Komentarze użytkownika fugare

Twoja antypatia do autorki i jej twórczości oraz skłonność do robienia jej "antyreklamy" jest na tyle znana, że stała się już znakiem szczególnym, więc zagadka nie była trudna. :) I tyle.

Wielka szkoda, że nie udało się (na razie) nic zrobić w związku z brakiem okładek, chociaż opis jest jest bardzo plastyczny. :)

Kluczem są preferencje zadającego zagadkę. :)

1. Duma i uprzedzenie 2. Dziwne losy Jane Eyre 3. Noce i dnie

Kierowałam się uświęconą zasadą Pani Bukowej, że "jak czegoś nie wolno, a bardzo się chce, to można", ale mnie absolutnie proszę nie naśladować i jestem za tym, aby regulaminów przestrzegać. A przynajmniej się starać!

Jeśli masz na myśli moją ostatnią propozycję, to w pełni się zgadzam, bo jest w dwójnasób nieregulaminowa. Broniłabym jednak Romea i Julii, bo jako chyba jedyna para, nie wymagają uzasadnienia, a nikt wcześniej o nich nie wspomniał. :)

Jeszcze nie wiem, co spotyka niesubordynowanych uczestników zabawy, ale muszę zaryzykować i zgłosić trzecią parę, o której pomyślałam dokładnie w momencie, gdy nacisnęłam "dodaj", a teraz nie daje mi spokoju. To Lara i Jurij bohaterowie Doktor Żywago. Nie wiem w tym wypadku co lepsze, książka czy ekranizacja z 1965 roku. Wyciskacze łez, ale polecam! Może niech to będzie poza konkursem.

Zgadzam się z postawionymi zarzutami, przynajmniej tymi dotyczącymi promocji, a może antypromocji, bo tak reklamowanej książki z pewnością nie kupię, ani nie będę chciała czytać. Dobrze wpisuje się w dyskusję recenzja Jak zarobić na martyrologii? i to chyba właściwie podsumowanie.

Bardzo ciekawy, choć niezwykle pojemny temat przewodni. Swoje poszukiwania ograniczyłam raczej do historii własnego czytelnictwa, niż historii literatury światowej. Wybrałam dwie pary o dość pokrętnej relacji i dwie książki, które raczej pozostawiają czytelnika z pewnym poczuciem niewygody i nieokreślonego zawodu, niż westchnieniem ulgi, że wszystko (ach!) dobrze się skończyło i żyli długo i szczęśliwie. Zamknięte drzwi Węgry lata 50. XX wiek...

Pudełko z guzikami Gwendy 4,5 Bardzo zgrabne, raczej trochę dłuższe opowiadanie, niż powieść. Skierowane do "młodzieżowego" czytelnika. Mimo to, mnie też "rozerwało" i nie wykluczam kolejnych części cyklu. W skorupce orzecha 4,5 Krótka powieść parakryminalna. Towarzyszymy parze niezbyt rozgarniętych morderców wraz z narratorem, dla odmiany bardzo nietypowym i błyskotliwym, a całość à la szekspirowski "Hamlet". O człowieku, który stracił ci...

Mnie wolna praca, owszem przeszkadza, ale nie w tym rzecz. Od ok. dwóch tygodni serwis wyrywkowo sprawdzany, nie działa wcale, o różnych godzinach nie można otworzyć strony głównej. Teraz zalogowałam się np. "sposobem" ze strony historycznej, bo nie wiem jak u was - strona główna u mnie się od wczorajszego popołudnia nie otwiera i nawet teraz po zalogowaniu, mogę odpowiedzieć na Twój komentarz, ale nie mogę przejść do strony głównej. Te komentarz...

I tak jest nie tylko dzisiaj. Trochę to dziwne, że gdyby nie komentarze użytkowników to nikt by tego nie zauważył.

Trudno się z tym nie zgodzić, zwłaszcza, kiedy do pewnych (jak by to ładnie ująć ?) "niedomagań merytorycznych", dołączyły problemy techniczne, których dotąd nie było. Nie wiem, czy można ustalić ilu jest "nowych" zarejestrowanych użytkowników w okresie np. ostatniego roku. Może dobrze byłoby stworzyć osobny wątek "powitalny" dla nich - o ile takie osoby są? :)

Strona w dalszym ciągu nie działa tak, jak powinna. W tej chwili np. nie jest widoczna sekcja dotycząca recenzji: Użytkownicy polecają. Od dłuższego czasu są ewidentne techniczne problemy. Niestety nie jest lepiej, a wręcz gorzej - i mam na myśli podstawowe funkcje strony, które nie dość, że są bardzo wolne, to czasami nie kończą się sukcesem.

