Czytatki związane z książką Homo deus: Krótka historia jutra (Harari Noah Yuval)

Homo deus: Krótka historia jutra przyniosła mi w opowieściach K. Nie umiała sobie jeszcze wyrobić o tej rozprawie dotyczącej ludzkości zdania, ale wiedziała, że to fascynująca lektura. Słuchałem jej na porannych szybkich, wielokilometrowych marszach w otoczeniu, gdzie nic nie przeszkadzało mi w koncentracji oprócz wydzierających się sójek. No i? No i fascynująca lektura. Niekiedy zapiera dech w piersiach możliwościami rozwoju poza człowiekiem, albo wizją nas jako odpadu informatycznego. Hara...

W minionym roku przeczytałam 177 książek, czyli znowu odrobinę mniej niż w poprzednim okresie, za to nieco trafniej dobierałam lektury (może nie ma zbyt wielu najwyższych ocen, ale nie ma też zupełnych porażek — tych nie kończę na siłę i nie wystawiam ocen). Wśród nich było sporo takich, które zalegały na półkach od dłuższego czasu. Systematycznie staram się też pozbywać książek, do których nie wrócę; niestety, przestrzeń domowa jest zbyt ograniczona, żeby trzymać mniej znaczące tomiszcza. Na...

STYCZEŃ: 1. Pamiętnik (5,0) Wspaniała, choć krótka pozycja na rozpoczęcie roku. Ależ to jest świetnie napisane. Prosto z mostu, szczerze, bez zbędnego oratorstwa. Szkoda, że obejmuje tylko pierwsze 26 lat życia. Czas, który ukształtował charakter wielkiego, acz pechowego, męża stanu. Próbka stylu [w rolach głównych Chodkiewicz i Władysław IV, rok 1617] (Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu)...

Yuval Noah Harari w swojej książce „Homo sapiens” podjął się przeglądu historii ludzkości od czasów pierwotnych do dnia dzisiejszego próbując ustalić, co miało na nasz rozwój największy wpływ i dlaczego to człowiek stał się dominującym na Ziemi gatunkiem. Tym razem izraelski uczony zaprasza nas do rozważań na temat tego jakimi drogami będzie kroczyć ludzkość w przyszłości i jak też ona – biorąc pod uwagę obecne osiągnięcia i dążenia ludzi – może wyglądać. Oczywiście, Yuval Noah Harari nie rości...

Tu tradycyjnie garstka lektur, o których nie udało mi się napisać szerzej: George Sand (Aurora Dudevant): Kobieta nieposkromiona, ostatnia miłość w życiu Chopina (3) Postać Sand jakoś we mnie sympatii nie obudziła, nie lubię ludzi, którzy się tak bezmyślnie zachowują, kierując się chwilowymi instynktami. Cóż z tego, że sporo włożyła w walkę o prawa kobiet, skoro swoim postępowaniem w większości zaprzeczała idei, której niby służyła? Przy tym niepomiernie mnie irytowało, że autor cięgiem z...