Użytkownik: ka.ja 26.06.2020 22:15 napisał(a):
Odpowiedź na: Takie pytania zadał jeden... | ilia Och, przy większości biografii gdzieś tam sobie po cichu myślę, że chciałabym jakoś przeciąć drogę głownego bohatera, czy raczej podmiotu. Czasem dlatego, że jestem ciekawa, jak w rzeczywistości wyglądały opisywane wydarzenia, a czasem dlatego, że chciałabym samą siebie sprawdzić w takich okolicznościach. Nie chodzi mi o wpisanie się w czyjąś biografię, choć to pewnie bardzo kuszące, ale o doświadczenie, którego samą lekturą nie mogę zdobyć.

A gdybym mogła zaszaleć i wejść w dowolny opisany drukiem świat, chciałabym być tam i wtedy, gdzie Pożyczalscy

Użytkownik: dot59 26.06.2020 23:40 napisał(a):
Odpowiedź na: Takie pytania zadał jeden... | ilia Kiedy byłam jeszcze bardzo nieletnia, przez kilka lat marzyłam, żeby się znaleźć w świecie "Trylogii", ze szczególnym uwzględnieniem Potop (Sienkiewicz Henryk (1846-1916)) (przy czym nie chciałam być Oleńką, nie - tylko Kmicicem!).
Od tego czasu trafiło mi się sporo innych książek, w które z przyjemnością (i/lub ciekawością) bym weszła. Na przykład postudiowałabym sobie na uniwersytecie redmondzkim z Anią Shirley (Ania na uniwersytecie (Montgomery Lucy Maud)).
Pomieszkałabym w Śródziemiu, najchętniej w Rivendell (Władca Pierścieni).
Popatrzyłabym na świat oczami niedźwiedzia (Władca skalnej doliny (Curwood James Oliver), Włóczęgi Północy (Curwood James Oliver), albo, czemu nie, Pafnucy (Chmielewska Joanna (właśc. Kühn Irena))).

Użytkownik: Pingwinek 27.06.2020 08:18 napisał(a):
Odpowiedź na: Takie pytania zadał jeden... | ilia Najchętniej napisałabym, że w jednej książce już się znalazłam, że Stanisław Wokulski to moje alter ego; nastolatką będąc, machnęłam o tym nawet wiersz, i to niejeden (w którymś przyrównywałam się też do Wertera i do Giaura) :-)

A jaką historię chciałabym przeżyć? Taką, w której z biegiem czasu nieszczęście zastępuje szczęście - i ten, który jest dla mnie całym światem, który jednak mnie nie chce, który odrzuca moje uczucie, który nie widzi we mnie kobiety (a co dopiero: swojej kobiety!)... zaczyna się we mnie zakochiwać. W literaturze chyba nie ma podobnego scenariusza, w życiu tym bardziej :(

Użytkownik: ilia 29.06.2020 20:37 napisał(a):
Odpowiedź na: Takie pytania zadał jeden... | ilia Kiedyś dawno, dawno temu marzyłam by znaleźć się w świecie "Dzieci z Bullerbyn", a jednocześnie chciałam razem z Panem Samochodzikiem (książki Zbigniewa Nienackiego) rozwiązywać zagadki historyczne i poszukiwać skarbów.

Później pragnęłam być archeologiem i jak Howard Carter odkrywać grób Tutanchamona lub Heinrich Schliemann odkopywać Troję
Bogowie, groby i uczeni: Powieść o archeologii (Ceram C. W. (właśc. Marek Kurt Wilhelm))

Jeszcze później jak Ryszard Kapuściński przemierzać świat i pisać
Podróże z Herodotem (Kapuściński Ryszard)

A obecnie chciałabym przeżyć taką przygodę w krainach zimna jak Ilona Wiśniewska, czy Sylvain Tesson
Białe: Zimna wyspa Spitsbergen (Wiśniewska Ilona)
W syberyjskich lasach: Luty-lipiec 2010 (Tesson Sylvain)

Użytkownik: Losice 29.06.2020 23:54 napisał(a):
Odpowiedź na: Takie pytania zadał jeden... | ilia Gdy miałem 18 lat byłem zafascynowany powieścią argentyńskiego pisarza Ernesto Sabato O bohaterach i grobach (Sábato Ernesto).
Marzyłem żeby być Marcinem, niewiele starszym ode mnie bohaterem uwikłanym w szaleńczą, pełną pożądania i namiętności, rozpaczy, bólu i ekstazy, braku tchu i nadziei, "brudną" miłość do fascynującej swoją kobiecością, urzekającej, tkliwej i okrutnej w miłosnej grze gorących pragnień Aleksandrę. Być zaplątanym w jej włosy, i pospiesznie szukać spojrzenia jej zagadkowych oczu, odchodzić i przychodzić, by scałowywać smutek jej ust. Czekać na tę, jedną, jedyną chwilę, kiedy słowa są poplątane, krótkie jak spazmy, we wszystkich językach świata, szeptane w głodzie pocałunków spragnionych ust ... a oczy, jej oczy, chcę wiedzieć czy zmieniają barwę , kiedy oddychamy powietrzem jednych ust, w spazmie .......... a świat, ten świat obraca się jeszcze raz tylko dla nas.
Tak, miałem kiedyś 18 lat .....