Książka: My, dzieci z dworca Zoo

Ta książka jest dla mnie niesamowita. Wokół słyszymy wciąż: narkomani, nie, narkotyki, nie, to niezdrowe, nie, to szkodliwe, nie, trucizna, nie, narkotyki, nie, złe towarzystwo, nie, nie i nie... A (może nie mnie, ale wielu) to wcale nie odstrasza, wręcz zaciekawia. Ta książka mówi o psychice młodej narkomanki, o skutkach nałogu, o tym, że nie mogła spełnić swych marzeń, o miłości w narkotykach, o tym, kim się staje człowiek, gdy zaczyna brać narkotyki. Książka opowiada o narkomance z Berlin...

Książka "My, dzieci z Dworca ZOO" została napisana ponad 20 lat temu, ale wciąż pozostaje niezwykle aktualna. Opowiada o piętnastoletniej Christiane, która w wieku 12 lat sięgnęła po narkotyki. Książka pokazuje, jak dziewczyna powoli stacza się na dno, jak marnuje sobie życie. Staje się prostytutką, żeby zarobić pieniądze na kolejną działkę. Jest tu opisana niezwykle trudna walka z nałogiem. Książkę czytałam dawno, jakieś dwa lata temu, jednak wciąż pamiętam, jak wiele emocji dostarczyło mi c...

Wszyscy spotykamy się na co dzień z groźnie brzmiącym, wszechobecnym słowem: "narkotyk". Powoli stał on się nieodłącznym elementem ciemnej strony cywilizacji, takim samym jak alkoholizm czy bezrobocie... Jesteśmy coraz bardziej otępiali, zdajemy sobie sprawę z groźby, jaką niesie biały proszek, a jednocześnie nie rozumiemy jego władzy. Nowe pokolenie dorasta w "czasach narkotyku" – dla nich to już nie temat tabu, to tania sensacja, wykorzystywana przez brukowce. Książka "My, dzieci z dwor...

Druga połowa lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Berlin Zachodni, enklawa normalnego świata w środku socjalistycznej Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Dworzec ZOO – stacja kolejowa po „zachodniej” stronie muru berlińskiego, miejsce spotkań młodych narkomanów płci obojga, którzy środki na zakup narkotyków zdobywali dzięki prostytucji. Historia Christiane F. rozpoczyna się w okręgu Gropiusstadt wchodzącym w skład ósmej dzielnicy Berlina – Neukölln. Dwunastoletnia dziewczyna, zawiedziona,...

Wiele osób, zanim jeszcze zabrałam się za czytanie książki "My, dzieci z Dworca ZOO", odradzało czytanie pierwszych opisów jej życia. Oczywiście nie zastosowałam się do tych rad. Jeżeli ktoś podchodzi w ten sposób do tej właśnie książki, może sobie od razu odpuścić. Całą historię pochłonęłam w dwa dni. Z jak najlepszym zrozumieniem. Nie wiem, czy przesadzam, ale przyznaję, że książka dogłębnie mnie poruszyła. Trzy dni po przeczytaniu książki nadal nie mogę dojść do siebie. Przeczytałam tyle...

Ile razy każdy z nas, czytając o skutkach narkomanii, widząc narkomanów w jakimkolwiek miejscu, zadawał sobie pytanie: "Co ich skłoniło, dlaczego spróbowali?". Ta książka świetnie obrazuje lata 70., podział na RFN i NRD. Pokazuje, jak łatwo można było w tamtych czasach zdobyć narkotyki, że wystarczył jeden krok i już siedziało się w tym bagnie. Zaczyna się niewinnie. Osiedlowy klub, gdzie się spotykano: pito piwo, palono haszysz i brano kwas. Później, niby najpopularniejsza, dyskoteka w B...

O książcę słyszałam wiele. Spodziewałam się czegoś naprawdę "super"! Książka według mnie jest bardzo dobra. Choć przeżycia w niej zawarte są, nie da się ukryć, tragiczne. Lata 70., Berlin. Dziewczyna z w sumie biednego domu, brak akceptacji rówieśników. Walka z narkotykiem, z otoczeniem. Opisane są tu głównie zdarzenia, ale nie ma uczuć. Nie wiemy, co tak naprawdę czuła bohaterka. Oprócz bólu na odwyku. To jest moja własna recenzja, więc proszę się nie zrażać. Książka godna polecenia, al...

Jak łatwo można upaść, a jak trudno podnieść się... Książka "My, dzieci z dworca ZOO" opowiada o ciężkich przejściach młodej, zaledwie piętnastoletniej Christiane F. z narkotykami. Książka ta dogłębnie mną wstrząsneła. Droga do wyjścia z nałogu jest długa i ciężka. Christiane opowiada o wszystkim, co się z nią działo, gdy była pod wpływem narkotyków, jak było jej "dobrze". Nie zapominajmy, że powrót do normalnośći jest ciężki i nie każdy potrafi sobie z tym poradzić. Wielu z przyjaciół Chr...

