Teksty i komentarze

Iwan Gonczarow, w swoim czasie ważna postać rosyjskiego życia literackiego, to dziś autor właściwie zapomniany, szczególnie poza swoją ojczyzną. Jeśli idzie o tak zwane "wielkie dzieła", pozostawił po sobie tylko jedno - właśnie "Obłomowa", i próżno szukać innych pozycji tego pisarza w przekładzie na polski nie tylko w księgarniach, ale i w antykwariatach (co prawda można na nie natrafić, ale bardzo rzadko). Wypadł Gonczarow z głównego nurtu lite...

Błyskotliwie napisana, okraszona serią świetnych anegdot, poprzedzona niezwykle dokładnymi badaniami – takiej pozycji na polskim rynku jeszcze nie było! W swojej niezwykle zajmującej książce Andrew Roberts wykazuje, że wojna między Zjednoczonym Królestwem a Francją była nie tylko wojną dwóch armii, dwóch systemów politycznych i spojrzeń na Europę, lecz także osobistym starciem między dwoma bohaterami. To pozycja ciekawa i kontrowersyjna – po c...

Jack Ketchum mrozi krew w żyłach! Zamienia w kłębek nerwów! Przyśpiesza puls! Chwyta czytelnika za gardło od pierwszego zdania i nie puszcza, dopóki ten nie dotrze do przytłaczającego zakończenia. Wyborny – pierwszy na polskim rynku – zbiór opowiadań mistrza horroru, Jacka Ketchuma, nagrodzony Bramem Stokerem i przez wielu uważany za jedno z ważniejszych dzieł autora. Tom zawiera ponad trzydzieści porywających opowiadań. Niezależnie od tego, c...

Co można zobaczyć na ulicy Morwowej? Czy tylko starą szkapę i wóz, a na nim jakieś zwyczajne donice? W jaki sposób sprawić, by pokonywana codziennie nudna i długa droga do szkoły zmieniła się nie do poznania? Najlepszym sposobem znanym wtajemniczonym jest użycie wyobraźni, która przemieni zwykły wóz zaprzężony w konia w... Właśnie, jak sądzicie, w co? Historię o ulicy Morwowej i tym razem znakomicie przetłumaczoną przez Stanisława Barańczaka m...

Bede sie upierala, ze Ania "nie istniala naprawde". Stosujac twoj tok rozumowania mozna powiedziec, ze kazda dobra postac literacka istnieje naprawde - w umysle (sercu, duszy) pisarza, a potem czytelnikow. Natasza Rostowa na rowni z Ania. A juz zupelnie - jak mowilam wczesniej - nie kupuje koncepcji Evelyn Nesbit, jakiejs niezwyklej urody modelki, jako pierwowzoru Ani. Poza wszystkim innym zdjecie w magazynie przedstawiac musialo dorosla kobie...

Witajcie w Lockwood, spokojnej i cichej mieścinie... gdzie sukkuby wychodzą na żer kiedy zapada zmrok. Wyuzdany seks, bezkompromisowa przemoc i niepokojąca, stara przepowiednia, która wypełni się w tym nadprzyrodzonym horrorze. Seksowna prawniczka Ann Slavik wraca do rodzinnego miasteczka w poszukiwaniu swoich korzeni... ale znajdzie tam coś zgoła innego: śmierć, rozpustę, kanibalizm, diaboliczne tajemnice, strach, strach i jeszcze WIĘCEJ STRA...

Ja ostatecznie dałem piątkę, bo książka mimo wszystko miło mnie zaskoczyła, a była to moja pierwsza przygoda z Joy Fielding. Rzeczywiście sama przyjaźń tych kobiet była jakaś taka naciągana, ale ich sylwetki i problemy mnie przekonały. I czytało się mimo wszystko dobrze. Nie czarujmy się, Axelsson to to nie jest, ale moim zdaniem literatura na całkiem przyzwoitym poziomie.

Mnie się ta książka nie za bardzo podobała. Żadna z czterech bohaterek nie wzbudziła mojej szczególnej sympatii, a i z napięciem/zaciekawieniem (typu "co dalej") też było kiepsko. Rozmowy o seksie oceniam jako infantylne. Dałam 3.

Dzięki :) Tak, przygniata. Pamiętam pierwszą i ostatnią scenę - jak by mnie ktoś walnął pięścią w brzuch, bez słowa ostrzeżenia.

