Książka: Lalka

Nie pierwsza to moja lektura, odkryta na nowo po latach dzięki podsunięciu jak na tacy przez własne dziecko, zabierające się do czytelniczej pańszczyzny jak sójka do przygotowań na zamorską wyprawę. Jeśli już coś zostało wyciągnięte z przepastnej czeluści jednej z szaf z książkami, czemuż ma leżeć bezużytecznie, nim doczeka się „przerabiania” przez potomka? Jako dziecko – bo pierwsze moje spotkanie z „Lalką” miało miejsce bodaj w szóstej klasie podstawówki – postrzegałam tę powieść jako saty...

Nie ukrywam, że do napisania tej recenzji skłoniło mnie ponowne obejrzenie serialu telewizyjnego z 1977 roku na podstawie powieści Prusa, w reżyserii Ryszarda Bera. Emitowany niedawno na antenie Telewizji Polskiej, w odnowionej, zrekonstruowanej cyfrowo wersji, serial przypomniał mi o tym, jak znakomite kreacje aktorskie, perfekcyjnie dobrane pod względem ukazania widzom swoich literackich pierwowzorów, zapisały się na trwałe nie tylko w historii polskiej telewizji, ale też w całym bogatym dorob...

Nie wiem, co mnie podkusiło. Lektura, której w szkole średniej nie zaszczyciłem nawet spojrzeniem, teraz znalazła się na mojej prywatnej półce i nawet nie zdążyła zebrać minimalnej ilości kurzu, kiedy chwyciłem ją w dłonie, kciukiem przeczesałem grzebień setek stron i zaskakująco (dla siebie samego) dziarsko zabrałem się do czytania. Bez szczególnych uprzedzeń, bo to nie wina Prusa, że jego dzieło wmusza się w nastolatków, niekoniecznie wystarczająco dojrzałych i cierpliwych. Nie twierdzę, że ja...

Spotkałem się kiedyś z opinią, iż "Lalka" jest najlepszą polską powieścią. Cóż, nie potrafię ustosunkować się do tej opinii w sposób jednoznaczny, gdyż w swoim niedługim życiu przeczytałem zbyt mało książek, aby rozstrzygać o kwestiach tak poważnych. Jednak mogę śmiało powiedzieć, iż moim skromnym zdaniem jest to zdecydowanie najlepsza lektura szkolna. Wokulski - pozytywista czy romantyk? Może to niezbyt oryginalne pytanie, jednak pojawia się ono zawsze, kiedy dyskusja dotyczy tejże powieści....

z tej racji, że znalazłam ją w wykazie lektur obowiązkowych. Połknęłam jednym niemalże duszkiem. Bardzo nie lubiłam, gdy coś zmuszało mnie do oderwania się od niej. Świetny portret psychologiczny Wokulskiego. Odnosiłam wrażenie, że "tego pana to ja skądś znam". Panny Łęckiej szczerze nienawidziłam, pani Wąsowskiej życzyłam jak najlepiej. Każda z postaci budziła we mnie bardzo żywe uczucia, co jest dowodem geniuszu osoby, która je stworzyła. Poza tym świetnie przedstawiona sytuacja polskich...

Jak lubię czytać, tak nigdy nie przepadałam za lekturami. Zawsze kojarzyły mi się z przymusem. Ale z "Lalką" Bolesława Prusa było inaczej. Książka ta opowiada o wszystkim. Każdy znajdzie w niej coś ciekawego, interesującego. Każdy bohater jest na swój sposób szczególny. Książka nie jest monotonna, zawiera wiele wątków, które się ze sobą łączą. Głównym wątkiem jest wątek Stanisława Wokulskiego, który zakochuje się w Izabeli Łęckiej (nie jest to żadne tandetne romansidło). Polecam "Lalkę" ...

Dla mnie jest to jedna z niewielu polskich książek, które naprawdę mi się podobały i które mogę polecić. Głównie dzięki mnogości wątków i różnorodności postaci, przy czym postacie te nie są kimś wielkim, owszem, nie są szarymi ludźmi, ale jednak do grupy arystkoratów też bym ich nie zaliczył. W niektórych książkach czytamy o wielkich bohaterach narodu, tutaj tego nie ma, są za to wszystkie warstwy społeczne, co urealnie całą książkę. Są postacie wierzące w to co robią, geniusze i szaleńcy...

