fikcjami" sam Borges zaliczył po latach do swych najważniejszych książek. Wszystkie jego późniejsze opowiadania, szkice lub wiersze są w istocie wariantem, modyfikacją bądź wstępnym zarysem - fabularnym, eseistycznym czy poetyckim - wątków, idei i symboli zawartych w obu tych zbiorach opowiadań. Albowiem, jak pisał: "liczba fabuł i metafor, do jakich zdolna jest ludzka wyobraźnia, jest nieograniczona".

W opowiadaniach pojawiają się prawdziwe niekiedy postaci i nierzeczywiste sytuacje, a świat tam przedstawiony to jakby zwielokrotniony koszmar senny, natłok lustrzanych zjaw, przywidzeń i niematerialnych obrazów. "Alef" to fantazje na temat czasu, wieczności jako zastygłej teraźniejszości, człowieka jako mikrokosmosu, symbolicznego zwierciadła wszechświata, fascynującego labiryntu snów i nieskończoności.


[Wydawnictwo Prószyński i S-ka, 2003]

"Ujrzałem tętniące życiem morze, ujrzałem świt i zmierzch, ujrzałem tłumy Ameryki, ujrzałem srebrzystą pajęczynę w centrum czarnej piramidy, ujrzałem zniszczony labirynt (był to Londyn) [...], ujrzałem wszystkie lustra planety i żadne nie rzucało mojego odbicia [...], ujrzałem w szufladzie jakiegoś biurka nieprzyzwoite, niewiarygodne, jednoznaczne listy (a dukt pisma sprawił, że zadrżałem), które Beatriz napisała do Carlosa Argentinina, ujrzałem uwielbiany pomnik na cmentarzu Chacarita, ujrzałem...

Wszystko dobrze, ładnie i pięknie, tylko, że nawet dobrze wprawionemu czytelnikowi brakuje tchu od czytania. Pierwszy kontakt z tą książką miałam na wakacjach - nie jest to książka, którą można czytać przy basenie. Wymaga spokoju, herbaty i zimowego wieczoru.