STYCZEŃ
1. Sędzia Di i złote morderstwa (Gulik Robert van) (3) - lekkostrawne czytadło kryminalne dla odprężenia.

LUTY
2. Noc i dzień (Woolf Virginia) (5) - przepięknie napisane, ale po Woolf spodziewałam się jednak czegoś trochę głębszego.
3. Powrót nauczyciela tańca (Mankell Henning) (3,5) - wrażenie, że autor popełnił częściowy plagiat na samym sobie oraz nadmiaru dogodnych zbiegów okoliczności. Nie spodobał mi się również sposób prowadzenia prywatnego śledztwa przez głównego bohatera, odpowiedni raczej dla prywatnego detektywa, niż policjanta, choćby i na urlopie.
4. Czerwony Błazen (Błażejowski Aleksander) (2) - przedwojenny kryminał mocno skrzyżowany z melodramatem, który albo zaludniają anioły w ludzkiej skórze, lub też straszliwi degeneraci, którzy już samym wyglądem mogą straszyć ludzi na ulicy. Do tego praktycznie na każdej stronie ktoś omdlewa lub zalewa się łzami, niezależnie od płci, sama zaś zagadka nie jest nawet interesująca, skoro przez większość książki występuje aż jeden podejrzany, do tego umieszczony błyskawicznie w areszcie, a żadnych wątpliwości czy innych wątków autor po prostu nie wprowadza, mnożąc tylko opisy somatyczno-psychicznych cierpień rodzinnych osadzonego. Autor wspomina w którymś momencie Conan Doyle'a, jednak najwyraźniej z tej znajomości żadnych konstruktywnych wniosków nie wyciągnął. Gdyby nie tytuł, ta "kontrowersyjna" książka bez wątpienia wydawana byłaby i w PRLu, skoro i Mniszkówna ma do dziś swych wielbicieli.
5. Ziarno prawdy (Miłoszewski Zygmunt) (4,5) - wyjątkowo dobry polski kryminał, trochę mi tylko przeszkadzała miejscami nienaturalność dialogów i dość nieciekawe życie romansowe głównego bohatera. No i niektóre żarty jednak niesmaczne.
6. Wilcza wyspa (Konatkowski Tomasz) (3) - sprawia wrażenie napisanego nieco niechlujnie i w pośpiechu, zdarzają się tu błędy rzeczowe (blondynka po paru stronach odgarnia ciemne włosy z czoła) i logiczne (policjant zdaje się nie wiedzieć, jak wygląda zaginiona osoba, natomiast od razu rozpoznaje na zdjęciu rodziców tejże...), a rzekomo ważny w rozwikłaniu jednej z zagadek kryminalnych element (zeznania dzieci) W OGÓLE się w książce nie pojawia poza właśnie wzmianką, jakież to miało kluczowe znaczenie dla sprawy...
7. Ruchome święto (Hemingway Ernest) (4) - powtórka, nadal uważam, że za dużo tu o Hemingwayu, a za mało o innych ludziach, poza tym Hemingway wypada tu wręcz posągowo, niemal ideał pisarza i męża. Do tego kwitną tu dwa kwiatki - jeden chyba od zecera: "nazywano go 'Sjuksem'", a drugi, że baronowa Blixen napisała książkę ..."Poza Afryką".

MARZEC
8. Flush: Biografia (Woolf Virginia) (5) - wielce urokliwe, choć niektóre fragmenty ciut przeładowane cytatami.
9.Człowiek nietoperz (Nesbø Jo) (3) - taka sobie intryga, horrendalne idiotyzmy ze strony policji - chyba wyłącznie dla przydania dramatyzmu akcji, do tego pogadanki o Australii jak dla idiotów...
10. Nieodżałowana (Waugh Evelyn (Waugh Arthur Evelyn St. John)) (5) - angielski czarny humor pełną gębą: młody poeta w Hollywood wchodzi w biznes... pogrzebowy i rywalizuje o względy tanatokosmetyczki z jej kolegą po fachu.
11. Kresy kresów - Stanisławów (Olszański Tadeusz (1929-2023)) (4) - równie szybko przeczytane, jak zapomniane. Solidnie spisane wspomnienia z dzieciństwa w miasteczku na Kresach i z czasów wojennych.