1. Wyznania gejszy 2. Hiroszima 3. Zatonięcie Japonii

Odkrycie insuliny przez późniejszego Noblistę Fredericka Bantinga było również poprzedzone, jak to się enigmatycznie określa „badaniami na zwierzętach”. Ładnymi, okrągłymi zdaniami pisze się też, że „psy odegrały wielką rolę” w odkryciu tego zbawiennego dla ludzi leku, bo to głównie one przyczyniły się do sukcesu badacza. W Słodziutki: Biografia cukru możemy dowiedzieć się więcej o tym, jak przeprowadzano te badania, oczywiście jeśli ktoś czuje s...

Doskonała okazja, aby przypomnieć cały cykl Rzeka kłamstwa chyba niesłusznie zapomniany.

Kamień 5,5 Dzień jak codzień 5,0 czytatka o Józefie Czechowiczu: Meteor Nie igra się z miłością 4,0 Rok polski 4,5 Kolęda-Nocka: Nowe wiersze 4,5 Lekka przesada 5,0 /proza/ Czterdzieści zasad miłości: Powieść o Rumim 4,0 recenzja: Rumi. Przegrana potyczka miłości z rozumem? Rozmowa w "Katedrze" 6,0

Moje propozycje to: Gejsza z Gion autobiografia słynnej gejszy, której wspomnienia wykorzystał Arthur Golden do napisania bestsellera „Wyznania gejszy”. Mineko Iwasaki nie była podobno zadowolona ze sposobu, w jaki Golden przedstawił jej przygody i postanowiła sama opowiedzieć swoją historię. Obie książki są zresztą warte polecenia, a "Wyznania gejszy" są z pewnością lepsze (moim zdaniem), niż nakręcony na ich podstawie film. Ścieżki północy...

Oczywiście "Excentryków" też.

Zgadzam się z Tobą! Bardzo lubię "Ekscentryków" i polecam, a w kwestii zakończenia nie pisnę ani słóweczka. :)

Ja też tu zaglądam. I chociaż postępy jakie zrobiłam od ostatniego wpisu w 2021 r. można określić jako widoczne, choć nieznaczne, to z przyjemnością zauważyłam, że z listy pierwszej przeczytałam w międzyczasie jeszcze 6 książek, z drugiej 3. W sumie 29 z pierwszej i 16 z drugiej, co nie jest wynikiem obiektywnie oszałamiającym, ale mnie cieszy. :)

Dziękuję za uwagi. Zrobiłam korektę tych nieścisłości, ale musisz przyznać, że moja autorska wersja tytułu piosenki też jest niezła. "Hop! W szklankę piwa!" jest moim zdaniem całkiem "malownicze". Nie wiem dlaczego tak to zapamiętałam, bo w tamtych czasach nie pijałam jeszcze piwa.

Postscriptum. Książka zrobiła na mnie duże wrażenie, a ponieważ autorka jako motto umieściła zwrotkę piosenki "Little Bird of Heaven", którą w powieści śpiewa Zoe Kruller i podała nazwę zespołu Reeltime Travelers, postanowiłam sprawdzić, czy to tylko fragment fabuły i zabieg literacki, czy zespół i piosenka istnieją naprawdę. Otóż istnieją. Można w sieci znaleźć słowa i posłuchać piosenki, a nawet obejrzeć ich występ. Tak właśnie zrobiłam i okaz...

Wyobraźnia prowadzi czasem na manowce. Zapewne autor założył, że szkocki pisarz pisze o wrzosowiskach najbliższych mu, czyli szkockich. ;)

Zanim umrę?

Przeczytałam Twoją piękną recenzję i przypomniała mi o innej książce, która mogłaby znaleźć się w polecanych w tym wątku, gdyby nie to, że Na styku to książka też nie do odnalezienia. Gdzieś, kiedyś przemknęła mi na allegro. Autor był teściem mojej koleżanki i tak do mnie trafiła. To wspomnienia z lat przedwojennych i okupacji w Bydgoszczy, która była właśnie na styku granic. Niespodziewanie dobre, bo również emanujące szczerością i prawdą.

