Teksty i komentarze

Recenzentka: Iwona Banach Książka „Po prostu przyjaźń” sprzedawana jest (co dość zaskakujące) z obwolutowym paskiem, czasami zwanym „obi”, będącym równocześnie reklamą filmu o tym samym tytule. To nieco mylące, bo czytelnik spodziewa się albo książki napisanej na podstawie filmu, albo scenariusza, na którego podstawie nakręcono film – w każdym razie czegoś, co łączyłoby te dwa dość odległe od siebie pod względem formy fakty kulturalne. One...

Recenzentka: Sylwia Borowska-Szerszun [Uwaga: tekst zdradza istotne elementy fabuły powieści] Literatura fantasy ma to do siebie, że przetwarza motywy wykorzystane znacznie wcześniej. Cofać by się tu można do mitologii, baśni, epiki heroicznej, romansu rycerskiego, powieści awanturniczej – tam właśnie spotkamy archetypowych herosów, łotrzyków czy rycerzy zabijających smoki i zdobywających serca eterycznych księżniczek. Tam też można do...

No tak, może rzeczywiście nie było aż tak źle, bo w końcu przeczytałem Nakręcacza do końca, a to już coś. Mocno negatywny wydźwięk tego wpisu wynika chyba z jakiegoś (kolejnego już) rozczarowania Murakamim, tej złości, że wszystko brzmi tak znajomo i powtarzalnie. Wynika też z własnej naiwności i zaparcia, by kolejny raz dać Japończykowi szansę, choć miałem przeczucie graniczące z pewnością, że jej nie wykorzysta. No nie dla mnie ten pisarz, nie ...

Czy można w sposób zabawny mówić o śmierci, religii, sztuce i patriotyzmie? A o samobójstwie, alkoholizmie, literaturze i wampiryzmie? Otóż można. Po dobrze przyjętym  Mędrcu kaźni   Wydawnictwo MG zdecydowało się na wydanie drugiej książki Tomasza Kowalskiego . 29 marca w księgarniach pojawi się wznowienie  Rozmów na trzech grabarzy i jedną śmierć , w której autor po raz ...

Miałam bardzo zbliżone odczucia, może nie aż tak negatywne, ale też uznałam po tej książce, że mogę już przestać czytać Murakamiego, bo raczej się nie zaprzyjaźnimy.

Pięknie opisałaś swoje wrażenia, dziękuję :) To, co dla Ciebie jest zaletą tej książki, dla innych bywa jej wadą (faktograficzne odzwierciedlenie wydarzeń, oszczędny styl). Nic z tym już nie zrobimy, co człowiek, to kosmos :) Powtarzalność imion? Zmora genealogów :D Niekiedy bywa jednak zaletą, tropem, którym warto podążyć. Cieszę się, że ta książka zyskała Twoje uznanie :) Pozdrawiam!

Zanim przystąpiłem do lektury "Barbie i Ruth" – biografii Ruth Handler autorstwa Robin Gerber – postanowiłem się dowiedzieć czegoś więcej o kulturowym znaczeniu lalki Barbie. To zagadnienie było mi w dużej mierze obce, bo we wczesnych latach 90. o tym, czym bawiło się dziecko, decydowała płeć. Chcąc poszerzyć wiedzę, sięgnąłem po świetną książkę "Barbie jako ikona kultury", w której Mary F. Rogers ujmuje ten temat z wielu perspektyw. Lalka Ba...

Witam! Chciałbym zapowiedzieć i jednocześnie zachęcić do wsparcia książki "Zwierzak". Jest to współczesne opowiadanie erotyczne z wątkiem kryminalnym. Historia mężczyzny, który nie identyfikuje się z bohaterami romansów, opowiedziana bez cenzury oraz zdradzająca czyny i myśli facetów. Zapraszam i pozdrawiam, G Mlynek https://polakpotrafi.pl/projek​t/zwierzak-wydanie-ksiazki https://www.​facebook.com/zwierzakerotyk/

Nieocenionyś!

Ależ zawsze służę pomocą. Jeśli jeszcze masz jakąś lekturę, której nie jesteś pewna, to daj znać, przeczytam ją za Ciebie i zdam relację, czy warto.

