Teksty i komentarze

Pierwsza kompletna biografia hitlerowskiego władcy Polski. 15 października 1946 roku w norymberskim więzieniu stracono dziesięciu najbardziej znaczących ludzi Hitlera. Jednym z oskarżonych, który zawisł na szubienicy, był Hans Frank. Książka Dietera Schenka to nie tylko biografia zbrodniarza wojennego. Jest opartym na wnikliwych badaniach portretem człowieka współtworzącego system totalitarny, hipokryty deklarującego wiarę w państwo prawa...

Masz, masz! :) Choć mnóstwo własnych i bibliotecznych czeka w kolejce, tak że nie wiem, gdzie najpierw oczy wsadzić, to na "Tarantulę" już bardzo się cieszę :) Dzięki! :-)

O czym jest rzecz...? Lub może w czym? Lub co jest na rzeczy? Myślę, że po przeczytaniu jakiejkolwiek książki Márqueza trudno na takie pytania jednoznacznie odpowiedzieć i tak również jest w przypadku tego dzieła. Każdy znajdzie tutaj coś dla siebie, coś o miłości, na którą nigdy nie jest za późno, o miłości, na którą właśnie jest już za późno, o miłości późnej, a może już spóźnionej. O zazdrości, pasji, fascynacji, o wyobraźni i o ideali...

Jestem w 2/3 i moje zdegustowanie narasta. O ile jeszcze na początku myślała sobie, że może okoliczności zabójstwa wykerują jakis ciekawy wątek poboczny (młodzi, barwni ludzie), o tyle w miarę postępu lektury przekonywałam się ta historia to nic oryginalnego. Kilka miesięcy temu przeczytałam nie bez przyjemności pierwszą część tryptyku Larsona, wtedy wiele osób mówiło mi, że jeżeli to mi się podobało to Mankell mnie dopiero zachwyci. Nic podobneg...

:-)

Cóż... Chciałam Cię także czymś uraczyć, ale wyszło na to, że nie bardzo mam czym. :-( To, co mogę Ci ja przesłać, to "Tarantula" (ta książka jest po prostu fantastyczna, nie mam na nią innego określenia; z niecierpliwością czekam, aż Pedro Almodovar zrealizuje swój zamysł i w końcu będę mogła biec do kina na ekranizację). Niestety, od kiedy "Tarantula" przekroczyła próg naszego domu, wciąż jest rozchwytywana przez licznych przyjaciół mojej siost...

Ojej, naprawdę mogę? :-) W takim razie, poproszę! :-) Będę bardzo wdzięczna. Aż się sama dziwię, że dziś dopiero dowiedziałam się o jej istnieniu. Zaraz też zanurkuję do Ciebie, w schowek! :-)

Kasiu, przysłać Ci Saszeńkę? :-)

To jedna z najbardziej zabawnych recenzji, które czytałam;)Bardzo trafia w temat. Rzeczywiście wielka literatura to nie jest i chwilami ma się wrażenie, jakby poszczególne rozdziały pisali różni członkowie rodziny autorki. Podejrzewam, że w pierwotnym założeniu miała to być książka promująca Compiègne. Wątek kryminalistyczny jest tak blady, że niemal niewidoczny. A tłumaczka( oraz korektorka, której zabrakło) zasługują na nagrodę specjalną. Mnós...

Do schowka!

Bardzo wnikliwa analiza, z którą w 100% się zgadzam. Zdumiewające są fakty, które Waris w tej książce odsłania. Książka zdecydowanie godna uwagi.

Jolu kochana! Sprawdziłam katalogi i jest w mojej bibliotece! Szok! Więc nie będę blokować kolejki, bo pewnie chętni się znajdą. Dzięki :-)

Już wszystko jasne, "fan" na swoim miejscu, przepraszam za niedopatrzenie. I bardzo proszę o informowanie redakcji działu o zauważonych błędach (via "Zgłoś błąd"), to zdecydowanie ułatwia i przyspiesza ich poprawianie.