Okupacyjny Lwów przywołuje we wspomnieniach swoich rodziców Lekka przesada. To co prawda, tylko niewielki wspomnieniowy ułamek w tym prozatorskim utworze autora, ale książka bardzo dobra - całkiem świeże wrażenie. Prawie całą twórczość poety udostępnia Polona.

Dzień jak codzień też bardzo lubię. Szczególnie " Zaułek": "(...) mieszkam tu w izbie małej jak pudełko w którą słońce wlewa złociste kubełko ogródek się waha czy wyjść na ulicę czy się winogradem wspiąć na okiennicę wiatr tę pustkę kocha często tu przysiada coś do szczelin szeptać do okien zagadać zaśpiewać chwiejącym się tyczynom słonecznika pająkom na furcie dębowej noc dzień przenika ranki wieczory na domach wtedy światł...

Piękne. Kiedy czytam wiersze Czechowicza to robię to kilkakrotnie pod rząd jeden i dopiero później następny. Gdybym miała wskazać ulubiony to chyba właśnie zacytowane "Przemiany". One z kolei, już na zawsze "śpiewają" mi się głosem Grechuty, po wielokrotnie przesłuchanej "Szalonej lokomotywie".

1. Lew, czarownica i stara szafa 2. Królowa Śniegu 3. Zima Muminków

Nie czytałam kontynuacji, ale chyba poprzestanę na pierwszej części. Byłam oszołomiona ilością i skalą nieszczęść, które spadły na bohaterkę i wydało mi się to trochę... nieprawdopodobne? Chyba wolę łagodniejsze klimaty, chociaż tytuły kolejnych tomów wskazują na ocieplenie historii, ale może to tylko pozory. Czytałam już jakiś czas temu, że autorce powierzono napisanie kolejnych trzech tomów kontynuacji sagi „Millennium” Stiega Larssona. To niez...

Powstała już druga, a nawet trzecia część: "Jedziemy z matką na północ" i "Jadę wreszcie do domu".

Też ładnie. :) Jako "wielopiegini" jestem "za".

Nie chciałam wskazywać Twojego błędu, zrozumiałam, że taką formę spotkałaś w książce. Bardzo podobała mi się recenzja. :)

A u nas dzisiaj... cudnie, chyba pierwszy raz tak padał śnieg tej zimy.

"Żył sobie niegdyś bardzo złośliwy czarodziej." Skojarzenia nasuwają się od razu.... Tymi słowami rozpoczyna się jedna z moich ulubionych bajek, w której jest motyw śniegu, a dziwnym zbiegiem okoliczności, za oknem właśnie pada. Jest w niej dobro i zło, przyjaźń i serce zamienione w sopel lodu, są wytrwałość i poświęcenie nagrodzone pokonaniem przeciwnika, który wydawał się być poza zasięgiem małej Gerdy. Moja propozycja książki lutego ...

Mikrobiom skóry: Przewodnik po świecie naturalnej i zrównoważonej pielęgnacji skóry 5,0 – to bardziej popularno-naukowa pozycja, niż poradnikowa, o miliardach bakterii zamieszkujących nasz organizm i ich dobroczynnym wpływie. W tym wypadku o naszej zewnętrznej powłoce. Dobra jako uzupełnienie przeczytanej kiedyś Cicha władza mikrobów: Jak drobnoustroje w ciele człowieka wpływają na zdrowie i szczęście Becoming: Moja historia 4,5 – tylko 4,5 bo ...

Czas robi swoje i coraz bardziej przyzwyczajam się do różnych starych i nowych feminatywów. Zastanawiam się tylko, czy w tym wypadku, w mianowniku nie powinna być "szpiegini"? A poza tym to bardzo "żywa" i "wartka" recenzja - dobrze się czytało.

A ja zupełnie inaczej odebrałam „Tajemną historię” i o ile zgodzę się ze stwierdzeniem, że okładkowa nota jest (jak to często bywa) na wyrost, to nie przestrzegałabym tak przed nią. Zapamiętałam ją, jako powieść z intrygującą fabułą, raczej bardziej psychologiczną, niż sensacyjną. Kryminału nie należy się spodziewać, bo już na samym początku dowiadujemy się co się wydarzyło, a retrospektywne opowiadanie narratora prowadzi nas bardziej do genez...

