Opowieść o miłości i mroku (Oz Amos) (5,5)
Autor opowiada o latach dzieciństwa i młodości. Ale jak opowiada! Opowiada powoli, długo smakując każdy szczegół, każde słowo, każdy przedmiot, każde najdrobniejsze wspomnienie. Opowiada często się powtarzając, wracając do wcześniejszych wątków, dokańczając je, rozbudowując. Nie jest to więc książka, przez którą można szybko, łatwo przebrnąć i zająć się zupełnie czymś innym, jak gdyby nigdy nic. „Opowieści o miłości i mroku” są rzeczywiście takimi właśnie opowieściami. Czasami autor opowiada o rzeczach wesołych i miłych, ale często zahacza o znacznie bardziej trudne tematy. Bardzo wiele stron zostało poświęconych bliskim krewnym autora. Ich losy i życiowe perypetie stanowią ważny składnik budulcowy całości.
Aby w pełni docenić wartość książki, należy się na niej skupić, dać też coś od siebie, postawić się w roli małego Amosa i spojrzeć jego oczami na przebiegający krajobraz piaskowej Palestyny.
Polecam.

Namiętności według Dalego (Dalí Salvador, Pauwels Louis) (2)
Książka wybitnie nie dla mnie. Spodziewałem się biografii z elementami autobiografii, a tymczasem dostałem wynaturzenia wielkiego ekscentryka, na którego Dali pozował, no i pewnie którym w istocie był. Niektórych z pewnością zafascynuje ten zbzikowany umysł chcący pogodzić naukę z mistyką, własną osobę z kształtem całego świata. Mnie jednak nie przekonał, raczej zanudził.

Pokój na Ziemi (Lem Stanisław) (4,5)
Solidna refleksja nad zagrożeniami przyszłości ujęta w lekkiej, przystępnej formie. Ciekawe, zabawne i bardzo inteligentnie napisane. Momentami, co prawda, już miałem dosyć tego ciągłego fantazjowania (Lem miał naprawdę rozległą wyobraźnię), ale w ogólnym rozrachunku całość i tak wypada nieźle. Warto przeczytać.