Teksty i komentarze

Spóźnione wszystkiego najlepszego :D Na torcik niestety nie zdążyłam

Dziękuję, Mafio kochana. :)

Dzięki wielkie. Te pokrewne dusze - niezastąpione. :)

Dziękuję! Słodkości sobie jutro nakupię, nie ma obawy. Nawet nie zauważyłam, że to dziesiąte. Taki szmat czasu. :D

Garstka podsumowań czerwcowych lektur, które się nie zmieściły w recenzjach i innych czytatkach: Wielki las (4) Dobrze napisane, ale do zachwytu sporo brakuje – może dlatego, że przestały mnie obchodzić myśli i losy ludzi, którzy aż drżą z chęci położenia trupem jakiegoś zwierzęcia, nie dlatego, że potrzebują mięsa czy skóry do ubrania, ale dlatego, żeby się chełpić swoją przewagą. A niedźwiedzia żal, ot co. Fotografomannia: Obrazki autob...

W pewnym momencie akcji „Domu łańcuchów” przyboczna Tavore, wpatrując się w gobelin zdobiący ścianę jej tymczasowej rezydencji w jednym z podbitych miast, powiada: „To naprawdę niezwykłe wzory (…) Ta kultura ma obsesję na punkcie zawiłości”. Jej stwierdzenie mogłoby w pewnym sensie stanowić motto całego cyklu, w istocie rzeczy przypominającego niezmiernie rozległy gobelin, czy może jeszcze bardziej tkaninę przestrzenną, coś w rodzaju abakanu, lec...

W komiksach o historii Polski, a dokładniej to o Białowieży, Bartnik Ignat i skarb puszczy i Ostatni żubr pojawiają się książki dotyczące właśnie Białowieży i Puszczy Białowieskiej, które napisał autor komiksu - Samojlik Tomasz, ale też Ekologia zwierząt drapieżnych Puszczy Białowieskiej, Puszcza Białowieska w pracach przyrodników 1721-1831, Eseje o ssakach Puszczy Białowieskiej, Ochrona i łowy: Puszcza Białowieska w czasach królewskich, Żubr: Mo...

Dołączam się, co prawda tylko prozą, lecz nie mniej szczerze: tylu lat z Biblionetką (i tylu spotkań, i tylu książek pożyczonych lub podpowiedzianych, i tylu pokrewnych dusz), ile się tylko da - bo przecież, jak powiada Sama Wiesz, Kto :-), "wszyscy musimy, chcąc uczynić rzeczywistość znośną, utrzymać w sobie kilka drobnych szaleństw", a biblionetkowanie to najpiękniejsze szaleństwo świata!

Wszystkiego książkowego. :)

Hm... to b. ciekawe,co piszecie, że wydanie z 1995 jest ocenzurowane i ma słabszą wymowę, bo ja czytałam właśnie je http://encyklopediafantastyki.pl/index.p​hp?title=Obcy_w_obcym_kraju i nie byłam szczególnie zachwycona (a nastawiałam się na nie-wiadomo-co, co wywróci mój świat do góry nogami, poszerzy horyzonty, wybije z rytmu). Widzę, że to wydanie z 2006 r. jest też w innym tłumaczeniu.

Ależ ten czas leci! I już Czajka - niebożę dni odmierzać może do nowych dziesięcioleci! Dziś już dziesięć lat minęło jak jakieś dobre licho Czajkę tu przyciągnęło! :) Niech nie braknie jej słodkości, a uśmiech na ustach niech gości. Żart, co tynfa wart, niech jej się trzyma, a żadnym zmartwieniem niech ona się nie zżyma. Niech co chce się dzieje, szampan niech się leje, a Czajka niech się śmieje.