„Nowa wiosna” to powstały w trakcie, a właściwie już po napisaniu całej sagi „Koło Czasu” wstęp, przedstawiający dwie z jej kilku postaci pierwszoplanowych. Autor zdradza nam, jak doszło do spotkania Moiraine Damodred i Lana Mandragorana. Książka świetnie napisana. Czytając ją, a następnie „Oko świata” można zauważyć, że powstała później niż reszta cyklu. Świat w niej opisany jest bardziej dojrzały i szczegółowy. Narracja, przede wszystkim ...

Książka estetyczna jak do galerii. Zbiór artystycznych esejów Ewy Sonnenberg, zatytułowany "Moi papierowi kochankowie", to kolejna, najnowsza pozycja w dorobku wrocławskiej poetki. Autorka w niekonwencjonalny sposób ukazuje sylwetki artystów z różnych epok. Poznajemy na nowo Leonarda da Vinci, Michała Anioła, Jeana Cocteau, Francisa Bacona, Andy'ego Warhola, Artura Rimbaud, Davida Bowie, Ludwiga Wittgensteina. Postacie artystów światowej rangi...

Miałam bliżej niesprecyzowany zamiar zajrzeć kiedyś do tej powieści ze względu na intrygujący tytuł, dzięki, że zaoszczędziłeś mi fatygi :-).

Robert Stiller (1927-2016) – wybitny pisarz, poeta, lingwista, tłumacz, orientalista dokonał rzeczy niezwykłej, opracował bowiem jedyną w świecie antologię literatury malajskiej. Doskonale poznał zarówno Malezję, jak i Indonezję, jego praca obejmuje teksty od najstarszych aż po czasy XX wieku, przy czym obejmuje także tradycję ustną. Trzeba bowiem przyznać, że pierwsze wydanie tej książki ukazało się w roku 1971, jednak obecne jest poprawione i u...

Świetna książka. Przeczytałam w jeden wieczór, nie mogłam się od niej oderwać. Powody były trzy. Faktograficznie napisana, a obecnie jak kania dżdżu łaknę wiernego odzwierciedlania rzeczywistości. Styl tak oszczędny, że początkowo szukałam gwałtownej fabularności zanim przyzwyczaiłam się do sposobu opowiadania lub raczej relacjonowania dbającej o neutralność autorki. Nic nie dodaje od siebie, każde zachowanie, odczucie, myśli bohaterów odnoszą si...

"Myślę sobie, a odwrócę się plecami do tej szkoły, co by mnie nikt nie oglądał. I ot, obracam się w prawo i widzę napis »Pomóż mi cię wznieść«. Ta szkoła jest nowa, nie uczyłem się tu, a w starej, co to ją Kotełską Akademią nazywają. Skończyłem tam trzy klasy, a potem jeszcze rok uczyłem się w piątej. I Asenczo tam uczęszczał, dla pożytku swego i całego narodu. Tak przynajmniej mówi. Wzlecieć, zedrzeć zasłony, wznieść się, bracie, ku wiedzy i myś...

Debiutancka powieść Lee Childa była moim pierwszym i prawdopodobnie ostatnim spotkaniem z tym autorem – nie sądzę, bym sięgnął po którąś z dwudziestu pozostałych, gdyż już po tej jednej wiem, że to nie to, co tygrysy lubią najbardziej. Jej największą, moim zdaniem, bolączką jest główny bohater: nie dość, że emerytowany major, to jeszcze były żandarm, a my, podoficerowie, za oficerami nie przepadamy, za żandarmami tym bardziej :). Ale poważnie: za...

"Telefon dzwoni tuż po drugiej. Młody, śmiertelnie chory mężczyzna podnosi słuchawkę, a głos po drugiej stronie mówi: »Mamy dla pana wątrobę«. To na tę rozmowę czekał tak długo i jednocześnie tak bardzo się jej bał. Teraz musi zdecydować, co dalej. Mężczyzna bierze torbę i jedzie do szpitala". "Przeszczepione życie" to książka o definiowaniu własnej tożsamości i wzajemnych relacjach ciała i ducha. O niekończących się dniach, które bohater s...

