Nie wiem, jak zacząć.

Biją się, często się biją. Biją się jak u Sapkowskiego - krwawo, zgrzytliwie, po barbarzyńsku, do końca.
Jadą: często, szybko, w tempie dopasowanym do ich czasu, czasem nagle się przemieszczają.
Kochają się: namiętnie, zdradzają wcale umiarkowanie, uczucie jest mocne i długotrwałe.
Religia: wszelkie odcienie odstępstw chrześcijańskich, kulty starożytne, biała magia, wzajemna nietolerancja, wyniszczenie, zapiekłość.
Magia: biała i czarna, nareszcie gesty wykonywane rękami (skąd my to znamy), polimorfizm.

Dużo w tej powieści się dzieje, a wszystko przesuwa się jak na odległym filmie.

Sceny z użyciem magii to już nie to, co w wielkiej sadze. Tu są okraszone cytatami łacińskimi, trudnymi do zrozumienia elementami Kabały, otoczką średniowiecznych utensyliów i zwyczajów, rzeczywiście trafnie
oddanych przez Autora. Widać, że przypomina sobie "stare dobre czasy", ale ta nowa-stara magia chyba jest za bardzo napuszona. Niemniej te sceny są ciekawe.

Kolejna, wcale niełatwa powieść przygodowa. Odstręcza licznymi cytatami łacińskimi. Myślę, że nie skłoni niecierpliwych użytkowników google'a i encyklopedii internetowych do głębokich, wielowarstwowych poszukiwań. Na końcu tego tomu jest słownik, ale nie wyczerpuje wszystkich problemów ze zrozumieniem. Jeżeli Autor w podtekście miał zamiary dydaktyczne, to zapewne spalą one na panewce.

Przebijałem się przez nią mozolnie, przez kilka miesięcy. Nie zainteresowała mnie tak, żebym przestał czytać inne, interesujące mnie dzieła.