Teksty i komentarze

Mam do was pytanie bo dzisiaj jedna z moich kolezanek powiedziala ze nie zabardzo rozumie zakonczenie ksiazki. Wydaje jej sie ze Al i Ptasiek uciekli z psychiatryka a moim zdaniem to byly tylko rozmyslenia Ala. A wam jak sie zdaje?

Pierwsza ksiazka ktora przeczytalam byl Ptasiek, ta ksiazka bardzo odbila sie na mojej psychice, zmusila mnie do rozmyslen oraz rozwazan na temat zycia. Ksiazka jest super i polecam ja kazdemu komu ludzki los jest nieobojetny, oraz osobom ktorym podobaja sie ksiazki tego typu. Z ksiazek tego autora polecam: stado, w ksiezycowa jasna noc, oraz niezawinione smierci. Musze jeszcze przyznac ze autor ten jest najlepszym pisarzem jakiego znam a jego ks...

Podobno któryś krytyk powiedział:"Jeśli Lem nie dostanie Nobla w ciągu następnych 20 lat to dlatego, że ktoś powiedział komisji noblowskiej, że pisze fantastykę" cytuję z głowy. Miał Lem spory wpływ na fantastykę, dzięki niemu Polska nie leżała na jakimś literackim zad... ale była w centrum uwagi. Inspirował też innych autorów, choćby do tego aby zaczęli pisać, choć słyszałem, że trudno było się przebić przez jego autorytet twórcom ina...

Ostatnio natknąlem się na Rolanda Topora, rysownika i pisarza.Jego twórczosc to najczęsciej przewrotne makabreski, bardzo przy tym zabawne. Przeczytałem już zbiór Cztery róże dla Lucienne, a w domu mam Abecadło Topora, i Księżniczka Angina. Co wy sądzicie o tym autorze?

Bliźniaki na Zielonym Wzgórzu i ciotka, która nigdy nie zajmowała się wychowywaniem młodzieży? A zakochany chłopak przypadkiem bohaterce nie dokucza? Ale nawet jeśli nie, czymś mi to pachnie, kto zgadnie, czym? Ciekawe, czy to Zielone Wzgórze to celowe nawiązanie autorki do znanego chyba wszystkim cyklu L.M.Montgomery (co uważałabym za pewnego rodzaju przesadę), czy beztroska tłumacza, który też powinien wiedzieć, że skoro ktoś już jakąś nazwę ...

Miał na sumieniu śmierć ojca, pokonał Napoleona, niechlubnie i boleśnie zapisał się w historii Polski. Enigmatyczny car, który zmarł w okolicznościach do dziś owianych tajemnicą... Oświecony monarcha i bezwzględny autokrata. Uwielbiany liberalny władca i znienawidzony brutalny zaborca. Wyzwoliciel Europy od "tyrana" Bonapartego i gwarant reakcji. Lew salonowy i surowy moralista. Car Rosji Aleksander I to postać pełna sprzeczności, człowiek ...

Anne Rice czytałam tylko "Wampir Vittorio" :-) Po rosyjsku? Pięknie! Też chciałabym się kiedyś nauczyć tego języka :-)

"w niej dużo magi...". A może pieprzu? I lubczyku?

Działają mi na nerwy bohaterowie "Ali Makoty" (a główna bohaterka szczególnie). Nie lubię Balladyny i Anieli z "Jeżycjady". Nie cierpię ojczyma Gabi z "Dobranoc, słonko" oraz Mrozelli i Szkarlatyny z książki Kaye Umansky.

Przeczytane w CZERWCU: 1. James Patterson "Wielki zły wilk" (5) 2. Henry Oyen "Złoto Kanady" (5) 3. Hanna Ożogowska "Głowa na tranzystorach" (5) 4. Maurice Leblanc "Ożenek Arsena Lupina" - po rosyjsku (4) 5. Wanda Markowska, Anna Milska "Srebrna gołębica" (6) 6. Orhan Pamuk "Nazywam się Czerwień" (6) 7. Leonid Andrejew "Chrześcijanie" (5) 8. Isaac Bashevis Singer "...

W coraz to nowszej książce coraz bardziej autor zbacza w stronę powieści obyczajowej, ni i jakby poczęly mu się zużywać wykożystywane kilkakrotnie już pomysły. Książki Ostatnie drzwi przed niebem nie byłem w stanie doczytać, bo miejscami poprostu nudził.A przecież wcześniejsze jego książki mi się bardzo podobały!

Prawdę powiedziawszy do tej pory przeczytałam tylko "Odwiecznego wroga" Koontz'a, ale bardzo mi sie podobało i w sumie sama nie wiem czemu jeszcze nie zabrałam się za jego dalsze książki;/ Oprócz niego lubię także, z tej serii autorów, m.in. Thomasa Harrisa, Harlana Cobena i Deavera Jeefery'ego.

Dzisiaj zakupiłem "Katedrę w Barcelonie". Po wakacjach zapewne będę mógł Ci ją pożyczyć. Myślałem, że chcesz ją mieć już w lipcu, a z tym mógby być problem. Pozdrawiam.

Ja właściwie zacząłem od filmu, po czym niezwłocznie przeczytałem książkę - cała "akcja" zajęła może pięć dni, co pozwoliło na bieżąco i w pełni podkreślać różnice między książką, a jej ekranizacją. Szczerze, to wyszło po równo... Harris moim zdaniem nie umiał napisać zbyt ciekawych dialogów. Trochę takie sztywne, są wyjątki, ale do Sapkowskiego mu dużo brakuje [wiem, wiem... przecież, to książka o seryjnym mordercy, a nie kraina fantaz...

