Teksty i komentarze

Wydawnictwo Exlibris, 2002

Książka ciekawa nie tyle ze względu na styl czy kompozycję (talentu to on nie miał), ile ze względu na przekazywane obserwacje. Książka zawiera nie tylko opisy przeżyć autora, ale i wnikliwą analizę największych zbrodni w dziejach od strony nie ofiary, lecz kata. Kata, który kurczowo uczepił się swojej ideologii, usprawiedliwiając swoje czyny nie tylko przed światem, ale i, mam wrażenie, przed samym sobą. I nie żałował. Nigdy. Dla mnie to...

Książka niezbyt mi się podoba. Mroczny świat, na który składają się przeważnie seks i przemoc, raczej zniesmacza niż zaciekawia. Bohaterowie są jednoznaczni, pewni siebie, bez jakichkolwiek wątpliwości. Brak jakichkolwiek przemyśleń bądź przesłania. Niemal wszystkie opowiadania są napisane na jedno kopyto, więc po kilku częściach zaczyna nas ogarniać wrażenie déjà vu. Nie polecam, choć znam takich, którym się podoba.

Erratum Oczywiście, chodziło o Christiana Jacqa.

Książka jest świetna. Przeczytałam ją jednym tchem. Tak samo jak i mój chłopak. Ale... własnie jest jedno ale. Spieram się z mym lubym kto jest naprawde autorem owej książki. Mój chłopak twierdzi, że głowny bohater Cambell, a Vonnegut tylko to przełożył (tak jak jest zamieszczone w prologu)... Natomiast ja upieram się, że Vonnegut, a prolog jest już częścią powieści, który ma w zamiarze zwieść czytelnika. Jak to zrobił z mym lubym. Czy ktoś p...

Chodziło mi oczywiście o "opinio communis". Li i jedynie. Co do reszty Twojej wypowiedzi, to raczej nie zgadzam się. Widzę, że wolisz "łagodnego" Boga od "surowego", "prywatnego" od "kościelnego". Ani Ty ani ja nie wiemy jaki On w ogóle jest, więc takie "wolenie", moim zdaniem, nie ma najmniejszego sensu, choć wielu ludzi dziś uprawia taki sposób myślenia. Sposób polegający na "s...

Trzecia część trylogii "Miecz Mroków" przenosi nas w całkiem nowe wymiary i problemy, zupełnie odmienne od tych, jakie poznaliśmy na kartach dwóch poprzednuch tomów. Pozornie wszystko zaczyna się jako spokojna kontynuacja "Przeznaczenia Miecza Mroków". Joram powraca jako pierwszy z pobytu na Drugiej Stronie. Udaje mu się uwolnić Saryona z zaklęcia Przemiany. Ponownie spotykają się Simkin, Mosiah, Gwendolina i inni. Thimhallan przygotowuje się...

Ta książka jest szalona i ekstrawagancka, i w swoim szaleństwie i ekstrawagancji wspaniała. Pokochałam ją od pierwszego zdania, od pierwszego słowa. "Życie pisarza w latach 70." - tak brzmi napis na obowolucie książki, jednak moim zdaniem nawet w 1/100 nie wyraża bogactwa merytorycznego tej powieści. Przez nią na nowo nauczyłam się postrzegać. O tym, jak bardzo wpłynęła na moje zachowanie, może świadczyć mała anegdotka. Zadzwoniła koleżanka. ...

Słusznie napisałaś: "byl on niejako wytworem swojego ojca nieudolnie przystosowanym do samodzielnego zycia i naznaczonym pietnem typu: "masz byc geniuszem...!". Zgadzam się z Pilchem, któy mówił, że Witkacy to lektura dla małolatów. Bez obrazy - nie chodziło mu o obrażanie kogokolwiek, a raczej o stwierdzenie, że Witkacy był takim wiecznym buntownikiem, człowiekiem nieustannie niedojrzałym psychicznie i emocjonalnie, a przez to ...

Zupełnie nie rozumiem jak mogłem przeoczyć wprost genialne "Śniadanie mistrzów". To chyba najlepsza jego książka.

"Droga do świtu" Salvatore'a to ostatnia część cyklu "Dziedzictwa mrocznego elfa". O ile pierwszy tom obiecująco zaczynał tę sagę, to jednak dwie kolejne części troszkę odbiegły od stylu i pozostawiały wiele do życzenia. Tutaj w końcu mamy powrót to naprawdę dobrej literatury. Nie będę streszczał książki (zawsze można poczytać o niej na stronie wydawcy lub autora). Napiszę tylko, że czyta się ją naprawdę dobrze. Lepiej poznajemy wielu bohater...