Misiabelu, teraz dam ją Misiakowi, jeśli zechce. Potem dostaniesz ją Ty. :-) Chcesz?

To wszystko brzmi bardzo smakowicie, do schowka :-) Tylko czy jest do zdobycia w bibliotekach?

" Świat jest spragniony ciepła. Lecz rzadko kto umie gorące serce zachować do starości. Twoje ręce są ciepłe, lecz może ktoś inny ma zmarznięte. Kto do kogo podejdzie pierwszy?" Ziedonis Imants, Epifanie, tłum.Irena Opielińska. wyd. Czytelnik Warszawa, 1986, s 11

Na książkę Thompsona Huntera Stocktona zatytułowaną "Dziennik rumowy" natrafiłem przypadkiem. Autor był mi nieznany, tak jak i tematyka. Jednak jakieś dobre przeczucie popchnęło mnie do zakupu. Zacząłem więc lekturę swobodnie, bez oczekiwań i z chęcią odkrycia niespodzianki. Akcja rozpoczyna się wprowadzeniem głównego bohatera, Paula Kempa. Jest on dziennikarzem twardo stawiającym na własną niezależność i ceniącym wolność. Człowiekiem trochę a...

Po dziesięciu latach prezydentury ma wciąż zaskakująco - jak na stosunek Polaków do polityków - wysokie poparcie społeczne. W końcu drugiej kadencji udało mu się porozumieć nawet z Lechem Wałęsą... Jak do tego doszło? Jak Aleksandrowi Kwaśniewskiemu udało się wychodzić z opresji, w które najczęściej sam się wpędzał? Jak wyglądało prawdziwe, nie rejestrowane przez telewizyjne kamery, życie w Pałacu Prezydenckim? Co teraz będzie robił? G...

Wyciągam temat na wierzch. Olśniło mnie. Poczytuję sobie te cudne miniatury poetyckie pisane prozą. Sam zachwyt. Polecam tym, którzy lubują się w pięknych zdaniach, zwrotach, słowach...

Oj strasznie szybko ferujesz wyroki. Oni po prostu byli nieszczęśliwi czemu zaraz niezgodę na pewne rzeczy nazywać tchórzostwem? Jedni sobie lepiej radzili w tamtym ustroju inni dusili się i nie byli w stanie tej niemocy pokonać. Oczywiście jakieś mobilizujące impulsy w postaci pojawiającego się na świecie dziecka mogły przełamać pewien marazm danej osoby ale niekoniecznie. "Sceny z życia cyganerii" jak najbardziej choć to nie o polskich czasac...

Historia tej przyjaźni naprawdę godna jest uwiecznienia. Jedenaście dziewcząt z "kukurydzianego" stanu Iowa poznało się w dzieciństwie w swoim rodzinnym mieście Ames. Przyjaźń przetrwała przez kolejne czterdzieści lat, mimo że przyjaciółki rozjechały się po całych Stanach. Jeffrey Zaslow, znany dziennikarz, odbył wiele spotkań z bohaterkami swojej książki, żeby zgłębić fenomen kobiecej przyjaźni. Nie bał się zadawać trudnych pytań, a jego roz...

Autorka opisuje historię swojej rodziny wplecioną w historię Polski i Europy. Rozdarcie między pragnieniem zachowania tradycyjnych wartości a poddaniem się nowoczesnym przemianom cywilizacyjnym. Walkę z pokusą asymilacji, wpływami komunizmu, wahanie między pobożnością i ateizmem. Losy bohaterki są losami wielu rodzin żydowskich mieszkających w Krakowie na przełomie XIX i XX wieku. Opowieść kończy się w chwili wybuchu II wojny światowej. Miri...