A więc przeczytałem i mogę powiedzieć - niewątpliwie jest to Arcydzieło Literatury :) więcej wrażeń przy nr. 10. treści czytatki wyżej. Książka jest kamieniem milowym i jest także świetnie napisana, bardzo mocno też skłania do dalszych poszukiwań - choćby tych elementów, o których wyżej napisałaś, jak i np. rozszyfrowywania znaczeń imion (Jubal - "ojciec wszystkiego", Michael - "któż [jest taki] jak Bóg"). Twoje komentarze także pomogły zasma...

Kwiecień: 8. Agatha Christie - "Hercule Poirot - The Complete Short Stories" - aczkolwiek jeszcze nie wszystkie przeczytałam - więc to jest work in progress. 9. Rosemary znaczy pamięć Jeden z psychologicznie rozbudowanych kryminałów Christie i godny polecenia. Ciekawostka: pierwotnie istniał w postaci krótkiego opowiadania - "Yellow Iris" z innym rozwiązaniem. Wolę wersję powieściową - ale ja w ogóle wolę powieści Christie niż opowiadan...

"Cóż, Polski nie ma, a żyć trzeba, prawda?". W pierwszym tomie trylogii "Podróż po miłość", Dorota Ponińska zaserwowała swoim czytelnikom barwny Bliski Wschód, sporą dozę patriotyzmu oraz dość szeroko rozbudowaną płaszczyznę historyczną, tym samym stawiając sobie samej dość wysoką poprzeczkę. Po lekturze drugiego tomu tego cyklu wiem, iż udana pierwsza część nie była dziełem przypadku, autorka bowiem kolejny raz pokazała w pełni swój kunszt ...

1. Zazdrość i medycyna - 4 2. Szewcy - 2 3. Jałowa ziemia - 4 4. Kartoteka - 4 5. Czekając na Godota - 4 6. Ślub - 3 7. Tango - 4,5 8. Minuta mądrości - 5 9. Tam gdzie ty - 5 10. Myszy i ludzie - 5 11. Kwas siarkowy - 4 12. Lekcje pana Kuki - 5

W bloku okna, w oknach pożółkłe światło. Nagrobek oświetlony wątłą świeczką. Cień boryka się z nocą. Pogrzebane chęci, pogrzebane potrzeby. Blok z betonu, blok z marmuru. Tak samo nie żyjesz.

"Życie przemija tak szybko, zabijanie miłości to grzech... Może największy". "Podróż po miłość" - czego byście spodziewali się po takim tytule książki? Pewnie lekkiej, powieści obyczajowej, a nawet romansu, czyli lektury, którą szybko się czyta i równie szybko zapomina. Zdradzę Wam, że to jednak tylko pozory, bowiem pod tym prostym tytułem książki, kryje się tak wiele, iż można czerpać z niej pełnymi garściami. Chcecie poczytać o miłości – b...

Może autorka jest fanką Saetii?: https://www.youtube.com/watch?v=gto_IYvl​YLA ;)

No, dobra, niech będzie, "Satię" mogę darować, ale reszty się nie da! Nie oceniam przy tym autorki, tylko książkę w sensie fizycznym, która jest efektem współpracy pisarza i zespołu redakcyjnego; jeśli nawet sam pisarz płaci za wydanie książki, to czy za te pieniądze ów zespół nie mógłby się postarać o doprowadzenie jej do postaci czytalnej? A to, że gnioty fabularne napisane bez jednej skazy językowej też się zdarzają, to osobna sprawa :-).

Jack Schaefer, amaerykański pisarz i noblista, dziennikarz, reporter, przede zaś wszystkim, autor książek o tematyce przygodowej, której akcja została osadzona na Dzikim Zachodzie. Daleko im jednak do typowego westernu, rewolwerowców, bandytów, zażartej akcji. Tu bohaterami są zwykli, szary ludzie. Mały chłopiec, stary pasterz, były kowboj. Indianin, który nie pasuje do swoich. "Kanion" pod wspólnym tytułem kryje trzy opowiadania. "Stary Ramon"...

