Teksty i komentarze

"Halt. Zapiski z domu trzeźwienia" to książka niezwykła. Mówiąc o niej "studium alkoholizmu", na pewno nie miniemy się z prawdą. Pozostanie w nas jednak uczucie, jakbyśmy zbyt łatwo pozbyli się problemu. Jakub Zając, zabierając nas do alkoholowego wnętrza głównego bohatera, każe czytelnikowi konfrontować się także z jego osobistymi demonami. Uderzając o kolejne dna wódczanych podświadomości postaci, celnie wymierza nam kolejne policzki akapit...

Nie znam i raczej nie poznam Celeste, ale myślę, że pozycje demaskujące kulturę popularną dla wielu osób mogą być ciekawe (pamiętam swój zachwyt "jesteśmy przynętą, kochanie!" Jelinek)

Bałam się lektury tej książki. Po pierwsze dlatego, że książek traktujących o uzależnieniach, w tym o uzależnieniu od alkoholu, przeczytałam wiele, a tak niewiele z nich zapadło mi w pamięć. Bo były nijakie i w tej nijakości takie same, smutne kalki z języka alkoholika, jak tłumaczenie z kiepskiego translatora. Po drugie dlatego, że zupełnie przypadkiem, w wirtualnym świecie poznałam autora „Haltu”, Jakuba Zająca. Bałam się, że jeśli książka ok...

Lubię pisanie Salmana Rushdiego. Lubię tę narrację oszalałej z pośpiechu kukułki, która jakby starała się wykukać wszystko, co ma do powiedzenie tak szybko, by nikt jej nie zdołał przerwać. A wyśpiewuje na jednym wydechu o ludzkich śmiesznostkach i poważnych problemach współczesnego świata. Z jednej strony człowiek pokonał wiele gnębiących go problemów i teoretycznie obecny świat wydaje się być lepszy. Skąd więc coraz większa popularność środkó...

Czy miewacie czasem wrażenie, czytając książkę, jakbyście rozmawiali sami ze sobą? Ja właśnie tak się czułam, spędzając czas z „Fruwającą duszą”. To było dla mnie niesamowite przeżycie, jak wskoczenie do oceanu pełnego raf koralowych i egzotycznych rybek o wszystkich kolorach tęczy. Albo jak chodzenie po dobrze znanych górach w piękną pogodę. Bądź jakbym była w książkach Hermanna Hessego - w jego świecie, ale trochę innym, zmienionym jak we śnie....

Drogi Biblionetkowiczu! Nie krytykujemy gustów i guścików. Książka jest w mojej biblioteczce. Tak, Pudelka też czytam. Pozdrawiam :)

Drogi Pudelku! Z pewnością tłumnie rzucimy się na tę lekturę. Wszak w porównaniu z tym, co zazwyczaj czytamy, musi porażać głębią myśli i pięknem formy.

Nagroda główna powędrowała do książki What the F.: Co przeklinanie mówi o naszym języku, umyśle i nas samych autorstwa Bergen Benjamin K. , tłumaczenie: Zuzanna Lamża, Wydawnictwo Copernicus Center Press.   Nagroda główna w kategorii: książka dla dzieci – Śmieci: Najbardziej uciążliwy problem na świecie autorstwa Raidt Gerda , tłumaczenie: Katarzyna Łakomik, Wydawnictwo Babaryba.   Nagroda ...

Po niezwykle ciepło przyjętej premierze powieści Sławomira Nieściura "Shadow Raptors: Kurs na kolizję" - będącej zarazem pierwszą odsłoną cyklu science-fiction o wybuchu na nowo konfliktu ludzkości z obcą rasą Skunów, mamy przyjemność poznać ciąg dalszy tej historii w postaci drugiego tomu pt. "Sygnał". Jako się rzekło, wraz z lekturą tej opowieści stajemy raz jeszcze u boku Iana Dresslera, komandora Luposa i innych znanych nam doskonale bohat...

Książka jest przede wszystkim historią życia i badań Seymoura Benzera.

