Książka: Ja, Kaligula: pamiętnik szaleńca

“Ja, Kaligula: pamiętnik szaleńca” to świetna książka. Ale i to prawda, że jeżeli ktoś będzie tu szukał epickich scen, to ich nie znajdzie. Informuję zatem wszystkich - w powieści nie ma obrazków. Jest sporo filozofii, raczej szytej dość grubym ściegiem, ale wynagradzają to cienko uszyte dialogi, naprawdę niesamowite. Szkoda, że jest ich tak mało. Autor to stylista, rzecz czyta się tak, jakby się piło szampana. W dobie tabloidów długie, zakrecone zdania mogą jednak sprawiać kłopot. Ale Rzymianie...

Rewelacyjna powieść! Wymaga jednak uważnego wczytywania się. Tekst bardzo skondensowany, wystarczy chwila nieuwagi i przepada puenta - niestety, nie nadaje się “do poduszki”. Książka bardziej współczesna niż historyczna. Jeśli ktoś zna dobrze Swetoniusza - prawdziwa uczta duchowa, oparta na polemice. Fraza rytmiczna, melodyjna. Bohater ukazany w zupełnie nowym, nieznanym świetle. Sympatyczny drań. Czy Jędrosz jest gorszy od Gravesa? Jest inny. Nie da się z jego powieści zrobić serialu - w zas...

Zarówno tytuł, jak i słowa autora we wstępie książki sugerują, że jej pierwowzorem był utwór "Ja, Klaudiusz" Roberta Gravesa. Niestety, porównanie obu tych dzieł wypada zdecydowanie na niekorzyść Jędrosza. Mamy tutaj "autorską" wersję wydarzeń historycznych, mocno zaprawioną fikcją literacką, w której Kaligula nie jest wcale takim szaleńcem, za jakiego uważają go potomni, lecz - no właśnie - nieomal filozofem, który odkrywa mechanizmy rządzące współczesnym mu światem. Nie jest oczywiście wykl...

"Ja, Kaligula. Pamiętnik szaleńca" to pasjonujący obraz życia cesarza rzymskiego, którego zła sława uczyniła synonimem potwora. Książka niniejsza prezentuje jednak odmienny punkt widzenia, podejmując polemikę z powszechną opinią o Kaliguli tyranie. Na podstawie dostępnych faktów ukazuje człowieka wielowymiarowego, niespełnionego w roli, jaka mu przypadła w udziale; idealistę i wizjonera, uporczywie poszukującego własnej tożsamości. Bohater poprzez subiektywny opis własnego życia stwarza czytelnikowi okazję do obiektywnej oceny postaci cesarza Rzymu. Jednocześnie ponura rzeczywistość, która go otacza, przydaje książce wątków niemal kryminalnych.

Autor, poeta i prozaik, podjął literacką próbę nowej interpretacji postaci Kaliguli, udowadniając niejdnokrotnie bezzasadność kierowanych pod jego adresem zarzutów. Motywy zachowania swego bohatera tłumaczy poprzez dogłębną analizę realiów epoki oraz osobowości cesarza.

[Videograf II, 2005]