Masz rację. Noblista, chcąc zapewne błysnąć dowcipem, posłużył się, dobrze trzymającym się do dzisiaj, stereotypem.

Muszę przyznać, że czytałam niewielu włoskich autorów (z listy zaledwie czterech, a spoza tylko dwóch), ale na tle innych moich lektur wyróżniłabym z pewnością włoskiego autora Maurensig Paolo i Lampedusa Giuseppe Tomasi di z jego zachwycającym "Lampartem". Mam więc odpowiednią motywację do poszukiwań np. wśród książek z tej listy.

1.Tajemniczy ogród 2.Wilk zwany Romeo 3.Myszy i ludzie

Dziękuję, nie mogłam zignorować Twojego polecenia! Przeczytałam i rzeczywiście świetna. Zupełnie inny styl i sposób prowadzenia akcji. Bardzo mi się podobała i zaraz zabiorę się za Wyznaję. Warto było przejść do większej formy, pewnie teraz spojrzałabym na te nieszczęsne opowiadania inaczej. A swoją drogą, bardzo ciekawą przedmową opatrzyła książkę tłumaczka, rzuca dużo światła na twórczość pisarza. Tę tendencję do przenikania się "światów" i bo...

Ach, nie, doczytałam i masz rację!

Głosuje się - można przyporządkować miejsca i punktację trzem tytułom - tyle, że to wprowadza, moim zdaniem, sporo zamieszania i lepsza była poprzednia wersja konkursu.

A ja zauważyłam, że nie masz Turcji na swojej mapie, więc bardzo polecam Shafak Elif (Şafak Elif) - pisarkę turecką urodzoną we Francji. Będzie pasowała do wyzwania, ale nie tylko dlatego - jest po prostu świetna. Bękart ze Stambułu sprawił, że stałam się jej gorąca orędowniczką i niepytana polecam. :) Zaglądam tutaj i podziwiam realizację planu.

To z pewnością ciekawa historia, która może być niezwykle inspirująca dla młodych ludzi. Momentami nużyła mnie trochę stylem "Brawo ja!", chociaż brawa należą się Michelle faktycznie. Nie zaskoczyła mnie, ale i nie rozczarowała. W 2018 r. przed kolejnymi wyborami nie mogła zawierać niczego, co mogłoby zaszkodzić Demokratom, to oczywiste, więc nie dziwi też podkreślanie przez autorkę przyjaźni i atutów Bidena. Wcale nie traktuję tego jako wady, pe...

Proponuję dwie książki kandydatki, obie z motywem przyjaźni, lecz bez szczęśliwego zakończenia. Pierwsza to Żar - powieść o męskiej przyjaźni, która miała zadatki na uczucie doskonałe, a może nawet taka była? O tym, kto kogo zawiódł, lub co się komu wydawało i jaką rolę w relacji odegrać może ego - to tylko jedna z propozycji odczytania morału. Drugą książką jest Tajemna historia, choć tytuł sugeruje coś innego, to nie jest banalna opowieść. Pr...

Myślę, że to coś dla mnie. Lubię takie historie, spełniam warunek cyferki z przodu i mam suczkę, która (kiedy jeszcze słyszała) reagowała na każde ze swoich stu imion: Fuga, Funia, Bubulina, Pani Rosołkowa ... itp.

No i bez zdrobnienia! :) Byłam świadkiem takiej scenki, kiedy pewna starsza Pani przywoływała stojącego po drugiej stronie ulicy starszego Pana, do zatrzymanej przez siebie taksówki. Krzyczała na całe gardło: Edzinku! Edzinku! To był uroczy "wołacz" i w dodatku prawidłowy!

Napisałam o tym, bo doświadczam tego w podobny sposób i o ile na bon ton nie jestem jakoś szczególnie uwrażliwiona, akurat to zjawisko też budzi moją irytację.

