Książka: Inne pieśni

Wyobraźcie sobie świat, w którym nie rządzą atomy i cząstki elementarne. Świat stworzony według arystotelesowskich idei Materii i definiującej ją Formy. Świat bardzo podobny do naszego, ale jednocześnie całkowicie różny. Świat, w którym historia potoczyła się zupełnie innym nurtem, aczkolwiek nie może być mowy o historii alternatywnej. Świat rządzony przez kratistosów, ludzi potrafiących siłą woli kształtować rzeczywistość według swojej woli, wpływać na oblicza całych narodów. Nie jest to proste...

Łamiąc wszystkie własne zasady chodzę i namawiam otoczenie do przeczytania „Innych pieśni”, nie uznaję odmowy, przestałam rozumieć „de gustibus non disputandum est”. Przestałam zresztą w ogóle rozumieć łacinę, o czym za chwilę. Można nie lubić fantastyki, można nie przepadać za Dukajem, a „Inne pieśni” trzeba przeczytać, bo to jest wielka literatura. Dukaj okiełznał szalone konie swojej wspaniałej wyobraźni, stworzył dzieło od początku do końca przemyślane i od alfy do omegi oryginalne. Uprościł...

Dukajowe „Inne pieśni” figurują obok „Lodu” w wielu rankingach i podsumowaniach minionej dekady. Często na czołowych pozycjach. Aż wstyd było przyznać przed samym sobą, że mnie, któremu „Lód” wybił bezpieczniki w głowie i absolutnie zauroczył klimatem, że właśnie mnie od tamtego czasu nie zdarzyło się przeczytać niczego nowego Dukaja. Trochę wynikało to zapewne z obawy, że już nic tego autora nie rozsmaruje mnie w równym stopniu po podłodze, wszak „Lód” uchodzi za jego największe osiągnięcie. Ta...

Zaskoczony jestem podwójnie. Po pierwsze tym, jaka ta książka nie jest. Po drugie - tym, jaka jest. Co w gruncie rzeczy sprowadza się do jednego. Nie jest mianowicie taka, jaką sobie wyobrażałem po fragmencie w NF. Wręcz przeciwnie: z wyjątkiem pojedynczych stron, scen, "Inne pieśni" są bodaj najlżejszą w lekturze książką Dukaja. Wejście w świat jest łagodne, co nie znaczy, że szybkie - dopiero niewiele przed połową książki kompletujemy zestaw podstawowych założeń wykreowanej rzeczywistości, ...

Niezmiernie rzadko podczas lektury lub seansu filmowego mam wrażenie, że obcuję z arcydziełem. Wówczas rozmyślam i dogłębnie analizuję fabułę, sposób jej prezentacji i bohaterów. Daję się porwać wykreowanemu światu, który na krótki czas staje się moim własnym. Potem z pewnym żalem odkładam książkę/kończę seans i milczę przez chwilę, uświadamiając sobie, że było to niezwykłe doświadczenie. Przez następne dni moją głowę wciąż zaprząta magiczna treść, a przeczytanie/obejrzenie czegoś innego jawi mi...

Jacek Dukaj to jeden z najbardziej znanych polskich pisarzy fantastyki, wielokrotnie nagradzany (m.in. Europejską Nagrodą Literacką, Zajdlem czy Sfinksem). Siła jego prozy tkwi w doskonałej umiejętności kreowania światów alternatywnych i łatwości w operowaniu pięknym stylem oraz złożoności intryg i bohaterów. Przykładem dzieła zawierającego wszystkie te elementy są jego „Inne pieśni” - utwór złożony, o wielorakich możliwościach interpretacyjnych. Akcja tej powieści toczy się na alternatywnej...

Mądrość – sophia. Od wieków wielu myślicieli szukało w niej odpowiedzi na wielką zagadkę świata i życia, stawiano sobie pytania, by potem szukać na nie odpowiedzi, które zawsze okazywały się niejednoznaczne - można je było podważyć i wyprowadzić od nowa, co przekonuje o mglistości i pewnej nieuchwytności celu tej nauki. W świecie, jaki znamy filozofia jest tylko narzędziem opisowym, nie jest przyczyną samą dla siebie, a stanowi jedynie jeden z nieskończonej liczby sposobów, w jaki można pojmować...