KWIECIEŃ
12. Voss (White Patrick) (4) - miało być tak pięknie: wyprawa eksplorująca interior Australii w połowie XIX wieku opisana piórem noblisty, ale autor miał inne plany. Postanowił zmieścić tu jeszcze własny traktat o istocie chrześcijaństwa, przykrawając główne postaci wedle tej potrzeby, w związku z czym obok świetnych obyczajowo scen zaistniały też liczne potwornie papierowe i nieprzekonujące. Czas nie do końca stracony, lecz jednak spore rozczarowanie.
13.W ofierze Molochowi (Larsson Åsa) (4) - przyzwoicie napisany kryminał, choć wszystko tu ciut za czarno-białe. I dlaczego wątek romansowy taki melodramatyczny?
14. Opowiadania nowojorskie (James Henry) (3,5) - zbiór sklecony raczej na siłę z opowiadań kiepskich, przeciętnych i dobrych. Warto poznać "Epizod międzynarodowy", "Plac Waszyngtona" i może jeszcze "Rundę wizyt".

MAJ
15. Vile Bodies (Evelyn Waugh) (5) - satyrycznie przedstawione życie młodych reprezentantów socjety w Anglii lat 20-tych/30-tych. Występuje tu kilka postaci z pierwszej książki Waugha, "Zmierzchu i upadku".
16. Zmierzch i upadek (Waugh Evelyn (Waugh Arthur Evelyn St. John)) (5) - biedny młodzieniec zostaje relegowany z Oksfordu za paradowanie bez spodni wskutek pewnej bardzo burzliwej klubowej imprezy i, pozbawiony środków do życia, musi się nająć jako nauczyciel w pewnej prywatnej szkole w Walii, potem zaręcza się z bogatą wdową, jeszcze później trafia do więzienia, a po drodze dzieje się a dzieje. Bardzo, bardzo zabawne.
17. Witajcie w małpiarni (Vonnegut Kurt (Vonnegut Kurt Jr)) (3.5) - jest tu kilka ciekawych pomysłów w dobrej realizacji, ale też dużo nijakości. Vonneguta wolę jednak powieści.

CZERWIEC
18. Miejsce w słońcu (Marklund Liza) (3) - intryga miejscami raczej nieprzekonująca, a życie prywatne bohaterki wielce irytujące.

LIPIEC
19. Łowca autografów (Smith Zadie) (4) - widać ślady ambitnych zamiarów (wpisanie całej historii w ramy kabalistycznego i "zenistycznego" oświecenia), całość jednak sprawia wrażenie raczej bajki, tak gładko rozwiązane zostają wszystkie (niemal) problemy. Plus za poczucie humoru, minus za - jednak - płytkość.
20. Czerwona trawa (Vian Boris (pseud. Sullivan Vernon)) (4) - trochę ciekawych absurdalnych sytuacji, trochę psychoanalizy, trochę nie trzyma się kupy.
21. Piramida (Mankell Henning) (4.5) - zdecydowanie lepsze niż "Powrót nauczyciela tańca" czy "Mózg Kennedy'ego", chyba dlatego, że Mankell lepiej "czuje" Wallandera niż innych swych bohaterów...

SIERPIEŃ
22. Piana złudzeń (Vian Boris (pseud. Sullivan Vernon)) (5.5) - zdecydowanie lepsze od "Czerwonej trawy", historia w zasadzie jak z taniego melodramatu, ale autor tworzy dla niego urzekający, bardzo plastyczny, absurdalny i okrutny świat.
23. Niespokojny człowiek (Mankell Henning) (4) - nie przekonała mnie kryminalna intryga oparta na raczej wątpliwych podstawach, ale portret Wallandera wkraczającego w "smugę cienia" - jak najbardziej.
24. Nagi żar (Castle Richard (właśc. Rodgers Richard Alexander)) (3) - spodziewałam się przyzwoitej rozrywki na poziomie serialu, od którego ta publikacja odcina kupony, ale się zawiodłam. Jest sztampowo i przeciętnie, niebezpiecznie blisko kiczu.
25. Piasek ze szkła (Szczepkowska Joanna) (3.5) - dobrze się czyta i łatwo zapomina, niestety. To chyba taka uniwersalna cecha felietonów.
26. Obce dziecko (Hollinghurst Alan) (3) - ani mnie ta proza ziębi, ani grzeje.
27. W mogile ciemnej (Robinson Peter) (3.5) - nie takie złe, ale zbyt gładko się wszystko toczy, a i podziały dość czarno-białe, do tego trochę potknięć tłumaczeniowo-edytorskich i miejscami osobliwa interpunkcja.