Co to za temat? Jakiś spam?

Zarezerwowałam na 12 osób ;) I - uwaga - ostatecznie tam gdzie ostatnio, w pizzerii Margerita na Cechowej (żeby uniknąć zamieszania z ewentualnym przenoszeniem się gdzie indziej): http://www.pizzeriamargerita.pl/ Na godzinę 14:00. (Gdybym ja się spóźniła: rezerwacja jest na nazwisko "Matyszkiewicz").

Drogi Dziadku Mrozie, Nie przeklinamy tak ostentacyjnie przy dzieciach:( Dlaczego książka Ci się nie spodobała, co z nią było nie tak? Z poszanowaniem, Wnuczka Ania, lat 5

Twardoch jest jednym z najciekawszych współczesnych polskich pisarzy. Warto go czytać.

W zasadzie nie tyle polecałam, co dorzuciłam informację (bo faktycznie nie jest to arcydzieło, raczej ciekawostka dla wielbicieli pisarza; sama obejrzałam głównie ze względu na Eckharta, no bo co!). Bardzo Ci dziękuję, że zauważasz; a jeszcze bardziej, że doceniasz :-* (czasem mam wrażenie, że zauważają tylko ci, którzy chcą zgłosić jakąś pretensję).

Świetnie napisane. Właśnie zaczęłam czytać i zgadzam się z Tobą. Twardoch rewelacyjnie oddaje klimat tamtych czasów.

Kompletnie bez sensu ta książka,to chyba największe gówno jakie czytałem.Nie polecam.

No i już. Nie do końca chciałem przeczytać "Kronikę ptaka nakręcacza", jednak pod wpływem chwili pożyczyłem egzemplarz od siostry. Decyzja nie całkiem przemyślana i musiałem ponieść konsekwencje. Powiecie, że trzeba było oddać książkę nieprzeczytaną i zapomnieć, ale to nie tak. Bo ostatecznie dostrzegłem w tej powieści okazję do definitywnego rozwiązania mojej "kwestii Murakamiego". Sam pisarz może uważać się za wielkiego szczęściarza – obdarował...

Franek Kanalarz – deweloper, który postawił miasto pośrodku pustyni. Susana, która zamówiła w banku whoppera z serem, bo przestała się bać. Manuel, który przez 30 lat nie wychodził z domu. Pedro, syn obwoźnego handlarza, który zamiast mówić "Nie ma Boga, można wszystko", powiedział "Zmarł Franco, można tańczyć w damskim szlafroku". Pilar, która chciała stworzyć nową hiszpańską kobietę. Ada, która była skłoterką, a potem została pierwszą burmistrz...

W sumie nie polecałem, bo... nie oglądałem. Jakoś mnie ominęło, a potrzeby nie czułem. Dlatego cieszę się, że znów mogłem na Ciebie liczyć i znów wzięłaś na siebie odpowiedzialność polecania. I oficjalnie dziękuję Ci Sowo za fachową korektę recenzji - nie myśl, że tego nie zauważam i nie doceniam ;)

„Stockinger miał ze sobą siekierę, więc bez problemu wyrąbał na środku stawu przerębel, w którym wylądowały beczki. Chlupot zatapianego złota, które poszło na samo dno, jeszcze długo szumiał w uszach Renna”. „Edwin miał tego wieczoru nadzieję, że wreszcie jego serce upolowało to, czego tak bardzo pragnął. Wbrew wszystkim przeciwnościom, wbrew wojnie, wbrew niemal pewnemu sprzeciwowi jego rodziny, wbrew nazistom. Postanowił walczyć o swoją miło...

Thorkel, zwany Farserkiem, po zdradzieckiej śmierci z rąk Leifa, syna Eryka, trafia do Náströnd. Za nim podąża jego wierna niewolnica, Deirdre. Oboje podejmują próbę wydostania się z wybrzeża umarłych i odnalezienia drogi do Valhalli. Søren Mosdal jest duńskim autorem miszkającym w Kopenhadze. Polscy czytelnicy poznali go dzięki albumowi "Eryk Rudy. Opowieść zimowa". [Timof i cisi wspólnicy, 2017]