Miał na sumieniu śmierć ojca, pokonał Napoleona, niechlubnie i boleśnie zapisał się w historii Polski. Enigmatyczny car, który zmarł w okolicznościach do dziś owianych tajemnicą...

Oświecony monarcha i bezwzględny autokrata. Uwielbiany liberalny władca i znienawidzony brutalny zaborca. Wyzwoliciel Europy od "tyrana" Bonapartego i gwarant reakcji. Lew salonowy i surowy moralista.

Car Rosji Aleksander I to postać pełna sprzeczności, człowiek o niejednym obliczu. Umiłowany wnuk Katarzyny Wielkiej, wyznaczony na jej następcę, nie pragnie władzy, a jednak by zdobyć tron, zezwala na mord ojca. Chwiejny w decyzjach, w obliczu francuskiej inwazji zdobywa się na nieustępliwość. Walka z Napoleonem staje się dla niego najważniejsza. Wierzy, że Opatrzność powierzyła mu misję: zniszczyć zło wcielone w cesarza Francuzów.

Zwycięża, wkracza do Paryża, święci triumfy. I wtedy nagle podlega metamorfozie. Pogrąża się w mistycyzmie, odsuwa od ludzi. Przekazuje władzę i osiedla się w syberyjskiej mieścinie, gdzie złożony zagadkową chorobą umiera w wieku 47 lat. Wkrótce potem na Syberii pojawia się tajemniczy święty starzec...


Wielki mag słowa, Henri Troyat maluje barwną panoramę epoki "Wojny i pokoju". Oddaje zgiełk dworów i pól bitewnych, kongresy i sale balowe, miłosne intrygi i podstępne gry - całe polityczne tło wydarzeń. I - jak nikt inny - zagląda do duszy dziwnego cara, usiłując rozwikłać jego tajemnicę.

[Amber, 2007]