Użytkownik: 5w4

„Takiej akcji nigdy dotychczas nie przeprowadzał i nie mógłby jej powtórzyć, bo była szaleństwem. Wymagała całej jego wielkiej zręczności, odwagi i siły, a nawet czegoś więcej. Nie wiedział, że takie rezerwy, takie nieograniczone zasoby sił mogą się mieścić w nim czy w jakimkolwiek innym człowieku. Nie znał również źródła tej siły, która wyniosła go aż na to miejsce, już tak bliskie wierzchołka”[1]. Tych kilka zdań wystarczy, aby każdego miłośnika „Dział Nawarony” na nowo przenieść do innego ...

UWAGA: recenzja częściowo zdradza szczegóły utworu. --- Ile czasu potrzeba, żeby nadrobić stracone lata? Jakiej fortuny, żeby zapłacić za zmarnowane życie? Czy może stać się z powrotem sobą człowiek, który przeżył własną śmierć? „Hrabia Monte Christo” zarazem jest i nie jest historią cudownego wskrzeszenia. Czytelnik widzi co prawda, jak Edmund Dantès ucieka z Zamku If, ale Edmund Dantès nie jest bohaterem tej książki. Edmund Dantès umiera w więziennej celi, zagłodziwszy się na śmierć. ...

O „Gwiezdnych Wojnach” powiedziano już i napisano tyle, że przeciętnemu odbiorcy trudno ogarnąć wyobraźnią całe to bogactwo. Niestety jego znaczna część istnieje tylko w wersji anglojęzycznej i choćby z tego powodu jest niedostępna dla polskiego czytelnika. Być może stąd wypłynęła inspiracja grupy autorów, którzy pod redakcją naukową Alberta Jawłowskiego stworzyli wspólnie dziełko mające analizować film i towarzyszące mu zjawiska „w szeroko rozumianej perspektywie kulturoznawczej”[1]. Nie jest t...

„Jeśli chcemy poznać jakiegoś człowieka, pytamy o jego »historię – jego prawdziwą, najintymniejszą historię« – ponieważ każdy z nas jest historią. Każdy z nas jest opowiadaniem, które wciąż nieświadomie piszemy – piszemy naszym postrzeganiem, uczuciami, myślami, działaniem […]. Biologicznie, fizjologicznie nie różnimy się tak bardzo jeden od drugiego. Jako »opowiadanie«, historia – każdy z nas jest wyjątkowy, niepowtarzalny. […] Człowiek musi mieć takie opowiadanie, bezustannie opowiadaną sobie ...

Pejzaż. Zwierciadło rzeczywistości. Urzekająca gra świateł i cieni. W kilku zdaniach niemal materialne „bistr, sepia, ciężka zieleń”[1], a tuż po nich „frywolne różowości, operetkowe złoto”[2]. Kraj, którego już nie ma. Dawne piaszczyste drogi, wodopoje, kamienne mosty, ruiny oblane „miodowym światłem”[3] żyją już tylko na obrazach. Zamiast nich schludne, wypieszczone domki tonące w zieleni, brukowane ganki, połyskujące oczka wodne. Oaza tolerancji i leniwego dobrobytu. W tym świecie samobójs...

Żeby napisać dobrą powieść, trzeba wpaść na dobry pomysł. Jodi Picoult to się udało. "Bez mojej zgody" to przejmująca opowieść o dziewczynce, która urodziła się, żeby przedłużyć życie swojej starszej, śmiertelnie chorej siostrze. Życie Anny jest pasmem poświęceń, początkowo niewielkich i w miarę bezbolesnych, w miarę upływu czasu coraz trudniejszych do udźwignięcia. Od pobrania od niemowlęcia krwi pępowinowej aż po postawione wprost żądanie oddania Kate nerki do przeszczepu, mamy do czynienia z ...