Teksty i komentarze

Poza tym Hollanek nie miał nic wspólnego z inicjatywą stworzenia pisma i grupą założycielską. Pismo powstało dzięki wysokim koneksjom jednego z założycieli. Bo tak powstawały pisma za komuny. Bez najwyższego (prywatnego) poparcia nie mogły powstać. Po prostu. A ten kto dawał zgodę, stawiał warunki...

Terakowska w swej książce porusza bardzo ważny problem: zapracowani rodzice, żyjący zgodnie z trendami panującej mody, nie mają czasu dla dziecka. Jednak próba unaocznienia tego problemu w postaci książki bardzo mnie rozczarowała. Autorka tworzy historię przewidywalną, bez polotu. Postacie są jednoznaczne i zmieniają się w trybie natychmiastowym dla dobra powieści. Główna bohaterka, która jest jeszcze dzieckiem, przeraża mnie swoją dojrzałością, ...

A co do propagandy to przepraszam. Tyle jest jej w mediach, nachalnej i chamskiej, dwulicowej, ze strony kk, rydzyków (też kk), ich popleczników, obrońców krzyża przed pałacem "do ostatniej kropli krwi". pisowo-kościelno-patriotyczno-bogonohoro​ojczyźnianosolidarnościowej" i tej katyńsko-spiskowej, że głowa mi od tego pęka, a nie zawsze mogę jej uniknąć... Czasami coś się wyleje...

Rozumiem, że jesteś i to szanuję. Ale ze złymi stronami kk chyba się nie utożsamiasz i wcale Cię o to nie podejrzewam... Kościół tak, wypaczenia nie? Zgoda, tworzą go ułomni ludzie, ale telefonu do nieba nie mają, podobnie jak Ty czy ja. Możesz nie odpowiadać.

Kochani, a może ktoś mi pomoże zrozumieć tłumacza, który z Tiffany Aching zrobił Akwillę Dokuczliwą? O ile Dokuczliwą jestem w stanie zrozumieć, to skąd, do jasnej anginy, ta Akwilla? Czego ja nie chwytam?

Jestem wprost pod urokiem tej książki. Uwielbiam powieści, które przenoszą mnie w inny świat i "trzymają" w nim jeszcze kilka dni po przeczytaniu książki. Twój tekst jest również ciekawy, podoba mi się koncepcja zniewolenia. Dziwią mnie tylko opinie biblionetkowiczów co do antypatyczności Jane. Ja, przeciwnie, bardzo polubiłam tę bohaterkę. Ujęła mnie prostotą, naturalnością, szczerością, zasadami i wytrwałym dążeniem do celu. Może dlatego, że tr...

"Mnie też się mniej podobała niż "dorosłe" części cyklu, mniej tutaj humoru i tego zawadiacko- inteligentnego podejścia do świata". Wydaje mi się, że te mniej humoru jest za sprawą tłumaczenia. Wszystkie starsze książki Pratchetta tłumaczy na polski pan Piotr Cholewa. Jednak nie tą. wydaje mi się, że poprostu pani tłumaczka nie umiała w pełni przełożyć humoru autora na nasze realia, co pan Piotr robi świetnie. Jednak mimo to książka podobała mi ...

Uderzyło mnie, że napisałeś/łaś "Mała dziewczynka musi sama sobie wypełniać czas". Ależ ona ma ten czas wypełniony do granic samym tylko tym, że jest małą dziewczynką na wyspie! Przyzwyczailiśmy się, i dzieci też, do atrakcji, zajęć, organizacji czasu i ustalania harmonogramów. To smutne. Wyciągnęłam z szuflady stare zdjęcia, na których czteroletnia ja zaśmiewam się do utraty tchu, brudna, rozczochrana, w mokrych na kolanach portkach. Nie pamięta...

Librarianko, napisałaś dokładnie to, co myślę! Brak owej pozytywnej iskierki jest koszmarnym katowaniem czytelnika. Wciąż przedzierać się przez opisy okrucieństwa i obojętności, przez wszelkie negatywne emocje, by na końcu nie znaleźć niczego, stanąć na skraju przepaści - to nie jest to, czego oczekuję od literatury.

Podróż po kuchniach z różnych stron świata. Gulasz beskidzki, włoska zupa z cukinii, indyk po brazylijsku... W książce znajdziesz przepisy na potrawy z kilkunastu krajów – od Czech po egzotyczne Hawaje, ale też z Kaszub i polskich gór. Dobrane tak, by ich przygotowanie nie zajmowało wiele czasu. Każdy przepis, oprócz szczegółowych instrukcji "krok po kroku", zawiera "rady" stanowiące prawdziwą skarbnicę kulinarnych trików, dzięki którym nal...

