Książka: Chwast

Beznadzieja, rozpacz, poniżenie, nieszczęście, cierpienie, śmierć. O tym wszystkim na dwustu stronach, z których każda kolejna wzbudza w czytelniku niewesołe refleksje... Bohaterką jest kobieta. A może niekoniecznie - bo ona nie myśli o sobie jako o kobiecie. Raczej jak o poddanej. Poddanej domowego boga - czyli męża, normalnego, bo nigdy nie podniósł na nią ręki. Podnosił tylko słowa. Myśli o sobie jako o matce niepełnosprawnej dziewczynki. Dziewczynki, która jest jedynym sensem jej życia...

Jeżeli macie dzieci, jeżeli macie zdrowe dzieci, czy kiedykolwiek choć raz zastanowiliście się nad sytuacją rodzin wychowujących dzieci niepełnosprawne? W naszym kraju życia poczętego, nawet jeżeli jest ono w jakiś sposób upośledzone, broni się z ogromną zaciętością, bo to oczywiście bardzo ludzkie, humanitarne itp. Tylko czy potem tak samo zacięcie się te chore dzieci wspiera, leczy, rehabilituje, zapewnia im jak najwyższy komfort życia? Tak samo zaciekle pomaga się ich rodzicom? Bo jeżeli się ...

Nie wiem, co napisać. Albo inaczej: nie wiem, jak napisać o tej książce, żeby przekazać wszystkie odczucia i myśli wywołane lekturą. Niewiele jest utworów wprowadzających mnie w podobny stan emocjonalny, a jeszcze mniej autorów, w których twórczości znajdzie się więcej niż jeden taki. Axelsson. Oates. Ostrowska. I - od tej chwili – Banach. (Dlaczego akurat same kobiety? Przypuszczam, że to tylko przypadek, bo wcale nie wszystkie te utwory obrazują kobiecy punkt widzenia czy tylko kobietom właści...

Straszna książka, nie pod względem literackim, ale treść jest straszna. Najgorsze jest to, że ten horror jest rzeczywistością, codziennością dla niektórych ludzi. Ta powieść śniła mi się po nocach i nie dawała spokoju w ciągu dnia. To bardzo smutna książka i bardzo poruszająca. Dlaczego jest tak, że niektórym ludziom życie układa się w miarę dobrze, a oni nie potrafią docenić życia i narzekają, widzą tylko braki, chcieliby więcej. A mają dużo. A inni nic nie mają, nawet nadziei, tylko ból i....

Co zrobić, gdy za drzwiami czyha na nas... życie?
Co jest silniejsze: śmierć czy nadzieja?

Pełna nadziei, jednocześnie smutna i tragiczna opowieść o poszukiwaniu samej siebie. Choroba paradoksalnie wyzwala siłę do buntu i ucieczki od „normalnego” męża i teściowej. Decyzja, której skutki unicestwiłyby bohaterkę i jej córkę, ostatecznie staje się krokiem do wolności i uzdrowienia, gdzie normalność wreszcie jest normalna, a miłość i zrozumienie znajdują swój prawdziwy wymiar.


"Czy kwiat w łanie zboża to chwast? Bycie innym – to wyróżnienie czy wstyd? Po tej lekturze trudny jest powód do wygodnej codzienności. Książka rodzi w czytelniku natychmiastową chęć niesienia pomocy. Stawia wiele pytań. Daje również odpowiedzi proste, czyste, uniwersalne, szkoda tylko, że tak ciężko okupione. Autorka po mistrzowsku bawi się słowami. Maluje nimi w wyobraźni czytelnika. Gorąco polecam".
Krystyna Januszewska, autorka powieści "Niebo ma kolor zielony"


Iwona Banach (ur. 1960) laureatka kilku konkursów literackich: wyróżnienie w konkursie "Dziennik Polek" organizowanym przez miesięcznik "Twój Styl" (publikacja w zbiorze "Historie prawdziwe"); wyróżnienie w ogólnopolskim konkursie literackim "Najważniejsze jest niewidzialne dla oczu" (powieść "Pokonać strach"). Tłumaczka z języka francuskiego i włoskiego.

[Zysk i S-ka Wydawnictwo, 2005]