Zwróciłeś uwagę na sedno sprawy, czyli różne z pozoru drobne różnice, które wpływają na to, jak użyta forma imienia może zostać odebrana przez adresata komunikatu. W zasadzie jest to podsumowanie wszystkich wypowiedzi na ten temat. Zgadamy się z tym, że imię użyte w pełnym brzmieniu jest formą bardziej oficjalną i z reguły w rodzinach, czy kontaktach towarzyskich stosowaną rzadko, chyba że ma być np. rodzajem żartu, czy pastiszu jakiejś sytuacji....

Też chciałam ją przeczytać, ale po nieudanym spotkaniu z autorem w Kiedy zapada mrok trochę się go obawiam, więc stoi i czeka w kolejce. Może go awansuję?

Podobało Ci się Masłem do dołu? Mnie bardzo! Gówno się pali już trochę mniej.

Obecna, nieusprawiedliwiona. Nie udało mi się przeczytać ani jednej, chociaż trzy już kupiłam, a jedną wybrałam z oferty PWN w ramach nagrody za recenzję. Można więc powiedzieć, że czyniłam starania. Tym bardziej gratuluję benzman konsekwencji i determinacji! Na półce czekają: Szkice piórkiem Dom duchów Znaczy Kapitan -wielokrotnie podczytywany, ale nie skończony Dzikie łabędzie: Trzy córy Chin

Odwzajemniam! :) A odbiegając od trochę staromodnej formy imienia w pełnym brzmieniu użytego w kontaktach rodzinnych, to samo zastosowanie końcówki np. -u lub -o zasługuje na podkreślenie poprawności jezykowej, bo coraz częściej słychać - Witaj Kasia! Co u ciebie Magda! zamiast prawidłowej formy: Kasiu, Magdo.

Imię bez zdrobnienia i w "Wołaczu" stosowane było w moim domu dla podkreślenia konieczności natychmiastowego stawienia się "przed oblicze" i nie oznaczało nigdy niczego przyjemnego. :)

Dołączam się do tych życzeń razem z moim już głuchym (na szczęście!) psem.

Niebieski ptak 5,5, recenzja: O lataniu i amerykańskich skojarzeniach Láska nebeská 5 Mam na imię Lucy 4,5 Emocjonalne pułapki przeszłości: Jak przełamać negatywne wzorce zachowań? 4,5 Zimowanie: Moc odpoczynku i wyciszenia, kiedy wszystko idzie nie tak 5 Zostaw broń, weź cannoli: Kulisy powstania filmu "Ojciec Chrzestny" 4,5

1. Lalka 2. Łuk Triumfalny 3. Ania z Zielonego Wzgórza

U mnie po wysłaniu informacji PW ten sam komunikat.

To ciekawa historia! Powyżej jest podany link do strony, ja nie dotarłam przy jego pomocy do tej książki, ale może trzeba pójść tym tropem. Musisz kliknąć pod postem "odpowiedz" i skopiować cały link. Moje imię nie ma tak romantycznej historii. Było tego dnia w kalendarzu i przyniosłam je sobie (taka tradycja), ale cieszę się z niego, bo była jeszcze do wyboru Franciszka!

Kochana Górnośląska BiblioNETkołajko! Bardzo Ci dziękuję za: Wolność na wygnaniu: Autobiografia Zimowanie: Moc odpoczynku i wyciszenia, kiedy wszystko idzie nie tak Mistycy i cudotwórcy Tybetu i bardzo żałuję, że jak wszystkie grzeczne dziewczynki, które jutro idą do pracy muszę już iść spać, zamiast natychmiast zabrać się do czytania! Bardzo jestem uradowana!

Gra w klasy

Rozmowa w "Katedrze" ma mój głos.

Świetna recenzja tej doskonałej książki! To interesujące, że przeczytana "dzisiaj" w świetle doniesień z Turcji nabiera nowego, chociaż nie jestem pewna czy to dobre w tym wypadku słowo, znaczenia. Historia powtarza się. Zastanawiałam się skąd wyniknął błąd w wieku Mustafy, bo jeśli Zeliha miała w "feralnym" dniu lat 19, to on musiał mieć dwadzieścia, w przeciwnym wypadku ona musiałaby mieć 17 i nie mogłaby podejmować decyzji w wiadomej sprawie...

Książkę kończy rozdział: "Ostatni rzut oka na przeszłość" Jest dostępna na "Wolnych lekturach" w tłum. Wilhelminy Zyndram-Kościałkowskiej.

