Książka: Stambuł: Wspomnienia i miasto

To moje pierwsze spotkanie z tureckim Noblistą. Przed rozpoczęciem tej książki ostrzegano mnie, abym się nie zniechęciła do Pamuka, jako że nie jest to typowa dla niego proza i że nie jest to książka, którą czyta się na wdechu od deski do deski. To fakt, „Stambułu” nie sposób przeczytać w jeden wieczór. Prozę tego kalibru trzeba smakować, delektować się nią i dawkować z umiarem, aby przyjemność czytania trwała jak najdłużej. „Stambuł” to zbiór wspomnień i esejów z elementami autobiografii. M...

"Stambuł. Wspomnienia i miasto" to tyleż melancholijny, co malowniczy opis wyprawy w głębię dwóch istnień: miasta i człowieka. Orhan Pamuk genialnie przeplata historię swojego życia z historią miasta. Pisząc o najważniejszych tureckich pisarzach, zaznacza ich rolę nie tylko w życiu swoim, ale i Stambułu. I tak za każdym razem, przy każdym poruszanym temacie. Trudne relacje rodzinne Pamuków łączą się w przedziwny sposób z gmatwaniną stambulskich uliczek i dziejami tego historycznego, a przecież c...

Prawie każdy ma takie miejsce na ziemi, które jest dla niego czymś więcej niż każde inne miasto, miasteczko, wieś; miejsce, z którym wiąże swoje najważniejsze wspomnienia, do którego wraca w myślach i snach, którego widoki jest w stanie wywołać z pamięci o każdej porze dnia i nocy. Dla Orhana Pamuka takim miejscem jest Stambuł, miasto o skomplikowanej historii i wielusetletnich tradycjach, przedmiot tęsknot niezliczonych podróżników i zachwytów niejednego literata. Ale tym, co fascynuje pisa...

„Stambuł. Wspomnienia i miasto” to już czwarta książka noblisty Orhana Pamuka, która trafiła do naszych księgarń. Zdaniem wielu krytyków literackich najlepsza powieść w dorobku pisarza. „Stambuł” jest opowieścią niezwykłą, w której Pamuk przeplata elementy autobiograficzne z opisami podupadającego miasta. W części autobiograficznej w bardzo osobisty sposób przedstawia skomplikowane relacje panujące w jego rodzinie, które w konsekwencji doprowadziły do jej rozkładu. Znajdziemy tam prywatne...

Nigdy nie byłam w Stambule, ale też nikt z nas nie trafi już do tego miasta, które opisał Orhan Pamuk. A może wszyscy już tam kiedyś byliśmy? W uniwersalnym mieście dzieciństwa. „Stambuł” - jak każdą dobrą książkę - można odczytywać na wielu poziomach. Dla mnie to zagłębienie się we wspomnieniach uczuć doświadczanych w dzieciństwie. „Opowiadając o Stambule, mówię o sobie”[1] – podpowiada nam zresztą pisarz. To ciekawe, jak wspomnieniom można nadać kolor. „Moje dzieciństwo było jak czarno-...

To, co teraz czytacie, jest moją własną historią.
To opowieść o cyprysach i ciemnych dolinach, o opuszczonych i zaniedbanych nadmorskich domach, starych, przeżartych rdzą statkach i Bóg jeden wie jakich towarach, o poezji bosforskich łodzi i dworów, zrozumiałej wyłącznie dla ludzi, których życie upłynęło na tym brzegu, o odkrywaniu smaku życia pośród ruin cywilizacji - jakże potężnej, prężnej i wyjątkowej; o radości, zabawie i zwyczajnej chęci zrozumienia tego świata, odczuwanej przez dziecko, które nic sobie nie robi z historii i dawnej potęgi. To opowieść o niepewności i bólu pięćdziesięcioletniego pisarza, o jego przyjemnościach i doświadczeniach, które nazywa życiem.

Orhan Pamuk


Orhan Pamuk spędził w Stambule dzieciństwo i sporą część dorosłego życia, a jego wspomnienie o tym niezwykłym i tajemniczym miejscu jest być może najbardziej wzruszającą z książek, jakie do tej pory napisano o jakimkolwiek mieście.

[Wydawnictwo Literackie, 2008]