Znają ją wszyscy, którzy mają profil na Instagramie. Szturmem podbiła Internet, publikując na swoim koncie ironiczne parodie zdjęć celebrytów. Beyonce, Celine Dion, Justin Bieber czy rodzina Kardashianów… Lista jest naprawdę długa. Jej profil na Instagramie obserwuje niemal 6 milionów osób. Barber Celeste , niekwestionowana królowa Instagramu wydała pierwszą książkę! Znany na całym świeci...

Msza za miasto Arras

Przekierowania na PWN są w toku.

Ja również mam alergię na "gwiazdy" znane z bycia znanymi. Tzw. celebryci promują się na salonach i w mediach, a prawdziwi specjaliści w jakiejś dziedzinie, choćby nawet niezbyt poważnej lub nieszczególnie prestiżowej, pozostają anonimowi.

Do "Alchemika" też mam duży sentyment, ale oczom nie wierzę: no jak to trudne? ;)

"W moim mniemaniu stwierdzenia te nie są ani odkrywcze, ani specjalnie mądre. Nie przeczę, że mogą stanowić punkt wyjścia do egzystencjalnych rozważań, ale z każdym z nich można polemizować. No i wreszcie ten symbolizm (skarby, mędrcy, legenda itd.), który umożliwia interpretowanie tych zdań na wiele różnych sposobów. Co gorsza, większość z nich można odwrócić i będą sprawiały równie głęboko filozoficzne wrażenie" - wybacz, że tak bezczelnie cytu...

Z chwałą to ja bym nie przesadzała... ale recenzja mi się podoba ;)

I ja!

I dobrze, że nie chcesz sobie psuć wrażenia :). Tylko w "Alchemiku" jest, jak pisze aniaaa.g, "prosto i uniwersalnie". W pozostałych książkach PC - raz lepiej, raz gorzej, jednak już tylko... pusto i banalnie.

Dobra i warta polecenia... ale chyba głównie egzaltowanym czytelnikom, do których i ja się zaliczam. Podobno "słabym ludziom potrzeba mocnych słów, one ich unoszą" ;)

Przyjemnie piszesz, jestem jednak ciekawa, jak oceniłbyś "Alchemika" po dwudziestu latach od lektury.

Fajna opinia - gdyby nie to, że książkę już znam, mogłabym się poczuć zachęcona do lektury :)

31-latka pozdrawia z trumny ;)

Nie czuję się adresatką, ale z polecanki kiedyś skorzystam ;)

Z polecenia Misiaka - no i „bo Katarzyna Ryrych” - przede mną jest Hodowla

Wszyscy umrzemy, niezależnie od tego, czy jesteśmy wierzący, czy niewierzący, mądrzy czy głupi, biedni jak myszy kościelne czy bogaci jak bliskowschodni krezusi (i nie ma chyba nikogo, kto by tę prawdę podawał w wątpliwość, bo gdyby był takowy, natychmiast by uznano, że brak mu piątej klepki). Ale mimo to – a może właśnie dlatego? – staramy się o śmierci nie myśleć, dopóki tylko można. Możemy się na nią nawet w pewnym sensie nastawić i przygotowa...

A ja tych zachwytów nie pojmuję. Książka jest co najwyżej przeciętna, fabuła nie zaskakuje, główny bohater męczy i drażni.

Uważam, że w niektórych książkach Schmitt zbliża się już niebezpiecznie do coelhizmów.

Z własnej inicjatywy nigdy nie sięgnęłabym po tę książkę, ale została mi polecona i pożyczona - więc nie bardzo miałam wyjście. I jestem pozytywnie zaskoczona. Nie jest to arcydzieło, ale można przeczytać bez żalu i poczucia straconego czasu. Pewnie 15-20 lat temu oceniłabym jeszcze wyżej, ale i tak nie jest źle.

Do bólu szczere wspomnienia absolwenta medycyny z pierwszego roku pracy w szpitalu. Historia stawania się lekarzem, wciągająca czytelnika na oddział intensywnej opieki medycznej, do pokoi pacjentów i lekarzy, by pokazać drogę od niekompetencji do fachowości, jaką przebywa początkujący medyk. Matt McCarthy marzył, że będzie idealnym lekarzem, potrafiącym dotrzeć do pacjentów, z którymi nikt wcześniej nie nawiązał kontaktu. Jednak gdy nowo przyj...