Właśnie kończę "Bękarta ze Stambułu" i całkowicie podzielam opinię o Shafak Elif (Şafak Elif). Wydawnictwo Poznańskie tak pięknie wydało książki tej autorki, że kupiłam już cztery. Okładki są autorstwa Uli Pągowskiej, podobnie jak okładki serii Dzieł Pisarzy Skandynawskich, i są piękne, tak jak obrazy tej artystki. Oczywiście nie kupiłabym ich wyłącznie dla okładek, ale tak się składa, że w tym wypadku wartości estetyczne i literackie uzupełniają...

Miało być "Pisząc, że nie był Austriakiem z urodzenia".

Adolf Eichmann urodził się w Solingen, a do Austrii przenieśli się jego rodzice, gdy miał 8 lat i tam dorastał. Pisząc, że nie był Niemcem z urodzenia, a pomijając pozostałe fakty lekko manipulujesz nimi, bo w różnych miejscach można przeczytać, że był zbrodniarzem niemiecko-austriackim. Spotkanie 22 sierpnia 1939 r. też się odbyło i Hitler wygłosił na nim przemówienie, w którym mowa była o Polsce. Znalezienie tych informacji zajęło mi chwilkę, a...

Egipcjanin Sinuhe to nie tylko powrót do antycznego świata. Można pokusić się dzisiaj o odczytanie jej w odniesieniu do współczesnych wydarzeń, podstawiając europejskie potęgi pod ich antyczne odpowiedniki, tak jak podobno zrobił Mika Waltari portretując jednocześnie otaczającą go w okresie II wojny rzeczywistość. Role byłyby rozdzielone już inaczej, ale niestety historia prawie ta sama. To, jak się teraz często ekonomicznie określa, "wartość dod...

Recenzja dająca potencjalnemu czytelnikowi przedsmak nastroju grozy i intrygująca tajemnicą kryminalnej zagadki. Po prostu świetna! Czuję się zainteresowana i zachęcona do przeczytania - czyli zadziałała tak jak powinna. :)

Mnie niestety "Księga ziół" nie zachwyciła, mało tego nie poczułam nawet, że autor kieruje swoje przemyślenia i refleksje do mnie, bowiem nie ukrywa nawet, że ich adresatem jest mężczyzna, któremu wprost doradza, żeby nie przejmował się zanadto kobietami (mniej więcej taki tytuł nosi nawet jeden z rozdziałów-okazów) z zielnika. Autor naucza, poucza i krytykuje ludzi, nie poszczególnych, konkretnych, ale ogół. Denerwują go zarówno zbyt mądrzy, jak...

Egipcjanin Sinuhe z uwagi na szeroką panoramę świata antycznego, po którym wręcz podróżujemy razem z bohaterem. Wybieram tylko pomiędzy dwoma propozycjami, bo Pamiętniki Hadriana są mi jeszcze nieznane.

Jeśli dosłownie dzisiaj, to Kioto - dawna stolica Japonii. Może ktoś spróbuje odgadnąć inspirację. :) Lektury jeszcze nie oceniłam, bo dopiero kończę, mogę tylko dodać, że zagadka nie jest trudna.

A ja przeciwnie, uważam, że jeśli promocja tej książki miałaby doprowadzić młodzież do nałogowego czytania to jest ze wszech miar chwalebna!

Rozumiem, co chcesz podkreślić swoimi wypowiedziami: że to książka niedobra, źle napisana, że zawiera wulgaryzmy i nigdy byś po nią nie sięgnął. Ja pewnie też nie, ale nikt nas o to nie pyta. Występuje w przestrzeni literackiej takie zjawisko i zastanawiamy się, skąd się wzięło. Zresztą Marylek doskonale postawiła już diagnozę - nic dodać, nic ująć. Nie odbijam piłeczki, bo to nie kort, ring zresztą też nie.

A może spróbuj spojrzeć na to jak na zjawisko, a nie jak na grupę młodych ludzi bez wyrobionego gustu literackiego (bo i kiedy mieliby sobie ten gust wyrobić?). Są jakieś powody dla których właśnie ta autorka tak ich fascynuje, że stoją do niej w długiej kolejce, ba nawet wybrali się na Targi Książki. To jest prawdziwa zagadka. Naprawdę nie widzisz w tym nic pozytywnego?