Wbrew swoim zasadom (nie próbuj dociekać, co dzieło mówi o autorze - bo to nieładnie grzebać w cudzej psychice - pomyśl o tym, co dzieło mówi o tobie) mam skłonność do wyszukiwania powtarzających się motywów w twórczości pisarzy i szukania w tym ich prywatnych obsesji. Dotychczas czytałam tylko dwie książki Coetzeego (i zaledwie fragment kolejnej, która podobno niedługo ma się ukazać po polsku), a już kilka takich dostrzegam. Na przykład analiza ...

Grupa młodych ludzi wybiera się wraz z belfrem na zagraniczną wycieczkę. Przeżywają tam wiele ciekawych przygód, również tych miłosnych. Każdy znajdzie tu coś dla siebie: przygody, miłostki, przyjaźnie, zawody itd. Jest to książka przeznaczona dla młodzieży, bo można w niej znaleźć problemy typowe dla nastolatków. Akcja toczy się szybko i ciekawie. Odwiedzimy z bohaterami ciekawe miejsca i przeżyjemy z nimi zarówno wesołe, jak i smutne chwile...

Nancy, matka Amy, zgadza się na wyjazd córki na wycieczkę z Dzikiej Przygody. Już na samym początku Amy poznaje fajnego chłopaka, Andy'ego, z którym się świetnie dogaduje. Po pewnym czasie okazuje się, że on również jest klonem, tak jak Amy, a jeden z opiekunów Dallas jest człowiekiem z organizacji. Akcja toczy się bardzo szybko, a treść książki zaskakuje czytelnika.

Powieść poleciła mi kiedyś znajoma siedemntastolatka. Nietety, nie mogłem trafić na tę książkę, a koleżanka w jakiś czas później zniknęła mi całkowicie z pola widzenia. Dopiero po kilku latach udało mi się dostać do rąk tę pozycję. Wziąłem się za czytanie z zapałem, tym bardziej, że zawsze ciągnęło mnie do literatury z tej części świata. Cóż... Może to olśniewające wrażenie, jakie wywarła na mnie młoda koleżanka, pozwalało mi spodziewać s...

Wspaniała książka dla dzieci i dorosłych kochających książki dla dzieci. Karolcia znajduje błękitny koralik, który spełnia wszystkie życzenia swojego właściciela. Razem ze swoim przyjacielem Piotrem przeżywa mnóstwo przygód, przygód, które uczą, bawią, smucą, rozweselają. Ta książka jest moją ulubioną. Jest takim promyczkiem słońca. Sięgam po nią bardzo często. Wprawia mnie w znakomity nastrój. Polecam gorąco wszystkim, którzy mają w sobie...

Stabilizacja Roog Stowarzyszenie Resz​ta jest łabem Działo Obrońcy Pan rakieta Kobziarz wśród drzew Nieskończoności Maszyna zachowawcza Ofiara Człowiek, który był zmienną Niestrudzona żaba Kryształowa krypta Krótki szczęśliwy żywot brązowego Oxforda Budowniczy Intruz Honorarium ​ Wielki K W ogrodzie Król elfów Kolonia Łup Niania

"Klejnot" jest książką o sytuacji na polskiej wsi w XIX w. Główny bohater, Szymon Łabędzki, jest zarządcą majątku w Sokołowie u pana Sokolnickiego. Ukazana jest ówczesna bardzo trudna sytacja ziemiaństwa oraz chłopów w Polsce w zaborze rosyjskim na Kresach Wschodnich. Wyraziste opisy sytuacji materialnej ziemiaństwa, ich trudności związane z utrzymaniem się na ziemi, jak również w konsekwencji polityki zaborczej pozbywanie się majątków. Ale na tl...

Źle się wyrazilam w mojej pierwszej opinii:( Teraz mi głupio, że obraziłam osoby którym te książki się podobają. Po prostu troszkę mnie poniosło.

Książkowy debiut Josepha Hellera, oparty na osobistych doświadczeniach, przedstawiony jako groteskowa opowieść o absurdzie wojny i życia w armii. Tytułowy paragraf to prawny kruczek w wojskowych przepisach, w myśl którego podwładni bezwględnie muszą wykonywać rozkazy, przełożeni zaś mogą robić wszystko, czego nie można im zakazać. Określa to sytuację, w której człowiek, niezależnie od tego, co zrobi, jest skazany na porażkę. Cały absurd wo...

Jestem pod wielkim wrażeniem tej książki, czytałam ją już cztery razy i pewnie niejeden raz jeszcze przeczytam. Jestem pełna szacunku i fascynacji głównym bohaterem, dla mnie jest to czymś niezwykłym, że tak młody człowiek jest niesamowicie odporny na głopotę otaczającego go świata. Zawarty w książce humor jest świetny; przy scenie, gdzie Holden spotyka w hotelowym barze cztery dziewczyny z prowincji, mnie powala ze śmiechu. Połączenie humoru...