Lektura szkolna warta przeczytania. Jako że jest wielowątkowa, to istnieje większe prawdopodobieństwo, że się spodoba. Należy zwrócić uwagę na dużą dbałość o szczegóły miejsc akcji. Wydarzenia rozgrywają się w Warszawie, głównie na Krakowskim Przedmieściu, Starym Mieście, w Łazienkach. Większość opisywanych miejsc zachowała się do dzisiaj. Warto wspomnieć, że Prus wprowadził nowatorski sposób narracji i tak w "Lalce" mamy dwóch narratorów, jeden jest anonimowy, wszechwiedzący, drugi to subiek...

50 książek na 50-lecie Znaku. Przedstawiamy najlepszy przewodnik po świecie literatury. Wybitni autorzy, ważne dzieła. Te dobrze znane i te niesłusznie zapomniane. Kultowe, prowokacyjne i refleksyjne. Seria "50 na 50" to książki, które po prostu trzeba znać.


Polska powieść wszechczasów.

Izabela Łęcka i Stanisław Wokulski to jedna z budzących najgorętsze emocje par literatury polskiej. Ale "Lalka" jest nie tylko powieścią o nieszczęśliwej miłości nowobogackiego przedsiębiorcy do panny z wyższych sfer. Jest opowieścią o świecie, w którym trzeba trzymać się przypisanych ról, świecie głęboko podzielonym wyraźnymi, choć niewidocznymi granicami. "Lalka" to epicki rozmach, dziewiętnastowieczna Warszawa, blichtr i brud, bogactwo postaci i pulsujące życie.

Arcydzieło Prusa, w tym wydaniu wzbogacone o ilustracje Kazimierza Manna, wykracza poza swą epokę, stawiając uniwersalne i aktualne pytania. To one sprawiają, że powieść zachwyciła nie tylko Stanisława Brzozowskiego, który uznał Prusa za jednego z najwybitniejszych pisarzy końca XIX wieku, ale również Olgę Tokarczuk czy Marka Krajewskiego.


Bolesław Prus, właśc. Aleksander Głowacki herbu Prus (ur. 20 sierpnia 1847 w Hrubieszowie, zm. 19 maja 1912 w Warszawie) - jeden z najbardziej rozpoznawalnych polskich pisarzy, uważany jest za współtwórcę polskiego realizmu. Prozaik, nowelista i publicysta, kronikarz Warszawy. W 2017 roku nakładem Znaku ukazała się książka "Prus. Śledztwo biograficzne" Moniki Piątkowskiej, zgłębiająca biografię pisarza.


[Wydawnictwo Znak, 2022]

„Lalka” Bolesława Prusa to najdojrzalsza powieść polskiego realizmu, szczytowe osiągnięcie całego pokolenia pisarzy drugiej połowy XIX wieku. O jej walorach świadczą nie tylko wartości typowo fabularne – ukazanie szerokiej panoramy warszawskiej społeczności, budzącego się konfliktu między arystokracją i mieszczaństwem i, przede wszystkim, historii tragicznej miłości między panną „z dobrego domu” a dorobkiewiczem; największym atutem tego utworu wydaje się perfekcyjna technika pisarska Bolesława P...

Przeczytałam, bo musiałam. Taka prawda. Nie wiedziałam, czego się spodziewać, nie interesowałam się wcześniej nawet problematyką. Ewidentnym plusem są fragmenty pamiętnika Rzeckiego, wplatane w akcję, opowiadaną w narracji trzecioosobowej. Dlaczego? Otóż humor. Nie spodziewałam się po tej 3-tomowej lekturze, iż może się ją czytać łatwo, lekko i przyjemnie. Największym minusem dla mnie jest z kolei ciągłe powracanie do punktu wyjścia, przez co można się naprawdę zniechęcić. Mam tu na myśli ...

Znakomita książka, to mało powiedziane. Mistrzostwo narracji, a te opisy postaci! Ukazanie charakterów ludzkich, rys osobowości. Doskonale się czyta, co więcej, do tej książki wraca się po latach. I takie nasze narodowe pytanie: pozytywizm czy romantyzm? Warto czytać również dla poczucia stylu pana Prusa, bo on nie napisałby, że czyjaś koszula jest brudna, on pisze, że czyjaś koszula jest nieco biała... Galeria postaci... Bardzo, bardzo polecam.