Książka: Boży bojownicy

Wszyscy wiedzą - to Bóg chciał tego wszystkiego. My, ludzie, poddani woli Siły Wyższej, jesteśmy tylko narzędziem w Jego ręku. To dzięki nam Bóg może zabijać i niszczyć... Przez człowieka stało się wszystko i dzięki człowiekowi się stało. Ecce homo - rex quondam, rexque futurus (łac. - Oto człowiek, król, który był, król, który będzie). "Świat nie zginął i nie spłonął. Przynajmniej nie cały. Ale i tak było wesoło"*. Znacie to? Na pewno nie wszyscy. Ale czy jest ktoś, kto nie słyszał o Andrze...

„Narrenturm” mi się nie podobał. Przyczyn było wiele. Przede wszystkim brak koncepcji fabularnej, nieciekawi, a wręcz nijacy bohaterowie, elementy fantastyczne doczepione na siłę. Możliwe, że na moją ocenę wpłynęły oczekiwania – po pierwsze miałem nadzieję na powieść historyczną, a po drugie łudziłem się, że będzie to coś na poziomie pierwszych opowiadań o Wiedźminie. W obu przypadkach doznałem zawodu. „Narrenturm” powieścią historyczną nie był, a przynajmniej nie w stopniu, jaki mi odpowiada. R...

Czekałem na tę książkę, jak na rzadko którą. Bo dał też Sapkowski swoim fanom do wiwatu, trzymając ich w niepewności chyba ze dwa lata i przesuwając termin wydania "Bożych bojowników" z kwartału na kwartał. No i w końcu wyszła. I teraz nie wiem, czy moje mieszane uczucia po zakończeniu lektury związane są z przenoszeniem tego dziecięcia, co wiąże się z nadmiernie wybujałymi oczekiwaniami, czy też obiektywnie moje zastrzeżenia byłyby takie same, gdyby kontynuacja "Narrenturmu" wyszła w normalnym,...

Kiedy sięgnęłam po pierwszą część trylogii husyckiej Andrzeja Sapkowskiego, nie miałam cienia wątpliwości, że jestem skazana na wysłuchanie wszystkich trzech. "Boży bojownicy" - czyli drugi tom cyklu - sprawili, że nad czytanie przedkładam… słuchanie. Do tej pory audiobooki były dla mnie miłym urozmaiceniem czytelniczego życia; od momentu, kiedy zetknęłam się z superprodukcjami, szala zwycięstwa zaczęła przechylać się na ich stronę. To dziwne, bo jeszcze jakiś czas temu zapierałam się, że książk...

Nie wiem, jak zacząć. Biją się, często się biją. Biją się jak u Sapkowskiego - krwawo, zgrzytliwie, po barbarzyńsku, do końca. Jadą: często, szybko, w tempie dopasowanym do ich czasu, czasem nagle się przemieszczają. Kochają się: namiętnie, zdradzają wcale umiarkowanie, uczucie jest mocne i długotrwałe. Religia: wszelkie odcienie odstępstw chrześcijańskich, kulty starożytne, biała magia, wzajemna nietolerancja, wyniszczenie, zapiekłość. Magia: biała i czarna, nareszcie gesty wykonywa...

Rok nastał Pański 1427. Pamiętacie co przyniósł? Wiosną wonczas, ogłosił papież Marcin V bullę Salvatoris omnium, w której konieczność kolejnej krucjaty przeciw Czechom kacerzom proklamował. W miejsce Orsiniego, który leciwy był i haniebnie nieudolny, obwołał papa Marcin kardynałem i legatem Henryka Beauforta. Beaufort aktywnie bardzo sprawy się ujął. Wnet krucjatę postanowiono, która mieczem i ogniem husyckich apostatów pokarać miała. Gorące, skwarne było lato roku 1427. A co, pytacie, na to Boży bojownicy? Cóż, kontynuują oni swoją misję. Po rejzach ich oddziałów pozostają jeno zgliszcza i trupy. Reynevan, medyk z wykształcenia i powołania, bierze udział w krwawych bitwach. Jest wielokrotnie brany w niewolę, ale ze wszystkich opresji wychodzi cało. Z zadziwiającą gorliwością nastają na niego wszyscy: i Inkwizycja, i złowrogi Pomurnik, i pospolici raubritterzy, których nikt nie przekona, że Reynevan nie miał nic wspólnego z napadem na wiozącego znaczną sumę pieniędzy poborcę podatków. A także wyjątkowo nań zawzięty Jan von Biberstein, pan na zamku Stolz, obwiniający Reynevana o zniewolenie jego córki. Pan Jan obiecuje, że napcha gwałciciela prochem i wystrzeli w powietrze. U boku Bożych bojowników Reynevan walczy za prawdziwą wiarę, mści się za doznane krzywdy, i odnajduje wreszcie miłość swego życia.


[Wydawnictwo SuperNOWA, 2004]