Dalej nie rozumiem, dlaczego sprowadzasz rozmowę do oceny tego konkretnego przykładu, i dlaczego zakładasz, że nie śledzę rozmowy, której sednem jest pytanie o to, czy lepiej, że młodzież czyta coś, co ją z jakiegoś powodu intryguje i interesuje, niż nie miałby czytać wcale. Zresztą wynik tej dyskusji i tak niczego nie zmieni, bo dalej będą takie książki i ich fani, tak jak dalej będzie filharmonia i disco-polo.

Oczywiście możesz mieć na ten temat swoje zdanie, ale kiedy wyrażasz je nazywając to, co innym się podoba "ekskrementami literackimi" - obrażasz ich, a to już jest bardzo niefajne i każdy odbiorca kultury wysokiej powinien to wiedzieć.

Będę się jednak desperacko trzymała tej pozytywnej statystyki :), zwłaszcza, że oferta książek dla młodzieży jest spora, a jak wiemy wydawnictwa kierują się przede wszystkim zyskiem, czyli jeśli jest taka podaż, to i popyt być musi, co powinno cieszyć. Oczywiście zgadzam się z Tobą, że wraz z wiekiem i stopniem "wkręcenia" w wir obowiązków związanych z pracą, rodziną itd. dorośli czytają coraz mniej, chodziło mi bardziej o dostrzeżenie "światełka...

Chwileczkę, ale przecież nie oceniamy tej konkretnej książki, tylko fenomen jej popularności wśród młodzieży, a sensem rozmowy była postawiona przez kilka osób teza, która zakłada, że dobrze, że młodzi ludzie czytają w ogóle. Ja przychylam się do niej, bo nawet jeśli nie jest to literatura najwyższych lotów, wyrabiają w sobie nawyk czytania i odkrywają, że można z tego czerpać przyjemność i może to być dobry sposób na spędzanie czasu. Biorąc...

<Młodzież jest obecnie chyba najliczniejszą grupą wśród czytelników.> To prawda, a potwierdzają to badania np. prowadzone przez Bibliotekę Narodową i jej raport "Stan czytelnictwa w Polsce w 2021/22 r." Odsetek czytającej młodzieży jest wyższy, niż czytających dorosłych. Nie wszyscy o tym wiedzą, a to powód do radości - już sam fakt czytelnictwa wśród tej grupy wiekowej. Drugorzędne w tym wypadku wydają mi się preferencje. Swoją drogą tr...

Zgadzam się. Szczególnie z ostatnim zdaniem.

Popieram! Mnie już kiedyś skutecznie zachęciłeś do przeczytania i chociaż trochę kręciłam nosem, bo sam Sinuhe okropnie mnie irytował, to przebrnęłam ( bo to, ostrzegam, cegła), doceniam i nie żałuję. Mało tego, odnajduję coraz więcej podobieństw do świata zastanego, co akurat nie powinno specjalnie cieszyć. Z czasem ukazują się też nici powiązań z innymi dziełami literackimi (choćby pojawiająca się w nich postać Faraona Echnatona). To jeden z pr...

Szczygła znalazłam jeszcze w dwóch wierszach Ignacego Krasickiego, który lubił zestawiać w pary różnych przedstawicieli świata zwierząt, ludzi i właśnie ptaków. Co prawda, w tych porównaniach szczygieł wypada na tle słowika blado, ale i tak, to on jest bohaterem poszukiwań. Na uwagę zasługuje fakt, że zarówno szczygieł u Krasickiego, jak i ten, którego wskazał mamut starty w sporze (albo sporny w Starze), jest ptakiem wolnym i nie dotyka go stras...

Był już kiedyś taki temat Powieści z wątkiem zdrady małżeńskiej. - może Cię zainspiruje. Polecam Testament - z pewnością nieszablonowa sytuacja - małżeństwo, kryzys, rozstanie i wiele psychologicznych portretów różnych bohaterów.

W ubiegłym roku zmarł, chyba mało popularny w Polsce, włoski pisarz Maurensig Paolo. Na język polski przetłumaczono jego dwie powieści: Wariant lüneburski i bardzo mi bliski Kanon w odwróceniu . Obie w moim przekonaniu warte polecenia. Pozostawił po sobie jeszcze kilka książek, które nie doczekały się polskich tłumaczeń, więc nadzieja na spotkanie z jego twórczością wciąż pozostaje.