W książce opisano najciekawsze i najpiękniejsze arcydzieła architektury od epoki romańskiej do XX w. Każdy styl reprezentowany jest przez kilka obiektów. Opisano m.in. piękne romańskie kolumny i tympanony w Strzelnie, opactwo Cystersów w Sulejowie oraz najwybitniejszy tzw. portal ołbiński w kościele św. Marii Magdaleny we Wrocławiu. Gotyk reprezentują m.in.: drewniany kościół w Dębnie, katedra we Fromborku i wspaniała kaplica Świętej Trójcy w Lub...

Dziękuję, to było miłe zaskoczenie;)

Kultura celtycka to bardzo modny w ostatnich latach temat. Wiele osób interesuje się celtycką muzyką, fascynuje się tradycjami i zabytkami Irlandii, Walii czy Bretanii, a nawet obchodzi dzień św. Patryka delektując się słynnym guinnessem. Tak naprawdę jednak ciągle bardzo mało wiemy o Celtach i ich bogatej spuściźnie. Książka ta ma za zadanie wypełnić tę lukę. Autor nie chce w niej rozstrzygać kwestii historycznych. Koncentruje się przede wszystk...

Wzięłam się za tę książkę tuż po przeczytaniu "Królowej Lata" i mimo że jest to jej druga część, była ona tylko dopełnieniem. "Król mroku" opowiada o dziewczynie, która postanawia zrobić sobie wyjątkowy tatuaż. Nie wie jednak, że król mroku wybrał ją do wymiany atramentu. Kiedy tatuażysta zrobi jej tatuaż jego krwią, król będzie mógł spijać złe emocje nie tylko z wróżek, ale także ze śmiertelników. Kiedy do tego dochodzi, dziewczyna uzależnia ...

- Eryk XIV - Karol XII - Gustaw III - Do Damaszku - Gra snów - Wielki gościniec Posłowie [Wydawnictwo Poznańskie, 1988]

"Polecam na wzmocnienie i jako odtrutkę na fałszywe, ale bardzo powszechne poczucie, że pesymizm to nie pesymizm, tylko "realizm". Nie dajmy się ogłupić - czytajmy takie książki chociaż czasem." O tak, z przyjemnością ;)

Kobiety robią to lepiej. Weź swoją kochankę na Przejażdżkę. Posmakuj Muszelki Priscilli, znajdź właściwą drogę Na szlaku lub upiecz grzanki w Tostownicy w temperaturze, jakiej jeszcze nie zaznałaś. Odkryj 101 sposobów na pieszczoty, całowanie, ssanie, pocieranie i wślizgiwanie się do wnętrza - wszystko to z niepowtarzalną kolekcją pozycji miłosnych dla kobiet, które kochają kobiety. Czerpiąc z nieograniczonych niemal możliwości, jakie daje ...

"Zielone głębiny" to składająca się z trzech części powieść, która jest sagą rodzinną opowiadającą o życiu trzech sióstr w okresie międzywojennym, w trakcie II wojny światowej i po wojnie. Jej tło stanowią trudne, a niejednokrotnie skrajne sytuacje, wynikające ze skomplikowanej historii tamtych czasów. Główne postaci powieści są wielokrotnie z nimi konfrontowane, co sprawia, iż losy ich stają się bez wątpienia dramatyczne, a wybory życiowe niezwy...

Od wielu lat problematyka uzależnień jest jednym z moich hobby. Oznacza to między innymi, że czytam na te tematy wszystko, co mi tylko wpadnie w ręce – właściwie bez względu na poziom publikacji. Z tego względu moja ocena książki Macieja Kozłowskiego może się mocno różnić od oceny kogoś, kto z uzależnieniami, uzależnionymi i tekstami na te tematy w zasadzie nie ma kontaktu, albo ma sporadyczny. W każdym razie „Moja heroina” wydaje mi się pozycją ...

Wroga koalicja przeciw Atrydom raczej nie dała wyboru ojcu Paula. Sytuacja polityczna imperium nie pozwalała na żaden manewr. I gdyby doktor Yueh nie zdradził... Leto mógł/musiał więc zaryzykować. Powieść niezwykła, choć przyciężka, adaptacja filmowa Davida Lyncha genialna (wersja autorska wynosi przeszło 20 godzin)!