Książka „My dzieci z dworca ZOO” jest opowieścią 15-letniej Christiane F. o jej „przygodzie” z narkotykami. Christiane opowiada, jak przez głupotę zaczyna brać miękkie narkotyki i cały czas wmawiając sobie, że może przestać, uzależnia się, przechodzi na twarde, stacza się na samo dno. Ale jest to opowieść nie tylko o narkotykach i narkomanach, a także o ich uczuciach, a czasem ich braku, relacjach między nimi oraz o tym, jak wielokrotnie próbują wyjść z nałogu, oszukując samych siebie i najbliżs...

Książka jest relacją piętnastoletniej dziewczyny, która z powodu narkotyków stoczyła się na samo dno. Bardzo szybko z miękkich przechodzi na twarde narkotyki i rozpoczyna "życie" na dworcu. Aby starczyło na działkę dla niej i jej chłopaka sprzedaje swoje ciało. Kilka razy razem z chłopakiem próbuje walczyć z nałogiem, ale bardzo szybko do niego wraca. Całkowicie zerwać z narkotykami udaje jej się dopiero po wyjeździe z miasta. Poznaje nowych ludzi i zmienia swoje nastawienie. Książka została spi...

Pierwszy raz wpadła mi w ręce ta książka, gdy miałam 12 lat. Ktoś powie, że to za mało, by czytać tak szokujące wyznania, ale czy to nie właśnie w tym wieku Christiane zaczęła brać? Mnie ta książka ustrzegła przed zgubnym losem - byłam porażona tym, co się może stać z człowiekiem, gdy jest uzależniony od strzykawki, igły i codziennej porcji narkotyku. Do tej pory książkę tę przeczytałam ponad 20 razy i za każdym wracam do niej z radością. Opowiada o dziewczynie, która najpierw po to, by zosta...

"My, dzieci z dworca ZOO" jest książką dokumentalną. W 1978 roku w Berlinie Zachodnim dwoje dziennikarzy, Kai Hermann i Horst Rieck, przeprowadziło wywiad z nastoletnią narkomanką Christiane F. (właśc. Christiane Vera Felscherinow), która wówczas występowała jako świadek w pewnym procesie. Początkowo ów wywiad miał być tylko uzupełnieniem badań tygodnika "Stern" nad sytuacją młodzieży. Jednakże z nagrania rozmów z Christiane powstała książka, która lepiej niż jakikolwiek raport opisuje środowisko młodocianych narkomanów.

Relacja Christiane jest wstrząsająca. Pokazuje, jak od eksperymentowania z miękkimi narkotykami przechodzi się do najtwardszych. Jak łatwo jest ugrzęznąć w nałogu i jak trudno się z niego wyrwać. Do czego zdolni są ludzie uzależnieni od narkotyku, aby zdobyć pieniądze na kolejną "działkę".

Książka okazała się bestsellerem. W 1981 Uli Edel nakręcił na jej podstawie film o tym samym tytule "My, dzieci z dworca ZOO".

Problem narkomanii jest ciągle aktualny, a mitem jest, że narkomanami mogą zostać tylko ludzie z rodzin patologicznych. Według badań przeprowadzonych przez CBOS ponad połowa uzależnionych pochodzi z tzw. dobrych domów. Serdecznie polecamy!


"Dziecko chce być dobre.
Jeśli nie umie - naucz.
Jeśli nie wie - wytłumacz.
Jeśli nie może - pomóż".

Janusz Korczak


[Qes Agency, 2012]

Latem 2008 roku Christiane Vera Felscherinow utraciła prawa do opieki nad synem, gdyż powróciła do nałogu.

Ta książka jest jedną z najlepszych książek, które czytałam. Opowiada o dziewczynie, która chciała być zaakceptowanna w nowej klasie i sięgnęła po narkotyki. Polecam!!!

Jest to świetna książka. Opowiada historię dziewczyny z Berlina Zachodniego która jako 13 latka zaczęła brać heroinę. Uważam że każdy nastolatek powinien tą książkę przeczytać zanim pojawi mu sie w głowie pomysł aby sięgnąć po narkotyki. Słyszy się że "maryśka" jest narkotykiem od którego nie da się uzależnić. Tak samo Christine myślała o haszyszu, a skończyło się na heroinie i "dawaniu sobie w żyłę" na dworcu ZOO. Sądzę też, że książka ta powinna być obowiązkową lekturą dla każdego rodzica...