Ten cytat wszyscy znają: "Z kogo się śmiejecie? Z siebie się śmiejecie." Marcin Kołodziejczyk, reporter, dziennikarz napisał książkę, która jest jakby krzywym zwierciadłem, w którym wszyscy możemy przejrzeć się . My, straszni mieszczanie w swych strasznych mieszkaniach. Kołodziejczyk zapytany, czym są jego teksty, nie odpowiedział jednoznacznie. I tak krytycy mają problem, czy są to mini-reportaże, czy też opowiadania. Inaczej mówiąc, czy jest...

„Sęp powoli odwrócił głowę i spojrzał na nas przez pochyłe ramię. Moje przerażenie ustąpiło nieco na widok ludzkiej twarzy – nie dzioba – zwiędłej niewątpliwie i obciągniętej, jak stwierdziła pani Burr, wytartą i pogniecioną ceratą, ale jednak twarzy, a właściwie wściekłej twarzyczki z oczami tak palącymi i błękitnymi jak niebo nad pustynią. -Chłopcze – powiedział starzec do doktora Teague – kiedy raz zostałem trafiony kulą w zadek, wyjąłem ją s...

Dzięki! Co prawda lista w powyższej czytatce odnosi się do tego, co już przeczytałem, ale za to pasuje do Akcja CSA - Czytam Słynne Arcydzieła , do której dołączę Profesor Stoner Pogarda Rzeczy :)

Może tutaj uda się znaleźć uzupełnienie Twojej listy: Klasyka: Reaktywacja

"Wie Pan, co jest największym grzechem ludzkości? (…) - Nieświadomość". Gdybyście po przeczytaniu thrillera kryminalnego Thomasa Arnolda zostali zobligowani do odpowiedzi na pytanie, jakiej narodowości jest pisarz – z pewnością większość z Was odpowiedziałaby, iż Amerykaninem. Dlaczego? Otóż wśród czytelników panuje przeświadczenie, że powieść w typowo amerykańskim stylu może napisać wyłącznie cudzoziemiec, na pewno nie Polak. Otóż, powiem W...

A może spotkamy kogoś, kto będzie nas uważał jedynie za zwierzęta? Uwierzymy mu? Co poczujemy? Nie możemy tego poczuć już teraz?

W mieście Ur, w Babilonie, żyli tacy sami ludzie jak w dzisiejszym Budapeszcie: tak samo postrzegali w swoich duszach świat i dokładnie tak samo reagowali na świat. Tyle że - bez narzędzi - bliżej byli tajemnic świata, bliżej czasu, bliżej gwiazd i migowego języka natury. Mieli subtelniejszy słuch, wzrok - nawet bez teleskopu ostrzejszy, więcej postrzegający, czulszy, więcej przeczuwający, więcej ogarniający. Materiał ludzki nie zmienił się, ale ...

Nowi ludzie nie mogą ci dać nic takiego, co mogłoby zasadniczo zmienić twój stosunek do świata; bo tylko ty sam możesz dać sobie coś istotnego.

Trzeba żyć jednocześnie ze słońcem i z księżycem, z wezbraniem wód, z zimnem i ciepłem: nigdy przeciwko światu, lecz zawsze w zgodzie z harmonią świata, z powszechnym porządkiem stwarzania i niszczenia. Tylko ci potykają się w życiu, któzy są wewnętrznie głusi na głosy świata.

Ja, przy lekturze tejże powieści naszego śląskiego dandysa, kolejnego duchowego przywódcy narodu ślunskiego in spe, zderzyły się me dwie nieufności. Nie potrafię zaufać Twardochowi. No, nie daję rady. Nazwisko kojarzę od 10 lat, znam, z drugiej ręki, jego drogę twórczą i w jakimś stopniu życiową. I nadal nie potrafię poskładać tego co kiedyś, z tym co teraz. Nie kupuję tej przemiany, na obu obszarach, z tego co kojarzę, dość radykalnej. I po "...