WRZESIEŃ
28. Obraz pośmiertny (Marinina Aleksandra (właśc. Aleksiejewa Marina)) (4) - po prostu przeciętna, ale zawsze miła odskocznia od Carpentiera, którego męczę od ponad miesiąca.

PAŹDZIERNIK
29. Eksplozja w katedrze (Carpentier Alejo) (3.5) - plastyczne opisy, ciekawe czasy, za to płaskie postaci, które nie wzbudziły żadnego zainteresowania.
30. I wykończymy wszystkich obrzydliwców (Vian Boris (pseud. Sullivan Vernon)) (3.5) - "Pianie dni" nie dorasta do pięt, choć jest to miejscami dość zabawna powieść przygodowo-szpiegowska.

LISTOPAD
31. Granice (Marklund Liza) (3) - w zasadzie przekartkowane w chwili nudów, Annika wraca i nie wraca do Thomasa, a zapowiadane w zajawce seryjne morderstwa kobiet pojawiają się zaledwie na marginesie.
32. Serce to samotny myśliwy (McCullers Carson) (5) - byłaby szóstka, ale parę scen wypadło nieprzekonująco.
33. Londyńczycy (Winnicka Ewa) (3.5) - lekkostrawne, przyzwoicie napisane, ale bez większego wrażenia. Ładne wydanie, ale większa połowa zawartości to zdjęcia, nawet nie wiadomo w gruncie rzeczy czyje i po co.
34. Dostatek (Crummey Michael) (5) - nie ma tu jakiejś szczególnej psychologicznej głębi, lecz jest to proza jędrna, nawet gdy w drugiej części łapie niewielką zadyszkę, a zakończenie wydaje się jakieś takie urwane (jeśli chodzi o Eli Devine'a).
35. Tortilla Flat (Steinbeck John) (5) - zabawne i ciekawie stylizowane.
36. Małżeństwo po raz pierwszy (Stachowicz Izabela (pseud. Czajka lub Gelbard Izabela lub Bell Iza)) (4.5) - zabawne, choć postępowanie autorki pod koniec wydaje mi się jednak nieco zaskakujące.

GRUDZIEŃ
37. Ocalił mnie kowal (Stachowicz Izabela (pseud. Czajka lub Gelbard Izabela lub Bell Iza)) (4.5) - losy autorki podczas wojny, przez rok-dwa od likwidacji getta otwockiego, nadal dużo humoru i absurdalnych sytuacji, a zarazem smutku. Trochę mnie zastanawia, czemu o pobycie w partyzantce ani słowa.
38. Jesień w Pekinie (Vian Boris (pseud. Sullivan Vernon)) (5) - przednia zabawa w oparach absurdu, choć nie aż tak urzekające jak "Piana dni".
39. Zbrodnia w efekcie (Chmielewska Joanna (właśc. Kühn Irena)) (3) - wielokrotnie odgrzewane kotlety, ale to już ostatnie...
40. Chopin (Iwaszkiewicz Jarosław (pseud. Eleuter)) (4) - ładnie napisane, ale trudno zarzucić autorowi obiektywizm. Wydanie z 1983 PWM trochę treściowo niechlujne - sonata b-moll zmienia się nagle w h-moll, itp.
41. W otchłani mroku (Krajewski Marek (ur. 1966)) (2.5) - jak dla mnie od punktu wyjścia do końca zbyt nieprawdopodobne.