Książka: Krwawy południk

Są w świecie literatury książki, które wzbudzają wyjątkowo skrajne emocje wśród czytelników. Autorzy tego typu pozycji nie boją się poruszać tematów tabu ani opisywać otaczającej ich rzeczywistości z brutalną szczerością. Zapoznanie się z ich kontrowersyjnymi dziełami daje szansę na odkrycie najciemniejszych zakamarków ludzkiej duszy. Zagłębianie się w tak przerażające wizje to ciekawe, ale również bardzo intensywne przeżycie. Jedną z najbardziej szokujących amerykańskich powieści jest „Krwaw...

Na wstępie muszę uprzedzić ewentualnego czytelnika tej recenzji, że zdradza ona szczegóły zakończenia książki. Śpieszę jednak z wyjaśnieniem: zakończenie książki McCarthy'ego, choć istotne dla zrozumienia wymowy dzieła, nie wydaje mi się szczególnie zaskakujące i nie czuję zbytnich wyrzutów sumienia, że je po części ujawniam. "Krwawy południk" nie jest w końcu kryminałem, ale mroczną opowieścią egzystencjalną bez morału i happy endu. Przyjemność lektury nie wynika w tym przypadku ze śledzenia ja...

Lektura „Krwawego południka” była moją pierwszą konfrontacją z prozą McCarthy'ego. Fakt, amerykańskiego twórcy nie znaliśmy dobrze w Polsce, a to za sprawą późnego „odkrycia” jego książek. Dopiero kilka lat temu na półkach księgarń zagościł najsłynniejszy utwór pisarza. Mowa oczywiście o „Drodze”. Za tę nieszablonową wizję upadku amerykańskiej cywilizacji dostał nagrodę Pulitzera. Bracia Coenowie zekranizowali jego kolejne dzieło, a mianowicie „To nie jest kraj dla starych ludzi”. Sam obraz z pe...

„Krwawy południk” ukazał się w Polsce dwadzieścia pięć lat po światowej premierze – to wystarczająco dużo czasu, aby zweryfikować wartość książki, okrzykniętej przez amerykańską krytykę „klasyką” i „jedną z najważniejszych powieści amerykańskich”. Długo oczekiwana pozycja nie zawiedzie fanów McCarthy’ego – nie tylko się nie zestarzała, ale wydaje się doskonale wpasowywać w dyskurs dekonstruujący liczne mity, jakimi obrosła historia Ameryki – w tym mit Dzikiego Zachodu. Niech za przykład tego dys...

Cormac (dla znajomych Czarli) McCarthy (1933) to podobno skryty gościu. Rzekomo nie rozmawia z czytelnikami. Cóż, dla mnie każdy pisarz jest skryty, bo z żadnym nie rozmawiałem, więc jakoś nie jest to dla mnie niecodziennym zjawiskiem. Z drugiej strony, patrząc na jego styl pisania i obieraną tematykę, to może i lepiej, bo bardzo prawdopodobne, że przygnębiłby on każdego rozmówcę nawet podczas pogawędki o pogodzie – dyżurnym zagadnieniu, gdy brak innych tematów. Lektura poetycko klimatycznej "Dr...

W tej przepełnionej jednocześnie liryzmem i brutalnością historii McCarthy tworzy obraz prawdziwego Dzikiego Zachodu, który pochłania czytelnika, porywa go na odległe rubieże Ameryki, do Teksasu i Meksyku XIX w. - w czasy, które wielokrotnie były portretowane w filmach, serialach i literaturze, lecz nigdy z tak sugestywną mocą, nigdy z takim realizmem i głębią.

To książka, od której nie można się oderwać, która zmusza do myślenia i która na bardzo długo pozostawia w naszej pamięci ślad.

[Wydawnictwo Literackie, 2010]