Książka: Opowieść o miłości i mroku

Uwaga! Tekst zdradza częściowo treść książki. Wspomnienia. Nosimy je w sobie przez lata. Czasami cenne, budujące, piękne; czasami tragiczne, bolesne, ściągające w dół. Te najważniejsze, kształtujące osobowość, zostają w człowieku na zawsze. Amos Oz składa opowieść o swoim dzieciństwie niczym puzzle, duży obraz pełen szczególików, dokładnych opisów: a to mieszkania rodziców, a to korytarza wiodącego na podwórko, detali sukni ciotki, cyprysów na podwórzu; poznajemy przodków autora ze str...

To moja pierwsza książka w tym roku i bardzo udana lektura. Przełożyłam ją na początek kolejki ze względu na śmierć Oza. W ten sposób chciałam uczcić twórczość tego wielkiego pisarza. Przy jej czytaniu przeżyłam katharsis. Nie wiem czy żałować, że cały zeszły rok odkładałam jej czytanie, czy nie. To wspaniała książka, ale z drugiej strony lepiej się ją czyta na spokojnie, dawkując rozdziały, obrazy, zdania, figury retoryczne. Autor naprawdę włożył serce w tę książkę. Na okładce wydawca napisał, ...

Czym jest duchowość? Co to znaczy – duchowe? Bez sprecyzowania tego pojęcia nie da się sensownie pisać o twórczości Amosa Oza, a o „Opowieści o miłości i mroku” zwłaszcza i szczególnie. Najprościej rzecz ujmując, duchowe jest wszystko to, co nie jest materialne, czyli po prostu tzw. świat wartości człowieka. Elementami tego świata, które zwykle jako pierwsze przychodzą nam na myśl, są: miłość, przyjaźń, dom, rodzina, Bóg, praca, uczciwość, wierność, odpowiedzialność, religia, odwaga, dobro dz...

„Szare światło poddaje w wątpliwość każdy ruch”[1]. Amos Oz na kartach „Opowieści o miłości i mroku” wspomina swoje dzieciństwo spędzone w Jerozolimie w małym mieszkanku w suterenie, gwałtowny i nieoczekiwany koniec tego dzieciństwa. Miał zaledwie 12 lat, kiedy został sam z ojcem. Rok później ojciec ożenił się powtórnie i Amos wkrótce wyprowadził się z domu. Jako nastolatek rozpoczął samodzielne życie w kibucu. Tam pracował fizycznie, a wieczorami czytał i pisał. Tam także poznał pierwszy s...

„Opowieść o miłości i mroku” to podróż ku historii życia, miłości i obsesji kilku pokoleń rodziny Oza - prostych ludzi z Litwy i wykształconych mieszkańców Odessy, dziadka pisarza, zaprzysięgłego romantyka, narodowca, poety i miłośnika kobiet, babki, widzącej w sobie Europejkę, w której Lewant budził odrazę i strach, czy pradziadka, trzynastoletniego pana młodego, który uparł się, i spełnił, tuż po ożenku noc poślubną ze swą młodszą o rok żoną. Oz wspomina dzieciństwo i młodość, pełne delikatności i cierpienia małżeństwo rodziców - kobiety o lirycznej duszy, która popełnia samobójstwo, i gorliwego uczonego, który nie zdołał zrealizować swych marzeń. Ich wrażliwość zderza się ze światem czasu wygnania z Europy, obawy o przetrwanie, strachu przed śmiercią. To autobiografia, która obok fikcji przedstawia marzenia Oza, książki, te ulubione, i te, które pisał, życie dziwne, czasem trochę lunatyczne, ludzi zastraszonych, marzycieli i szaleńców czasu Palestyny mandatu brytyjskiego i pierwszych lat nowego państwa. Pokazuje z humorem, a czasem ironią, Jerozolimę, Tel Awiw, życie w kibucach, świat literacki i akademicki, ludzi z krwi i kości - poetę Czernichowskiego, którego zapach pamięta, mrugającego prozaika Agnona, łysego premiera Ben-Guriona. Ukazuje Europę „Cierpień młodego Wertera”, Byrona, Turgieniewa, Europę burzy i naporu, Wiosny Ludów, nacjonalizmów, militaryzmu. Opowieść sięga najgłębiej źródła, z którego pochodzą wcześniejsze książki autora. Oz ocala obrazy, zapachy, barwy, głosy, smaki, idee, sposoby mówienia i błędy językowe, opisuje świat z miejsca, w którym się urodził i wychował, nie twierdząc przy tym, że to środek świata.

[www.muza.com.pl]