Cieszy mnie ten debiut nie tylko dlatego, że Joanna Dziwak kończyła puławskie Liceum, do którego też (wiele lat wcześniej) chodziłem i że studiowała filozofię (co prawda w Krakowie). Cieszy mnie, bo jest wyrazisty, jest mocny (jak tytułowa burza i napór), opowiada wreszcie pewną historię o dojrzewaniu, w którą się wierzy i która nie jest opowieścią pensjonarki, a jest zarazem opowieścią o świecie, o zderzeniu z nim, o języku wreszcie, możliwościa...

Bardzo ciekawa recenzja. Gdybym nie czytała tej książki, na pewno znalazłaby się w schowku. Co do samej powieści, to muszę przyznać, że do mnie kompletnie nie przemówiła, przeczytałam ją "z marszu", ale jakoś kompletnie nie mogłam zaangażować się w losy bohaterów i znaleźć tam czegoś wartościowego dla siebie, tak że teraz, wiele miesięcy po lekturze w pamięci został jedynie tytuł.

August Šenoa to taki chorwacki Sienkiewicz, wskrzeszający w swoich powieściach przeszłość ojczyzny (z „Córki złotnika”, opowiadającej prawdziwą historię konfliktu zagrzebskich mieszczan z wielmożą Stjepanem Gregorijancem, dowiadujemy się także sporo o politycznych i społecznych realiach, w jakich tkwiła Chorwacja pod koniec XVI w.) i krzewiący stereotyp chorwackiego patrioty-katolika. W tej ostatniej misji miejscami posuwa się do granic ksenofobi...

Wojna na Pacyfiku przedstawiona przez pryzmat losów pięciu ludzi: czterech amerykańskich żołnierzy piechoty morskiej i pilota marynarki wojennej. Brali oni udział w najważniejszych bitwach z Japończykami: od dramatycznej obrony półwyspu Bataan w 1942 roku, walki o Midway, ofensywy na wyspie Guadalcanal, do Iwo Jimy i krwawej kampanii na Okinawie w 1945 roku. Opisując blisko cztery lata zażartych walk na Pacyfiku, autor wykorzystał akta i raporty ...

Książka jest typowym harlekinem, tyle tylko że wydanym przez Amber. Według mnie beznadziejnie naiwna i słabo napisana. Polecam tylko amatorom gatunku :)

Jestem podejrzliwa co do kryminałów. Taka forma literatury mnie nie bawi, a jeszcze współczesny kryminał śmierdzi mi na kilometr naciąganymi historyjkami pisanymi pod publiczkę. Jednak „Drwal” nie jest kryminałem. Przynajmniej nie w takim sensie, w jakim znamy ten gatunek prozy popularnej. Powieść Witkowskiego wyśmiewa tę konwencję i to bezlitośnie. Bohaterem „Drwala” jest Michał „Michaśka, Śnieżka” Witkowski, zbliżający się do czterdziestki pisa...

Świetnie to ujęłaś kornwalio. Treść książki przygniata człowieka do ziemi zapierając mu dech w piersiach. Już sam jej początek uświadamia czytelnika, że ta książka będzie brutalnie prawdziwa. Tak jak lubię. Daje pięć!

Ja też zignorowałam, na tym poziomie nie rozmawiam. Ale zrobiłam to dopiero dziś. Zawsze się staram dać jakąś szansę, mimo wszystko, ale nie zawsze warto, jak widać. Masz całkowitą rację, szkoda czasu, szkoda życia. :)

Marylku, nie denerwuj się. :-) Jest opcja: Ignoruj. Ja już dawno zignorowałam tego kogoś. Dziś tylko na moment odblokowałam, bo byłam ciekawa, co Cie tak zbulwersowało. Świat jest za piękny, żeby się przejmować czymś tak błahym

Trzeba było nie robić osobistych wycieczek W STOSUNKU DO MNIE, kiedy pisałem na temat.

Po powrocie Królika Sanshobo, Gen i Usagi wyruszają z mieczem Kusanagi do świątyni Atsuta. Ich zamiary zostały jednak przejrzane przez ninja: zarówno koci klan Neko, jak i mrocznych nietoperzowatych Komori. Pierwsza część "Ostrza bogów" obejmowała cały tom, miała specjalne, zaczerpnięte z mitologii prologi i rozbudowaną fabułę, obejmującą bardzo wiele równoległych wątków. Już od pierwszych stron widać, że "Wędrówka do świątyni Atsuta" ma podo...

