Czytałam już dużo książek - lubię to robić. Są różne ich rodzaje - i nie mówię tu o takim "tradycyjnym" podziale na gatunki, tylko o takich, które czytam na wyrywki, by wydobyć z nich zawartą w nich wiedzę; te do pociągu czy podróży, które czyta się lekko, łatwo i przyjemnie; te, które lepiej obchodzić szerokim łukiem lub używać jako środek nasenny. Jest jeszcze jedna kategoria: brylantów wśród książek - to te, do opisania których brakuje słów, a mimo to z niewiadomych przyczyn pamięta się je przez długie lata i które nierzadko zostawiają ślad w naszym życiu. Mam kilka takich tytułów. Ostatnio dołączyły do nich "Inne pieśni" Jacka Dukaja.

Nie jest to prosta literatura. Odniesienia do greki, licznych teorii fizyki, konstrukcji literatury sprawiają, że czytać trzeba z uwagą. Zwroty akcji, perypetie bohaterów, ich przemiany i wybory stawiane przed nimi zmuszają do myślenia.

Czy ludzie mogą kształtować materię? jak siłują się na rękę osobowości poszczególnych jednostek? od czego zależy, kto zwycięża i czy przegrany upada dużo niżej niż taki, który nigdy nie próbował być większy? czy inny człowiek może pomóc podnieść się z kolan? i jaki ma w tym cel? czy siła charakteru pozwala stawić czoło wszelkim przeciwnościom stawianym przez życie, czy też jest to kwestia ponawiania przez los kolejnych, coraz cięższych prób, by zbadać granice wytrzymałości każdego człowieka?

Ja nie znalazłam odpowiedzi na te pytania w "Innych pieśniach", ale dzięki tej powieści zaczęłam je sobie zadawać - a przecież życie to wieczne poszukiwanie odpowiedzi.

A zakończenie wciąż pozostaje dla mnie tajemnicą...