Użytkownik: olina

W towarzystwie niektórych ludzi lepiej nie strzelać z papierowej torebki – huk mógłby spowodować, że skrywająca ich prawdziwe oblicze maska odpadnie. Z reguły fałsz trzyma nieźle i maska doskonale przylega do twarzy, a obłuda z rzadka tylko delikatnie deformuje fizjonomię. Nie zdziwi chyba nikogo, że uznawany za skandalistę Wilde metodycznie zdziera maski, ujawniając niechlubne strony ludzkiej natury. Wybór jego dzieł „Twarz, co widziała wszystkie końce świata” ujawnia jednak wiele więcej. Os...

Postradać bogactwo to zgryzota? A skąd! ZGROZA! Ale tylko wówczas, gdy bogactwem owym jest słowo pisane. Czy w świecie obrastającym w elektroniczne gadżety dziecko poczuje bezmiar rozpaczy Wielkiego Bajarza, stojącego w obliczu utraty stworzonych przez siebie bajek? Nowe wydanie „Podróży pana Kleksa”, okraszone rycinami Surena Vardaniana, pozwala łatwo sprawdzić – już po odczytaniu dziecku fragmentu – czy będzie słuchało z błyszczącymi oczyma, czy uśnie, czy przerwie zniecierpliwione. ...

Proza Marka Twaina olśniła mnie dawno, dawno temu, gdy byłam małym chłopcem, chciałoby się rzec. Leżałam sobie z różyczką czy tam świnką (obie przykryte kołdrą), a siostra czytała mi „Królewicza i żebraka”, nie zastanawiając się, czy mam wypieki od gorączki, czy z emocji. Nie miałam wtedy pojęcia, jak wielkiego trzeba talentu, by oczarować dziecko. Ponad sześć razy starsza nadal tego talentu nie pojmuję. „Autobiografię” Samuela Langhorne’a Clemensa stanowią materiały zebrane w całość przez Charl...

Czermański? Nie znam. W dodatku określenie „karykaturzysta” brzmi jakoś kolczasto. „Kolorowi ludzie” nie kusili mnie zbytnio, mimo zachęty zaprzyjaźnionej entuzjastki dwudziestolecia międzywojennego. W końcu zmiękłam. Na początku zachwytu nie ma. Trochę o tym i owym, o osobistościach świata sztuki i polityki, o nastrojach panujących w wybuchającej dopiero Rzeczpospolitej. Płynę ospale strumieniem gładkiej polszczyzny, aż nagle dopada mnie pierwszy chichot - zapewne gdzieś w okolicy zgrabnej scen...

...rzekomo non est disputandum, ale niby dlaczego? Profesor Gombrich nie tylko prosto i bez zadęcia opowiada o sztuce, ale i przenikliwie mówi o postrzeganiu obrazów. Jednych pociąga rzemiosło, dokładność wykonania, biegłość w technice, innych fascynuje obcowanie ze znanymi płótnami, oglądanie eksponatów w galerii z katalogiem w dłoni i odhaczanie: „widziałem!”. Gombrich jednak pisze do tych, których porusza przekaz, którzy chcą zrozumieć, na czym polega oryginalność twórcy i jego dzieła, do szu...

Nie znam nikogo, kto pokochałby talent Tolkiena i poprzestał na przeczytaniu trylogii. Im bardziej podziwiamy bezmiar erudycji Mistrza, tym głębiej szukamy źródeł jego wiedzy i inspiracji. Właśnie tak zabłąkałam się w świat „Mitów skandynawskich”. Na początku była pustka (Ginnungagap), z której tryskało źródło życia (Hvergelmir)... Parę takich słów i okruchy wyobraźni, jakie udaje nam się dotaszczyć w dorosłe życie, wpadają w rezonans. I podwójna przyjemność: po pierwsze – cudownie dać się ponie...

Jacek Przypadek to według tekstu z okładki wybuchowa mieszanka Holmesa, Borewicza i House’a. Jako że mieszaniny są z gruntu ciekawe, zarówno jednorodne, jak i heterogeniczne, skwapliwie zabrałam się do czytania trzech mikrokryminałów. Od razu zagłębiam się w obie fazy: sedymentujące zagadki i roztwór fabuły. Mieszając fazę dyspersyjną dochodzę do wniosku, że postaci przypominają nieco bohaterów Jeżycjady, trochę ze względu na swojsko brzmiące nazwiska, trochę ze względu na swoiste poczucie h...

Zaordynowano mi tę pozycję ze względu na jeden rozdział. Przeglądam spis treści, żeby go znaleźć i doznaję rozczarowania. Wygląda na to, że autorka zebrała złote myśli krążące w sieci. Niemożliwe, żeby osoba, która podarowała mi książkę, dała się tak nabrać. Czytam od początku i już wstęp mnie nokautuje. Te wszystkie mądrości nie są pozbierane! To internauci wyekstrahowali je z felietonów Reginy Brett publikowanych przez lata na łamach kilku magazynów. Brett odebrała lawinę lekcji od życia i pos...

Strata dotyka każdego z nas. Dlatego książka Judith Viorst jest uniwersalną opowieścią o życiu, w którym każdy krok do przodu jest okupiony jakąś stratą. Niemowlę żyje w przeświadczeniu, że jest wszechmocne. Nie jest to świadoma myśl, ale umocnione doświadczeniem przekonanie, że gdy zapłacze, jego potrzeba zostanie odgadnięta i zaspokojona. Wszystko i wszyscy wokół istnieją dla niego. Stopniowo dziecko odkrywa jednak, że nie każdy płacz przynosi ulgę, i z każdym rozczarowaniem traci stopniow...

Pierwszy raz zdarzyło mi się najpierw spotkać człowieka, a dopiero potem poznać jego książkę. Dlatego mój odbiór „Ostatniego maratonu” jest filtratem wrażenia, jakie wywarł na mnie Piotr Kuryło. Spotkania organizowane przez biblioteki mają swój klimat, ale to, co przeżyłam słuchając opowieści laureata Kolosa, było wyjątkowe. I nie wiem, co bardziej mnie poruszyło: niezwykłość wyczynu, poczucie humoru, skromność czy wielkie serce. Jakkolwiek naiwnie to brzmi: pękałam ze śmiechu i płakałam ze wzru...