Książka: Noce i dnie

"Noce i dnie" do tej pory były dla mnie tylko urywkami serialu, na który zerkałem jednym okiem podczas jedzenia świątecznego ciasta. Nic nie rozumiałem, ale zostało mi postanowienie, że kiedyś tę powieść przeczytam. Po tak zwaną "wersję szkolną" książki (czyli, krótko mówiąc, dwa pierwsze tomy) sięgnąłem w pożodze sesyjnej, żeby mieć chwilę wytchnienia w nauce. Nie sądziłem, że przeczytanie prawie sześćsetstronicowej książki zajmie mi zaledwie pięć dni. "Noce i dnie" Marii Dąbrowskiej kon...

Serial "Noce i dnie" oglądałam tylko fragmentami. To właśnie on zachęcił mnie do sięgnięcia po powieść. Nigdy nie spodziewałabym się, że tytuł kojarzący się z "nudną szkolną lekturą" aż tak mnie oczaruje. Głównym bohaterem "Nocy i dni" jest rodzina Niechciców. Śledzimy jej losy przez około 30 lat, aż do wybuchu I wojny światowej. Dużo tekstu poświęcono przemyśleniom i wątpliwościom "pani Barbary" (narrator określa ją zawsze w ten sam sposób), która ciągle boryka się z jakimiś zmartwieniam...

Napisany wspaniałą polszczyzną cykl powieściowy obejmuje pół wieku dziejów polskich - od powstania 1863 r. do wybuchu I wojny światowej. Ukazuje przemiany, jakim ulegało wówczas zubożałe ziemiaństwo polskie. Jak pisała sama autorka, obrazuje on "wątek współżycia ze sobą dwu psychik, dwu gatunków człowieka i dwu postaw duchowych wobec rzeczywistości". Jednej współbrzmiącej z życiem, czynnej, drugiej - nieufnej, zamkniętej. Odzwierciedlają te postawy główni bohaterowie cyklu - Bogumił i Barbara Niechcicowie, którzy znajdują jednak sens w pokonywaniu trudów wspólnego, niełatwego życia.

Lektura szkolna.

[Prószyński i S-ka, 2001]

Książkę dosłownie "pożeram", czytałam kilka razy wszystkie tomy i za każdym razem podziwiam mistrzostwo Dąbrowskiej. Jak można napisać powieść o codziennym życiu, często o problemach wręcz błahych, prozaicznych w taki sposób, że nie da się przestać czytać? Niejedna osoba utożsamia się z główną bohaterką. Jest to osoba niezdecydowana, nieposkładana emocjonalnie, ot, taka sobie typowa kobieta. Lecz jej perypetie życiowe są opisywane w taki sposób, że nieraz trudno uwierzyć, że to tylko literacka f...

Mam 37 lat i książkę "Noce i dnie" przeczytałam już chyba ze dwadzieścia razy. Cyklicznie wracam do tej pozycji i za każdym razem czuję się, jak gdybym czytała ją po raz pierwszy. Moim zdaniem to jedna z najlepszych książek literatury polskiej. Mistrzowsko przedstawione sytuacje, wspaniały język, no i te dialogi (zwłaszcz rozmowy Barbary i Bogumiła). Dla mnie rewelacja. Polecam gorąco, nie tylko jako "obowiązkową lekturę".