„Ostatnia piosenka” była moim drugim z kolei spotkaniem z Nicholasem Sparksem i, prawdę mówiąc, sięgnęłam po nią z obawą. Wcześniej czytany przeze mnie „Anioł stróż” nie do końca spełnił moje oczekiwania, a i opinie na temat nowej powieści autora nie były zbyt pochlebne. Ostatecznie, o ironio, do przeczytania „Ostatniej piosenki” przekonało mnie zrezygnowanie z wyświetlania jej ekranizacji w polskich kinach. Zaintrygowana fabułą, kupiłam ksią...

I jeszcze jedno: "śmiertelne opowieści". Co to właściwie miało znaczyć? Że kiedyś umrą? A może - hm - niosące śmierć, jak śmiertelny cios? Ciekawe, może kartki są nasączone trucizną? Makabryczny żart? Jeśli tak, to kiepska polszczyzna go zabiła. Szybko i skutecznie. Amen.

Ojciec Paula miał jedną podstawową wadę - był za bardzo szlachetny. Naraził życie bliskich, poleciał na niebezpieczną planetę, pomimo świadomości zastania nań pułapki. Wg Arystotelesa, nadgorliwość, jest równie szkodliwa co niedostatek - a jako, że to mój ulubiony klasyk, popieram koncepcję złotego środka. Najbardziej zbliżoną do perfekcji postacią w kronikach diuny jest oczywiście Leto II - Bóg Imperator. Ale nawet i jego zgubiła ludzka słab...

Wszystko ładnie, pięknie i kolorowo. Kolejny wybór, kolejne wznowienie. Ale kiedy dostaniemy edycję wszystkich opowiadań Poego? Pewnie nigdy, choć jest klasykiem żywym (nadal poczytnym) i ważnym. Po co w końcu, najłatwiej zrobić kolejne wznowienie - i tak się sprzeda, więc po co się wysilać?

Nie bardzo rozumiem na czym polega Twoja krytyka "Diuny". Moim zdaniem te zarzuty, które przedstawiasz są po prostu chybione. I tak - perfekcyjność postaci: jedyną chyba postacią, którą można określić jako perfekcyjną jest ojciec Paula, książe Leto, przedstawiony jako ideał władcy, doskonały ojciec, mąż (partner), ale nawet u niego można znaleźć rysy np. nie jest tak lojalny, jak można by tego oczekiwać bo snuje intrygi wymierzone w jego pan...

Dobrze jest po miesiącach poszukiwań wreszcie znaleźć upragnioną pozycję i zagłębić się w lekturze. Niestety, mimo bezkrytycznego początkowo pochłaniania słów (i myśli) jednej z czołowych gwiazd polskiej sceny muzycznej nadchodzi moment, w którym nie sposób utrzymywać dłużej swojego sceptycyzmu w ryzach. Abstrahując od samego języka autobiografii, który z racji gatunku książki nie powinien zbytnio absorbować uwagi czytelnika, muszę stwierdzić,...

Czasami my, kobiety pragniemy się odprężyć przy książce niekoniecznie wzbudzającej w nas intensywne odczucia, zmuszającej do refleksji nad własnym postępowaniem czy też celem życia. Z początku uznałam, iż lekki współczesny romans ocieplający serce będzie idealną pozycją na rozgrzanie się i sięgnięcie już po nieco poważniejszą literaturę. Niestety, powieść Jayne Ann Krentz "Świt nad zatoką" nie ma w sobie niczego ciepłego, jest po prostu przes...

Moim zdaniem właśnie te "kwiatki" dodały stylowi naturalności, której na próżno by czasem szukać u bardziej znanych autorek. Czasem czytam te panie i zastanawiam się co im pożarło potoczność ... Chyba nadmiar polskich seriali z TVP 1 i 2 :)

Lubię Mankella za inteligencje i sposób w jaki konstruuje historie.W pisarstwie tego autora widać dziennikarską pasję i skrupulatność.Biorąc do ręki jakąkolwiek pozycje tego autora wiem że się nie zawiodę.Najbardziej lubię odniesienia do historii,w tym przypadku do losów porywanych chińczyków.Fabuła intryguje i wciąga choć nie jest to klasyczny kryminał,raczej dla osób które lubią zagadki,nie tylko kryminalne.

Póki co, dla mnie jest to najciekawsza (pospołu z Miastem utrapienia) książka Pana Jerzego.