"Katedra w Barcelonie" to napisana z wielkim rozmachem powieść historyczna, fascynująca panorama średniowiecza, przedstawiająca blaski i cienie feudalnej Katalonii. W magicznej scenerii Barcelony rozgrywa się historia wielkich namiętności, tragicznych miłości, zdrad, spisków i zemsty. Jej fabuła nasuwa porównanie ze słynnymi "Filarami Ziemi" Kena Folletta, do czego zresztą autor przyznaje się bez ogródek. Akcja książki toczy się w XIV wiek...

Myślę, że teraz do kompletu powinieneś przeczytać "Las Duncton", to też świetna książka. Opis w biblionetce chyba trochę ją infantylizuje. Las Duncton

Owszem czytałem i nawet mi się podobała. Piszę "nawet", ponieważ czytałem wiele innych powieści Kraszewskiego, mniej znanych, ale moim zdaniem o wiele lepszych, na przykład "Resurrecturi".

krótka ale bardzo trafna recenzja, mam podobne odczucia

Generał Aleksander Korżakow przez ponad jedenaście lat należał do grona najbliższych współpracowników i przyjaciół Borysa Jelcyna. Po zdławieniu puczu Janajewa w 1991 r. stanął na czele Służby Bezpieczeństwa Prezydenta. W czerwcu 1996 r. został nieoczekiwanie zdymisjonowany. Rozgoryczony tą decyzją zrewanżował się swojemu mocodawcy, publikując skandalizujące wspomnienia. W swojej książce generał Korżakow opisał szczegółowo przebieg kariery pol...

"Prawdę usłyszysz od zwykłych ludzi, nie od dowódców frontowych czy rosyjskich generałów" - uznała autorka i zamieszkała w Groznym, pomagając tym, którzy próbują żyć i przeżyć w zrujnowanym przez wojnę mieście. Rozmowy z Czeczenkami i Rosjankami, stanowiące treść książki, to wstrząsające relacje o codzienności kobiet, które żyją w ustawicznym zagrożeniu. Petra Procházková (ur. 1964), reporterka wojenna, nadawała reportaże z terenów walk m.i...

Oto i lista na ten miesiąc przedłuża mi się o kolejną pozycję... "Wszystko co dobre, kończy się dobrze" (Shakespeare, oczywiście haha). Być może ten miesiąc zamknę jednak jeszcze z kolejną książką na liście ;-).... Mmmmmm, ciągle nie mam dosyć! (Nienasycenie?...)

"Misja Kowaliowa" to dramatyczny zapis działań nielicznej, zdeterminowanej grupy Rosjan próbujących powstrzymać imperialną przemoc, dać świadectwo prawdzie o wojnie w Czeczenii. Na przekór obojętności świata. Siergiej Kowaliow był od 1967 r. aktywnym uczestnikiem ruchu dysydenckiego w ZSRR, spędził siedem lat w łagrze i trzy na zesłaniu. Obok Andrieja Sacharowa uznawany za autorytet moralny ówczesnej opozycji. Obecnie współprzewodniczący rosyj...

Ja się ciągle zabieram do oryginałów. Tj. zamierzam skończyć najpierw wszystkie po polsku, a potem zabrać się za piękny tom w subtelnej angielszczyznie (3 dolary mnie kosztowało... hm), hehe. Więc podziwiam, że już to zrobiłaś, uniżam kapelusz :-D

E tam. Państwo mnie utrzymuje, sąsiedzi robią zrzutkę na mój czynsz, zainteresowań, pasji, rodziny, przyjaciół, życia towarzyskiego nie posiadam, na długie spacery z psem nie chodzę, w nocy nie sypiam (cierpię na bezsenność), w ogóle mam klapki na oczach i widzę tylko książki, czytam i wkuwam na pamięć od świtu do zmierzchu, ale i to słabo mi wychodzi, bo potem nic z lektur nie pamiętam, w ogóle nad nimi nie myślę, bo szkoda czasu, przecież trzeb...

- "Porządek alfabetyczny" J. J. Millás (4) - "Centaur" J. Updike (3) - "Szachownica flamandzka" A. Pérez-Reverte (4) - "Ex libris: Wyznania czytelnika" A. Fadiman (6) - "Huzar" A. Pérez-Reverte (4) - "Tragedia florencka" O. Wilde (5) - "Jan Krzysztof" R. Rolland (I i II tom) (III tom najprawdopodobniej dziś skończę, a ocena dopiero w lipcu po przeczytaniu ostatniego tomu)

Napisz, że to Twój zawód i cześć.

Kiedyś, w dzieciństwie, oglądałam serial animowany na podstawie "Wodnikowego Wzgórza". Przypomniałam sobie o nim kilka miesięcy temu i od razu, kiedy dowiedziałam się, że takowa istnieje, zaczęłam rozglądać się za książką. Zachwyciła mnie. Niby bajka o zwierzętach, a przecież bohaterowie mają w sobie wiele z ludzi, potrzebują przyjaźni, rodziny, poczucia bezpieczeństwa. Do tego ich własny język, zwyczaje, legendy... I jeszcze bliskość p...

I ta odpowiedź mi się podoba.:)

Czytałam gdzieś, że Michener zatrudniał sztab ludzi do pracy nad każdą książką. Nic dziwnego, że takie kobyły mu wychodziły.

Ja mogę, ale moje emocje jakoś nie chcą, a ze mnie nie jest masochistka i nie lubię się nad sobą znęcać. :P Spodziewaj się maila. :-)