Autorka recenzji nie ma intencji stygmatyzowania osoby z autyzmem poprzez nazywanie jej "chorą". Nie czytałam książki, więc nie wiem o jakim poziomie autyzmu u bohatera pisze jej autor, ale osoby z głębszym poziomem tych zaburzeń neurologicznych nie nazwałabym "zdrową". Zresztą wszystko wskazuje na to, że i ona sama "zdrową" się nie czuje - z pewnością wymaga pomocy. Tu znów nie powinno się pewnie użyć słowa "leczenia", bo przecież jest "zdrowa".

Chciałabym stanąć w obronie autorki recenzji. Są oczywiście różne stadia tego zaburzenia rozwojowego, ale z pewnością ten, kto zna rodziny borykające się z problemami wychowawczymi, jakie sprawiają dzieci i dorośli z rozwiniętym spektrum autyzmu, wie, że nie są to osoby "pełnosprawne", które mogą normalnie funkcjonować w środowisku. W tym sensie są "niepełnosprawnymi", zresztą bardzo często orzeka się w stosunku do nich różny poziom niepełnospraw...

Jesień życia – eufemizm zastępujący złowrogie słowo starość. Wiesław Myśliwski jest autorem książki, która została wybrana wśród kwietniowych propozycji, ale myślę, że nic nie stoi na przeszkodzie, aby w konkursie kandydowała jego kolejna powieść. Ucho Igielne bo tę książkę chciałabym zaproponować, wpisuje się w temat jesieni, dotykając problemu schyłku życia, podsumowań i alegorycznych spotkań z młodością. Warta propagowania, doskonała książka...

Wystarczy odrobina dobrej woli, żeby poznać choćby biogramy obojga i zauważyć, dlaczego akurat w tym przypadku, jest to porównanie szczególnie nietrafne.

Napisałeś: <Może Ernaux to taki Houellebecq w spódnicy?> Kobieta to kobieta, a nie facet w spódnicy. Bardzo lubię poezję Zuzanny Ginczanki, nazywanej przed wojną "Tuwimem w spódnicy". Tak jakby jej wiersze, wiersze kobiety, musiały uzyskać dodatkową rekomendację, że są nieomal takie jak Tuwima-faceta. Określenie sugerujące, że musiała się na nim wzorować, co oczywiście nie było prawdą. No, ale to było przed wojną... Myślę, że twór...

Na mojej liście osobistej Oates Joyce Carol (pseud. Smith Rosamond), ale już kilkakrotnie była wymieniana, więc pewnie mało prawdopodobne. Zobaczymy...

,,Wir Sprechen" ma białą okładkę z rysunkiem, ale dziewczynki są dwie i jeszcze inne obrazki.

Korekta: chyba szybciej piszę niż myślę, lub odwrotnie. Spotkanie z Ferrante pierwsz(e), ale książka pierwsz(a), oczywiście.

Córka 5,0 – moja pierwsze książka autorki. Bardzo mi się podoba sposób narracji (tylko pozornie prosty), a szczególnie jej umiejętność przekazywania nastrojów, emocji, budowanie napięcia przy użyciu niewielu słów, oszczędnych opisów. Wydawało mi się, że to będzie taka „literatura środka”, a to dużo, dużo lepsze niż przypuszczałam. Pracowity wrzesień nie pozwolił mi na napisanie recenzji, czy choćby czytatki, ale chciałabym bardzo to nadrobić. ...

Przyszedł mi do głowy tylko Disneyland, choć pewnie nie o to Ci chodzi, bo sport jest tu raczej przy okazji. A może z braku powieści, coś z poezji np. Laur olimpijski :)

Nie użyłam sformułowania, że „lobbujesz”. Napisałam „trąci”, czyli w moim rozumieniu, przez treść zasadniczą delikatnie przebija nuta, która skłoniła mnie do tej wypowiedzi. Oczywiście nie mam nic przeciwko przenoszeniu się do innych serwisów, czy korzystaniu z kilku jednocześnie, ale to co napisałeś w poście który skomentowałam, a w czym przytaknął Ci Devindis zabrzmiało tak, jakby konsylium lekarskie zwróciło się do strapionego męża: – Cóż star...