Książka opowiada o losach Polaka na Syberii. Antoni Mrozowiecki - główny bohater powieści - postępuje w swoim życiu uczciwie, jest pracowity. Jest przez to nielubiany przez cwaniaka Szumskiego, który uważa go za konkurenta w rywalizacji o Marię, córkę doktora. Ciekawe losy, ciekawa fabuła. Czyta się jednym tchem. Książka, napisana pod koniec XIXw., swym wątkiem wpisuje się w dzisiejszą rzeczywistość. Piękne opisy srogiej Syberii, charakter...

Filozofia oczyma dziecka? Tak, jeśli przedstawi się to tak, jak Bill Watterson. Krótkie, śmieszne komiksy zawierają przygody 6-latka Calvina i jego tygrysa - Hobbesa. Dzięki nadanym imionom - Calvin i Hobbes to byli filozofowie - postacie te nabierają nowego kształtu. W umyśle małego Calvina rodzi się tysiąc pomysłów na sekundę, a ich realizacja często jest tak zaskakująca, że człowiek nie może się oderwać. Do tego dochodzą ciekawe rysunki,...

"Bez piór" zajmuje w twórczości literackiej Woody'ego Allena pozycję centralną. Zawiera dwie duże jednoaktówki: "Bóg" i "Śmierć"; obie były inspiracją do jego późniejszych filmów: słynnej "Purpurowej róży z Kairu" oraz "Cieni i mgieł". Absurdalne poczucie humoru, a zarazem refleksyjność i powaga, to cechy twórczości Allena, nazywanego największym błaznem wśród filozofów i największym filozofem wśród błaznów.

Jeśli wybraliście tę książkę, aby poczytać coś łatwego i wesołego, to obawiam się, że wybraliście jak najgorzej. Jeśli szukacie lektury spokojnej, romantycznej, zabawnej, to na waszym miejscu omijałabym tę książkę szerokim łukiem, a jeśli to nie pomoże, to należałoby ją wyrzucić jak najdalej. Wiem jednak, że niektórzy z was bardzo chcą dowieść swej odwagi i śmiałości; tym samym nie pozostaje mi nic innego, jak zachęcić was do przeczytania tej ...

Najkrótszą opinią o tym komiksie będzie stwierdzenie: bardzo ciekawa fabuła, wyrazista i charakterystyczna kreska oraz dobrze dobrani bohterowie. Po "Ligę..." może sięgnąć każdy. Jednak nie każdy wyłapie wszystkie niuanse zawarte w tym komiksie. Bohaterowie - zaczerpnięci z klasyki (np. Mr.Hyde) - na pewno wnoszą coś, co trzeba poznać we wcześniejszej literaturze. Podobnie jest z miejscami i wydarzeniami. Dlatego polecając tę pozycję zachęc...

W zasadzie mogę na temat tej ksiązki napisać wiele, ale na pewno nie to, że jest to powieść słaba. Śmiało mógłbym nawet stwierdzić, że to jedna z lepszych pozycji, jakie kiedykolwiek dostały się w moje ręce. Ale zacznę od początku. Po Kertésza sięgnąłem prawie przypadkiem. Lubię tematykę wojenno-obozową. Kiedy spotkałem się z tą książką w księgarni, Kertész był już laureatem nagrody Nobla, a informacja na okładce dobrze o tym przypominała. Wzi...

Lektura "Placówki" nie jest może czymś, co przynosi wiele satysfakcji. Jednak nie oznacza to, że ta książka to gniot, który nic nie wnosi do literatury. Po pierwsze, trzeba zauważyć, że Prus bardzo dobrze ukazał walkę człowieka z ideałami. Ślimak, niezdecydowany i niesamodzielny chłop, pomimo wielu porażek wygrywa w końcu batalię z Niemcami, mieszkańcami wsi oraz z samym sobą. Ukazane tutaj cierpienie, które spotyka głównego bohtera, w piękny ...

Ta książka została wydrukowana w 1948 roku, a dystrybucja miała miejsce w 1956. Należy niestety do słabszych powieści Umińskiego, który pod koniec życia uległ doktrynom mistyczno-okultystycznym spod znaku Wiery Kryżanowskiej. Ci potomkowie ziemskich kolonistów nie wyróżniają się niczym oryginalnym na tle podobnych produkcji. Są tacy sami w książkach z lat 50., 40., 30... Kryżanowska jest wcześniejsza i co tu ukrywać, dużo gorsza. Ale była przed w...

Nie dziwię się, że słabo rozumiesz semantykę ogólną Alfreda Skarbka Habdanka Korzybskiego - to zresztą w ogóle nie jest żadna "dziedzina wiedzy", to tylko jedna z wielu pseudonauk. Korzybski (1879-1950), polski arystokrata i ekspert z dziedziny artylerii, autor książki "Science and Sanity" (1933), miał szczęście, bo finansował go milioner z Chicago, który w 1938 roku zafundował mu budynek Instytutu Semantyki Ogólnej i łożył na...