Jan Tomkowski za najważniejsze książki napisane w dwudziestym wieku uważa:

W stronę Swanna (Proust Marcel) i dalsze części cyklu. „Obawiam się, że lepszej powieści nikt już nigdy nie napisze” - twierdzi Tomkowski.

Ulisses (Joyce James). „Po tej książce literatura wyglądała już inaczej. Podejrzewam, że jeszcze za pół wieku Ulisses będzie odbierany jako powieść nowatorska i pod każdym względem zdumiewająca”.

Jałowa ziemia (Eliot T. S. (Eliot Thomas Stearns)).

Elegie duinejskie (Rilke Rainer Maria).

Czarodziejska góra (Mann Thomas (Mann Tomasz)). „Bez tej powieści trudno zrozumieć dylematy myśli współczesnej”.

Absalomie, Absalomie... (Faulkner William). „Arcydzieło narracji, jeden z najbardziej przenikliwych traktatów o istocie czasu w formie powieści”.

Nathalie: Opowiadania (Bunin Iwan). „Chyba nikt nie pisał w tym stuleciu piękniejszych nowel”.

Gra szklanych paciorków: Próba opisu życia magistra ludi Józefa Knechta wraz z jego spuścizną pisarską (Hesse Hermann).

Borges Jorge Luis - Proza. Opowiadania Borgesa Tomkowski nazywa najkrótszymi arcydziełami dwudziestego wieku.

Mistrz i Małgorzata (Bułhakow Michaił (Bułhakow Michał)). „Być może tragiczne doświadczenia narodu rosyjskiego wyrażają lepiej powieści Pasternaka i Sołżenicyna albo wspomnienia Nadzieżdy Mandelsztamowej. Sądzę jednak, że zagadkowe arcydzieło Bułhakowa ma więcej szans na przetrwanie”.

Schulz Bruno - Proza.

Weil Simone - Myśli o człowieku. „Ponieważ nie pisała wierszy ani powieści, nie interesuje literaturoznawców, filozofowie zaś ją lekceważą”.

Camus - eseje Człowiek zbuntowany (Camus Albert) oraz „Mit Syzyfa”.

Pod wulkanem (Lowry Malcolm). „W XX wieku niejeden pisarz podejmował wędrówkę do piekła - śladem Odyseusza, Eneasza, Dantego. Wyprawa absolwenta uniwersytetu w Cambridge, uczestnika wojny w Hiszpanii, człowieka, dla kórego alkohol był zarówno trucizną, jak i eliksirem życia, zachowała może najwięcej literackiej powagi”.

Dziennik (1953-1956): Tom 1 (Gombrowicz Witold) oraz dalsze tomy. Dzienniki to najważniejsze dzieło pisarza. Z powieści Gombrowicza Tomkowski ceni najbardziej Pornografię i Kosmos.

Blaszany bębenek (Grass Günter).

Schody Strudlhofu albo Melzer i głębia lat (Doderer Heimito von). Autora Tomkowski nazywa wiedeńskim Proustem. To ciekawe. Zajrzałam na stronę książki. Żadnej recenzji, ocena tylko jedna i niezbyt zachęcająca...

Nieznośna lekkość bytu (Kundera Milan).

Miłość w czasach zarazy (García Márquez Gabriel). Jedna z najpiękniejszych opowieści o miłości w literaturze światowej.

Wiersze zebrane [a5] (Herbert Zbigniew).

Tomkowski poleca też następujących autorów: Musil, Bloch, Mann.

Więcej o najważniejszych powieściach dwudziestego wieku w Zamieszkać w Bibliotece (Tomkowski Jan).