Książka: Zapomnij patrząc na słońce

Hanię od dziecka dręczą koszmary w postaci mrocznego kruka, za którym czają się nieszczęścia.. Nie ma też łatwego dzieciństwa u boku matki alkoholiczki, choć w trudnej sytuacji nieraz wspiera ją ojciec, powtarzając córce, by spojrzała na słońce, dzięki czemu mogłaby zapomnieć o koszmarach. Rada niewiele pomaga. Między rodzicami Hani dochodzi nieraz do awantur, zwłaszcza, gdy matka zachodzi w niechcianą ciążę. Hania chce zapobiec nadchodzącym nieszczęściom. Co oznacza obecność kruka w jej życiu H...

Świat Hanki z pewnością nie przypomina bajkowego, szczęśliwego życia, które powinna wieść kilkuletnia dziewczynka. W domu się nie przelewa, ojciec tyra za dwóch, a matka ucieka w alkohol i nie waha się podnieść na córkę ręki. Hanka nie może odpocząć nawet w nocy, bo właśnie wtedy przychodzą do niej koszmary, w których zawsze pojawia się złowróżbny kruk. Niby każdy doświadcza złych snów, jednak te zdają się niepokojąco prawdziwe... Zanim zabrałam się do czytania, widziałam kilka recenzji „Zapo...

Jak zwykle po lekturach, przy których odczuwam dysonans pomiędzy poszczególnymi aspektami dzieła, mam problem z wystawieniem oceny i ze słownym sformułowaniem swoich wrażeń. Bo „Zapomnij patrząc na słońce” to nie jest książka, która może się „podobać” albo „nie podobać”; ta kategoria ma nieco inną pojemność znaczeniową. Ale jest w niej na pewno coś, co nie pozostawia człowieka obojętnym, niezależnie od tego, czy akceptuje on wszystkie zastosowane przez autorkę koncepcje i środki wyrazu, czy nie....

Chciałabym wam opowiedzieć bajkę. O dziewczynce ze Śląska, małej, ładnej, zawsze uśmiechniętej. Pełnej życia, marzeń i zwariowanych pomysłów. Mogłaby mieć siedem lat. Mieszkać w bloku, przy którym rośnie jarzębina. Mieć tatę, który broniłby ją przed złem. I mamę, najczulszą, najukochańszą, dla której dziewczynka byłaby oczkiem w głowie. Mogłaby być Hanią, Haneczką, Hanusią. Nie zaś Hanką, którą nocą dręczą koszmary, a w dzień matka. Nasza Hania rzeczywiście ma siedem lat i jarzębinę ...

Śpij, kochanie, zapomnisz, jak spojrzysz na słońce...

Małą Hankę, wychowującą się w biednej śląskiej rodzinie, od zawsze dręczą złe sny. W świetle dnia każdy koszmar wydaje się mniej straszny. Jest po prostu chaotyczną kombinacją porażających scen przemocy i śmierci, rozgrywających się w absurdalnych okolicznościach. Nikt nie wie, co to za miejsca. Nie zna ofiar. Ot, głupie sny. Nie warto ich rozpamiętywać.

A jednak życie dziewczynki zmierza w szaleńczym pędzie ku niezrozumiałemu końcowi. Kolejne wydarzenia są coraz bardziej intensywne, każdy dzień coraz trudniejszy, każdy rok coraz dłuższy...


Katarzyna Mlek – od lat zajmuje się malarstwem, fotografią, muzyką i pisaniem. Prowadzi internetową galerię sztuki. Jest autorką książki "Za firewallem" oraz tomu poezji "Zawodowa królowa". Prywatnie szczęśliwa mama i żona oraz właścicielka miniaturowego pinczera.

[Oficynka, 2013]

Książka głęboka, wciągają, inteligentna, ale... Skoro autorka osadziła akcje w Katowicach na osiedlu Tysiąclecia, to mogła chociaż przejrzeć plan miasta (ul. Okólna w Katowicach, serio?). Generalnie akcja mogłaby się rozgrywać w jakimkolwiek innym mieście, nawet fikcyjnym. Autorka wybrała akurat Katowice, a nie ma najmniejszego pojęcia o topografii miasta (na którą kopalnię można dojść piechotę w pół godziny z Tysiąclecia?). Przez te wszystkie nieścisłości kilka razy odkładałam książkę i był...