Książka: Bóg rzeczy małych

"Bóg rzeczy małych", liryczna powieść Arundhati Roy, obdarzonej niezwykłą wyobraźnią i wyjątkowym wyczuciem językowym Hinduski, to rzecz wyjątkowa, niekiedy kunsztowna, wręcz wyrafinowana, innym razem przerażająca w swej prawdziwości. Nie sposob w kilku zdaniach wyjaśnić, o czym traktuje ten utwór. Można jedynie przybliżyć tematykę tej powieści. To opowieść o kruchości dzieciństwa oraz o dramatach ludzi dorosłych. Losy bohaterów ukazane zostały z perspektywy Esthy i Rahel, dzieci nierozumieją...

Przeczytałam tę książkę, zaintrygowana dużą rozbieżnością jej ocen przez osoby o gustach czytelniczych zbliżonych do moich. Przeczytałam - i rozumiem, że może się bardzo podobać, robić ogromne wrażenie i dlaczego. Rozumiem też, że może się bardzo nie podobać, drażnić, razić, i dlaczego. Sama jestem mniej więcej pośrodku, bo są w niej elementy, które mnie zachwycają, fascynują i poruszają, ale są też takie, które irytują i męczą. Chyba jedynym, z czym mogę „Boga rzeczy małych” porównać, są powieś...

Jeśli miałbym krótko scharakteryzować tę powieść, powiedziałbym, że to opowieść o uczuciach widzianych oczami dziecka i przeżywanych sercem dziecka. Pomysł nienowy, ale zawsze trudny do zrealizowania. Autorka wzięła na siebie zadanie nie tylko wiarygodnego zaprezentowania dziecięcego postrzegania świata, ale i posługiwania się językiem, jakiego w rzeczywistości dziecko używa. Udało się to w sposób wyborny. To, jak dla Rahel i Esthy pozornie zwyczajne rzeczy stają się wyśnionymi historiami, zapre...

Bóg Rzeczy Małych opiekuje się codziennymi sprawami, które pozornie nie mają znaczenia, ale tak naprawdę to one kształtują nasze życie. Bóg Rzeczy Małych według Arundhati Roy nie jest dobrotliwym duszkiem. Przeciwnie - ma pokrętną naturę, jest ironiczny, czasem zgryźliwy, czasem przychylny. Jak życie... Książka opowiada o wszystkich rodzajach miłości: braterskiej, matczynej, tej między dwojgiem ludzi i tej do smego siebie; trudnej i łatwej. Możliwej i zakazanej. Przedstawia obraz anglofilskic...

Znakomita. Tym, co mnie zachwyca w książkach z Dalekiego Wschodu czy Ameryki Południowej, jest ta odrębność, którą pisarze europejscy i angloamerykańscy w większości stracili. Inna kultura, inna mentalność... wszystko to, co nie zostało zmiecione jeszcze przez proces źle pojmowanej globalizacji. Bo według mnie tzw. literatura całkowicie uniwersalna (często powtarzane przez recenzentów zdanie "ta historia mogła zdarzyć się wszędzie") traci coś bardzo ważnego: korzenie, tradycję. Historia...

Dla mnie jest to przede wszystkim książka o tym, jak bardzo dorośli mogą, często w dobrej wierze, zaszkodzić dziecku. Skrzywdzić dziecko. Wypaczyć je na całe jego dalsze życie. I o tym, że nikt nie jest w stanie bardziej dziecka skrzywdzić, boleśnie dotknąć, niż osoby mu najbliższe - rodzice, dziadkowie. W "Bogu rzeczy małych" widać to nie tylko na przykładzie bliźniaków, ale również ich matki. A po wtóre - o niemożności ucieczki od swego losu. To brzmi okropnie fatalistycznie, wiem, ale jakż...

Książka Arundhati Roy przenosi czytelnika w odległe Indie, a dokładnie do południowego stanu Kerala. Ukazuje tamtejsze życie z perspektywy dwójki dzieci - bliźniaków Rachel i Estephana. Żyją one jakby na granicy światów, ich życie jest obrazem przemian, jakie zachodzą w społeczeństwie indyjskim pod wpływem kontaktów ze światem zachodnim. Autorka niezwykle interesująco ukazuje kontrast pomiędzy dziecięcą niewinnością i idealizmem a brutalnym światem ludzi dorosłych. I to tam,gdzie pozory i uprzed...

Odznaczająca się kunsztowną narracją, głęboko poruszająca historia o miłości i śmierci, szaleństwie i nadziei, radości i utraconym dzieciństwie to prawdziwe arcydzieło liryzmu. Jest to książka niezwykła, dociera bowiem do najgłębszych pokładów psychiki i odkrywa najbardziej intymne przeżycia.


"Klasyczna historia miłości na przekór podziałom społecznym, uwspółcześniona wersja »Romea i Julii«".

"Vogue"


"»Bóg rzeczy małych« to prawdziwe arcydzieło, książka pod każdym względem wyjątkowa i nie ma wątpliwości, że potomność umieści ją w czołówce najwybitniejszych powieści..."

"Harpers & Queen"


"»Bóg rzeczy małych«, historia dorastania rozgrywająca się w nadrzecznym miasteczku w południowoindyjskim stanie Kerala, ma wszelkie cechy powieści sensacyjnej: maltretowanie dzieci, zakazany seks, obrazowo ukazaną brutalność stosunków rodzinnych. Przede wszystkim jednak jest powieścią egzotyczną, gdzie znajdziemy świątynnych tancerzy, kastę nietykalnych i wytwórnię marynat, a wszystko przepojone wonią olejku kokosowego i gałki muszkatołowej oraz mulistej rzeki wzbierającej po monsunach".

"Sunday Telegraph"


"»Bóg rzeczy małych« opowiada głównie o okaleczonych uczuciach. Mówi o eksplodującej, intensywnej miłości w najbardziej podstawowych relacjach - pomiędzy matką i synem, mężczyzną i kobietą, bratem i siostrą. O miłości, w której od początku tkwiły ziarna szaleństwa, złudzenia, ucieczki, rozpaczy i okrutnej śmierci. Jak mówi Rahel, narratorka powieści: »Równie dobrze można by utrzymywać, że naprawdę wszystko zaczęło się tysiące lat temu... Że naprawdę wszystko zaczęło się w dniach, kiedy stanowiono Prawa Miłości. Prawa, które mówiły, kogo i jak należy kochać, i jak bardzo«".

"Outlook"

[Zysk i S-ka, 2010]

Sięgnęłam po tę książkę skuszona wysokimi ocenami w BiblioNETce oraz audycją radiową, gdzie sporo na jej temat mówiono. Nie żałuję czasu spędzonego na lekturze, bo bez problemu dobrnęłam do końca i myślę, że dobrze ją zapamiętam. Jednakże wszelkie zachwyty w stylu, że to arcydzieło liryzmu, uwspółcześniona wersja »Romea i Julii«, w dodatku napisana z ogromną inwencją narracyjną i językową – wydają mi się olbrzymią przesadą. Książkę przeczytałam z pewnym zainteresowaniem, gdyż: 1. Dotyka sp...