BiblioNETka poleca

Pamięci Marylki Wiśniewskiej-Samojło W czasach, gdy Menander Ateńczyk został prawie całkowicie zapomniany, gdy w żywej tradycji europejskiej istniał tylko jako autor (sporej co prawda liczby) sentencji, Johann Wolfgang Goethe pisał: „Z Menandra znam tylko nieliczne ułomki, jednakże i te dają mi o nim tak wysokie pojęcie, iż uważam tego wielkiego Greka za jedynego, którego można by porównać z Molierem”[1]. Jak to się stało, że poeta uznawany przez wykształconych Greków i Rzymian za na...

Sofokles (496-406 p.n.e.) to największy (obok Ajsycholosa i Eurypidesa) tragik starożytnej Grecji. Polityk, dowódca wojskowy, kapłan, aktor, kompozytor, a przede wszystkim mistrz słowa. Uosobienie zawrotnej kariery i przyczyna zgryzoty swoich wielkich rywali… Wcześnie osiągnął sukces. Jako dwudziestoośmiolatek zwyciężył w zawodach dionizyjskich, wygrywając z samym Ajschylosem. Jakże gorzką pigułką musiała stać się dla doświadczonego twórcy tragedii greckiej porażka w starciu ze znacznie młodszym...

Lizymach i Melezjasz, dwaj potomkowie sławnych ludzi, którzy sami jednak niczego w życiu nie osiągnęli, zapraszają serdecznie swoich przyjaciół – Lachesa i Nikiasza na pokaz szkoły walki niejakiego Stezileosa. Po przeciętnym widowisku dołącza do nich Sokrates. Okazuje się, że zaproszenie na pokaz walki było tylko pretekstem, wstępem do szerszego problemu, który poruszyli Lizymach i Melezjasz. Chodzi o kwestię wychowania ich dorastających już synów. Obaj przyznają, że do tej pory nie interesowali...

Zaczynając czytać któryś z dialogów Platona, czuję się trochę tak, jakbym wchodził do zimnej wody: z drżeniem, z obawą, z powątpiewaniem w swoje umiejętności, ale i z chęcią zmierzenia swoich sił w dopłynięciu na drugi brzeg. Gdy już się zanurzę, kilkakrotnie ramionami rozgarnę wodę, przychodzi cudowne uczucie swobody, stanu nieważkości. Owszem, zdarzają się momenty zadyszki, i wtedy muszę przerwać, aby złapać oddech, ale tym większa satysfakcja z dopłynięcia do brzegu. Dialog “Gorgiasz” zacz...

Platon podobno zamierzał napisać swoistą trylogię filozoficzną. Był już u kresu swego życia, napisał wiele dialogów i listów, wygłosił wiele mów i odbył masę dysput, wykształcił wielu filozofów, z Arystotelesem na czele. U końca życia wziął skrybę i zaczął mu dyktować „Timajosa”. To jakby dalsza część „Państwa”, dyskusja przebiegająca na drugi dzień. Udział biorą: Sokrates, Timajos z Lokroj, Kritias i Hermokrates. W zasadzie nic nie mówią, ledwie na początku ustalając zasady przemawiania. Pot...

Bibliotekę całą napisano o Homerze i jego dziełach. Roztrząsano każdy wątek, niemalże każdy werset, pisząc doktoraty i dzieląc włos na cztery. Nawet o trasie wędrówek Odyseusza napisano całą półkę (może nawet dwie) opracowań, rozważając ukryte znaczenia jego przygód, szukając Szerii i wyspy Kirke. Nie mam cierpliwości do tych wszystkich wymysłów naukowców. Podzielam zdanie Parandowskiego, który przetłumaczył "Odyseję" rezygnując z wierszowanej formy tekstu, a tłumaczył swoją decyzję charakterem ...

Trudno dziś być człowiekiem wierzącym. Coraz trudniej. Z jednej strony kusi nas świat swoimi coraz szerszymi i błyskotliwszymi możliwościami, czekającymi tylko, żeby je zdobywać, z drugiej strony czujemy nieustanny napór, by zrezygnować z tego „zacofania”, jakim dla wielu jest wiara w Boga Jedynego. Ciągle stajemy pod presją i ciągle musimy wybierać, a nawet z uporem wykuwać, swoją ścieżkę. Na tym polega prawdziwa wolność na tym świecie – na nieustannym wyborze między możliwościami. „Wsz...

Trzech było wielkich tragediopisarzy greckich: Ajschylos, Sofokles i Eurypides, a autor "Agamemnona" był pierwszym, który uczynił tragedię grecką doskonałą. Czarującą nas do dzisiaj, mimo upływu tysiącleci. Młodość Ajschylosa to okres wojen z Persją: Maratonu i Salaminy, w których to bitwach brał udział. Właśnie udział w maratońskiej potrzebie, a więc obronę wolności Hellady, uważał za szczególny powód do dumy, bo z musu będąc żołnierzem, z przekonania był gorącym zwolennikiem demokracji, teg...