Książka autora z Angoli, wydana nakładem nowego wydawnictwa. Jeżeli wszystkie wydawane przez to wydawnictwo książki będą tak ciekawie napisane jak ta, to nic, tylko się cieszyć! Jak można wywnioskować z tytułu, główny bohater – Jaime Bunda – jest agentem tajnej policji. A dokładniej, agentem tajnej policji Luandy, miasta w Angoli. Policja ta wzbudza postrach w każdym z obywateli, nazywana jest Bunkrem (dlaczego - dowiecie się czytając książkę...

"»Wieloryb« Agnieszki Taborskiej wygląda na zbiór anegdot. Ale to coś innego. Objawia inny zakres realności. Ten, gdzie sowa jest córką piekarza (słowa Ofelii w »Hamlecie«). Gdzie szewczyk szył buty z wołowego ryku (polski wierszyk ludowy). Gdzie księżyc jest z zielonego sera (angielski przesąd). Gdzie wyborny trup będzie pił nowe wino (surrealistyczny eksperyment pisarski). Gdzie obecny król Francji jest łysy (logiczny sąd niefalsyfikowalny). Gd...

W zasadzie nie powinnam się wypowiadać, zanim nie skończę czytać, ale już podejrzewam, że może mi się nie udać, bo jakoś za często zgrzytam zębami. Po pierwsze - bardzo ciekawy pomysł podzielenia powieści na taką ilośc części i rozdziałów, żeby uzyskać literacki odpowiednik dżapamali wydaje mi się o tyle ryzykowny, że niektóre z "koralików" ewidentnie zostały dodane tylko po to, żeby się rachuba zgadzała. Zrozumiałe, ale irytujące. Po drugie - ...

Najwyraźniej więc w wulgaryzmach czai się siła Vargi, bo "Karolina" całkiem mu się nie udała moim zdaniem. Dzimdziakowata i nudna jak flaki z olejem. Nie znalazłam w niej ani cienia tego kolorytu i tej energii, które zachwyciły mnie w "Tequili" czu "Bildungsromanie".

Dzięki, na pewno się za "Wściekłym psem" rozejrzę.:) Wiesz, ja generalnie nie mam nic przeciwko cyganerii, o ile jest ona w wieku 20+, nie ma rodziny ani dzieci, za które wypadałoby wziąć odpowiedzialność. Nic mnie tak nie wkurza, jak nieodpowiedzialni rodzice, niezależnie od zawodu i środowiska.

Kiedy pisałam, że takie zachowania budzą mój sprzeciw, nie miałam na myśli ich aspektu artystycznego (ten potrafię docenić). Chodziło mi raczej o coś tak przyziemnego, jak kwestia wychowania dzieci (co mi się rzuciło w oczy przy artykule o Przemyku i jego matce). Tutaj widzę ten brak odpowiedzialności. Nie wyobrażam sobie, jak można wychować dziecko w środowisku "hulaszczego trybu życia". Nie chcę wcale powiedzieć, że matki z tej bohemy nie dbały...

"Kochałam cię przedtem, kocham cię teraz, i znów będę kochała. Czas powraca". Maureen Paschal sądzi, że może odpocząć i zacząć pracę nad książką po odkryciu ewangelii napisanej przez Marię Magdalenę, gdzie ujawniono, że Magdalena i Jezus byli sobie poślubieni. Prawda o ich dziejach wstrząsnęła światem i sprawiła, że Maureen stała się celem ataków ludzi, którym nie spodobało się jej odkrycie, i bohaterką dla tych, którzy przyjęli je z radością....

Miriam Swanson jest rozwódką. Mieszka na Manhattanie, udziela się w organizacjach charytatywnych dla znudzonych żon bogatych mężów i przy każdej okazji pisuje liściki z podziękowaniami. Choć od rozwodu minęło sporo czasu, wciąż z goryczą myśli o Charlesie, który rzucił ją dla młodszej kobiety, i synach, bo w chwili próby nie stanęli na wysokości zadania. Jedyną jej pociechą jest lokator i przyjaciel – Kevin oraz papuga Harry. Gdy Nowy Jork za bar...