Agis - użytkownik BiblioNETki

Bohaterką tej książki jest dziewczynka. W jej życiu nic takiego się nie dzieje. Nikt jej nie umiera, nikt jej nie maltretuje, nikt nie zakrada się nocą do jej pokoju. A jednak coś jest z nią nie tak. Coś bardzo nie tak. Ale jej nie musiało się nic przydarzać. Wystarczy, że przydarzyło się jej matce: „Śmiertelnej rany można się wyprzeć, lecz wtedy będzie nosił ją ktoś inny”* – pisze autorka, w jednym ze swoich zdań, trafiających w samo sedno. Magdalena Tulli świetnie oddaje klimat emocjonalny...

O „Sprężynie” mogę pisać tylko z pozycji wiernej i wielkiej miłośniczki całej serii „Jeżycjada”. Nie tyle bezkrytycznej, co akceptującej. Ta perspektywa ma tę głównie wadę, że nie jestem w stanie orzec, czy książkę można czytać jaką samodzielną całość i czy zainteresuje czytelnika, który do tej pory z Borejkami nie miał do czynienia. Ja, jako stały bywalec ich ciepłej i rodzinnej kuchni, otrzymałam od tej książki wszystko, czego oczekiwać można od jeżyckiego cyklu. Beczkę śmiechu i plasterek na ...

Są takie książki, od których się nie uwolnię. Bo one nigdy się nie skończyły, chociaż po ich ostatnim zdaniu postawiono kropkę. Ich bohaterów zostawialiśmy na rozstaju dróg, gdy nie wiedzieli, w którą podążyć stronę, patrzyliśmy, jak udają się do tajemniczych miejsc i ślad po nich ginie albo oglądaliśmy ich oczami innych osób i cała nasza wiedza ograniczała się do tego, co ci inni wiedzieli. Na nic dopisywanie dalszych losów przez innych pisarzy, na nic wyobraźnia czytelnika. Cokolwiek się o nic...