Umieszczenie na początku tego tekstu ostrzeżenia, że zdradzam w nim zakończenie, świadczyłoby o zarozumialstwie, sugerowałoby bowiem, że zakończenie zrozumiałam i jestem w stanie je opowiedzieć własnymi słowami. Tyle więc tylko zaznaczę, że piszę poniżej o całej książce, aż do ostatniego zdania. Żeby napisać „Inne pieśni”, trzeba mieć dużo zaufania do czytelnika. To książka nie tylko trudna do przeczytania, ale przede wszystkim piekielnie trudna do zrozumienia. Dukaj tworzy obcy świat, który...

Czytałam już dużo książek - lubię to robić. Są różne ich rodzaje - i nie mówię tu o takim "tradycyjnym" podziale na gatunki, tylko o takich, które czytam na wyrywki, by wydobyć z nich zawartą w nich wiedzę; te do pociągu czy podróży, które czyta się lekko, łatwo i przyjemnie; te, które lepiej obchodzić szerokim łukiem lub używać jako środek nasenny. Jest jeszcze jedna kategoria: brylantów wśród książek - to te, do opisania których brakuje słów, a mimo to z niewiadomych przyczyn pamięta się je pr...

Z prozą Jacka Dukaja zetknąłem się jakoś dwa lata temu w czasie wakacji, kiedy to postanowiłem "w ciemno" kupić Jego "Czarne Oceany". Nie powiem, książka spodobała mi się od pierwszego akapitu, ale to nie było to... Powieść nie zachwyciła mnie aż tak... Potem kupiłem "Extensę" i było lepiej... Fascynacja Jego twórczością sięgnęła zenitu, kiedy na moje dwudzieste urodziny otrzymałem "Inne Pieśni" od mojej ukochanej. Okazało się, że już do końca życia będę kojarzył "Inne Pieśni" właśnie z Nią... I...

Hieronim Berbelek był kiedyś wielkim strategiem. W czasie wojny dostał się jednak pod Formę nieprzyjaciela, która omal nie pozbawiła go tożsamości i woli życia. Może odnajdzie się teraz w kontakcie ze swymi nie widzianymi od lat dziećmi, podczas podróży do Afryki - krainy złotych miast i bezkształtnych bestii, do serca Czarnego Lądu, gdzie rodzą się potworne cuda i przerażające piękno...

"Inne pieśni" można czytać na wiele sposobów: jak powieść przygodową, fantasy, science fiction albo traktat filozoficzny. W każdym przypadku jest to znakomita i wciągająca lektura, w której autor wspólnie z czytelnikiem poszukuje odpowiedzi na pytanie: czy można poznać to, co jest inne? Czy tylko przemocą narzucić nieznanemu własną formę - lub ulec i samemu zostać odmienionym?

[Wydawnictwo Literackie, 2003]

Żal mi człowieka, który podejmie się kiedyś przetłumaczenia "Innych pieśni" z polskiego na angielski, niemiecki czy jakikolwiek inny język. Bo porwie się na diabelnie trudną rzecz. Już na wstępie zaatakują go rozjuszone stada neologizmów, a im dalej - tym będzie gorzej. Powieść Dukaja ma przecież ponad 500 stron. Pół tysiąca stron drogi przez mękę! Ja to mam szczęście - tłumaczem nie jestem, a z "Innymi pieśniami" spotkałam się w przyjacielskich objęciach domowego fotela, z parującą herbatą ...

Dzięki zachętom grupy pl.rec.fantastyka.sf-f dałam sobie spokój ze zmuszaniem się i odłożyłam Inne pieśni, ale żeby było sprawiedliwie, to też napiszę tylko kawałek recenzji :-). Nie no, żartuję, oczywiście po prostu nie umiem ładnie pisać. No więc słuchajcie :-). Te inne pieśni to są z jednej strony beznadziejne, a z drugiej fajne. Tada! :-). Zdziwko lekkie chapło? :-) Nie, na serio to jest tak: Fajny to jest pomysł, że w świecie panują inne prawa niż u nas. Ale pomysłów ja też mam dużo....