W samym sercu Pienin, ukryta przed ludzkim wzrokiem, z dala od ludnych i hałaśliwych szlaków komunikacyjnych, na polskim brzegu Dunajca, leży wieś Sromowce Niżne, której historia nierozerwalnie łączy się z tą piękną, kapryśną rzeką. Mówi się, że Sromowce Niżne są ostoją pienińskiego folkloru. Rzeczywiście, miejscowość ta ukształtowała oryginalną kulturę, zachowała zwyczaje nieznane gdzie indziej lub żywą pamięć o nich. Stało się to dzięki temu, ż...

Usagi odebrał nagrodę Gena i wraca do świątyni Sanshobo, gdzie został ukryty Pożeracz Traw. Oczywiście, droga powrotna nie będzie krótka, będzie na niego czekało kilka przygód, w tym morderca w tytułowej masce demona. Główne opowiadanie tego tomu, bardzo rozbudowane, to niemal klasyczny kryminał. W poprzedniej części Królik pomagał inspektorze Ishidzie w rozwikłaniu tajemnicy serii morderstw, tym razem sytuacja jest dość podobna. Usagi odwiedz...

Intryga całkiem niezła, ale język mnie odrzuca.

"A jakie są TWOJE dowody? Oficjalny życiorys?" Domniemanie niewinności, jak rozumiem, nie dotyczy komunistów? Fuczik jest agentem dopóki nie zostanie udowodniona jego niewinność. Ciekawie stawiasz sprawę.

"BiblioNETka.pl służy wymianie poglądów i opinii na tematy dotyczące książek i czytelnictwa. Dyskusje dotyczą książek i ich autorów, a nie osób czytających i recenzujących książki." To jest fragment regulaminu serwisu, który zaakceptowałeś logując się tutaj. Całość tu: https://www.biblionetka.pl/statute.aspx ​ W związku z powyższym WYPRASZAM SOBIE używanie tak w stosunku do mnie, jak i do kogokolwiek innego tutaj, sformułowań typu: ...

"1) Słowo "bzdury" komplementem nie jest. Jeśli piszesz, że "ktoś" wypisuje bzdury, to - w moim rozumieniu - nie tyle tego "kogoś" krytykujesz, co atakujesz grubym słowem. Autora komentarza, personalnie, a nie sam komentarz." Nawet, gdyby to, co piszesz miało sens, to autor komentarza zasługuje na wyśmianie, ale o tym później. "2) Nikt nie rozumie intencji autora. Na tym polega sztuka interpretacji, żeby wyjść poza oczywiste intencje i czegoś...

Milicja podejmuje śledztwo w sprawie gangu Złocistego, podejrzewanego o handel walutą i samochodami, fałszywym złotem oraz nielegalną produkcję czekolady. Kiedy ginie jeden z jego członków, nazywany Coca-Colą, porucznik Kozłowski udaje jego kumpla i przenika do gangu. Udaje mu się doprowadzić do zatrzymania przez milicję świadka jednej ze zbrodni gangsterów, zostaje jednak zamordowany. Samego Złocistego nikt jednak nie widział. Czy on naprawdę is...

"Byłam narkomanką, odtruli mnie, powiedzieli, że wyleczyli i że miałam wielkie szczęście, bo nie mam hifa. Coś mi się jeszcze musi wyrównać w mózgu i biorę jakieś przeklęte neuroleptyki. Wiesz, chyba powoli zbieram się do kupy. Chociaż smutek, smutek, smutek. I tyle śmierci. I przestrzelony przez samego siebie chłopak, ten mój pierwszy, przeklęty... Ale już miesiąc od szpitala i jestem na czysto". "Jan Paweł Krasnodębski jest pisarzem obecny...

Temat był ciekawy, ale trochę się rozczarowałam. Książka nieco rozwlekła, a autorka miała kilka irytujących nawyków i powiedzeń, które przewijały się przez cały tekst.

ŚWIAT WEDŁUG REPORTERA jest serią książek z zapisem podróży znanego dziennikarza, prowadzącego i reportera Wiadomości TVP1 - Piotra Kraśko. Eskimosi nauczyli mnie, jak przetrwać, gdy mróz spada do -50 stopni, przekonali, że psie zaprzęgi są wciąż lepsze od skuterów, a do połowu wielorybów potrzebna jest trampolina. W moim ulubionym barze w Teksasie na suficie wiszą setki staników, a włoska mafia znalazła na Brooklynie knajpę z najlepszym wido...