Teksty i komentarze

Pamiętam jak czytając kolejną książkę Jane Austen Opactwo Northanger byłam ciekawa powieści gotyckiej. Bohaterka, niezbyt lotna z resztą, zaczytywała się w powieści Ann Radcliffe Tajemnice zamku Udolpho: Romans strofami poezji przetykany . Mimo wszystko nigdy sama po nią nie sięgnęłam :)

Ten link to chyba niezbyt śmiga.

No i warto przeczytać kolejną powieść Cabre "Wyznaję" :)

Wydaje mi się, że na sprawcę wskazuje sposób, w jaki została zamordowana. Czy się mylę?

Oczywiście nie miałam na myśli „Motylka”, tylko „Dom czwarty”.

Książek Puzyńskiej jeszcze nie czytałam. Jestem jednak ciekawa, o co chodzi z niepełnosprawnymi, bo napisałaś: „Mylenie dat, plątanie się, zachodzenie w ciążę w momentach dla bohaterów niemożliwych, a na dodatek niepełnosprawni”. Jest ich w „Motylku” za dużo? :)

Zamieszczam link z książkami do wymiany. Zainteresowanych proszę o PW. http://lubimyczytac.pl/polka/3097​769/wymienie/lista

Minął pierwszy dzień konkursu. Zgłosiło się jak dotąd 4 aeronautów. Najlepiej rozpoznawalne są balony nr 10 i 12. Czekam na kolejnych zdobywców przestworzy...

Rozmyśliłem się trochę z czytatką do 5. - strasznie dużo by było przepisywania. Jedna tylko czytatka towarzysząca: Austen konserwatystką Dorzucę jeszcze tylko komentarz: Konserwatyzm jawi się w książce Wikera jako sprzeciw wobec biurokratyzmu i nadmiernego etatyzmu, interwencjonizmu oraz lewicowego relatywizowania pojęć (szczególnie prawdy i natury ludzkiej). Godne zaznajomienia.

Dobra. No właśnie - dobra, ale nie świetna, zachwycająca, itd. Dla mnie dobra - to warto czytać, ale nie rzuca na kolana. Dobra. A 3 = przeciętna. No właśnie - omijam przeciętność, nie lubię przeciętności, szkoda mi na nią czasu. Może to zależy od podejścia do życia - czy przeciętność jest codziennością i ja akceptujesz, czy też przeciętność nie jest satysfakcjonująca i ją omijasz. Ja omijam przeciętność we wszystkim. Szkoda życia na przeciętnoś...

To pewnie zależy od tego, z jakiego założenia wychodzę. Zakładam, że każda książka jest dobra. I taka dobra to u mnie 5. Jak czegoś jej brakuje, ocena schodzi w dół. 3 u mnie to jest bardzo, bardzo słaba rzecz. Rzeczywiście w opisie jest "przeciętna", ale nie ja ten opis tworzyłam. Może rzeczywiście nie powinnam pisać fatalna. A jedynie - słaba. Jedynek to chyba w ogóle nie stawiam, takiej książki po prostu nie skończyłabym, zostałaby odłożona ...

TYLKO z francuską, czy głównie z francuską? To jest dopiero wyzwanie czytelnicze... Widzę, że Zola bardzo wysoko oceniony, też go lubię. W ogóle XIX wiek to wielka literatura.

Czy ktoś mógłby osunąć mój podwojony komentarz? Z góry dziękuję (i ten też) :-)

To jeszcze jedna ciekawostka na temat względności ocen, poniekąd aneks do dyskusji, która dotąd wre pod jedną z recenzji. U jednej osoby 3 to ocena negatywna, 4 - słaba, dobrze zaczyna się od 5. U innej 3 to zupełna przeciętność, 4 - coś dobrego, choć może nie wybitnego, na 5 już książka musi zasłużyć, nie mówiąc o 6. A np. u mnie 3 to albo coś doskonale nijakiego (przeczytałam i przeszło przeze mnie jak powietrze), ale też książka, która mogłaby...

Właśnie czytałam autobiografię Winterson, i ona też czyta Mansfield: "Katherine Mansfield - której opowiadania zdecydowanie odbiegają od wszelkich doświadczeń życiowych, jakie miałam w wieku lat szesnastu. Ale właśnie to było ważne". :-)

Przecież 4 to z definicji (!) ocena dobra. Przeciętna to 3! Twój system jest dla mnie niezrozumiały. Ja daję czwórki naprawdę przyzwoitym w moim odczuciu książkom. Czwórkę od piątki dzieli tylko jedno oczko! A 5 mają u mnie pozycje pierwszorzędne, ze wszech miar znakomite.

Moniko, 'blogową książkę' oceniłaś na 3+ a kryminał na 3 - i piszesz o nich: fatalne?! Zupełnie nie rozumiem. To dlaczego nie 1/1+, w porywach 2? Trójka to ocena przeciętna, przeciętna nie znaczy przecież fatalna...

Właśnie nie wiem, czy nie byłby zbyt męczący. Niestety, jeśli chodzi o audiobooki książek Dehnela to nie mam dobrych doświadczeń, słuchałam "Saturna", ale w końcu straciłam cierpliwość, przerwałam i już nie wróciłam.

No niby się tak zapowiadało, że to się może źle skończyć, ale cały czas miałam w głowie, że no przecież miała być kontynuacja Uwaga: po kliknięciu pokażą się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu

:D

"Kot, który udawał burrito" :)

1. Folklor Świata Dysku ocena 4 Ocena w sumie niska (jak na moje oceny), ale to tylko dlatego, że trudno zakwalifikować Folklor jako osobną książkę. Może być albo przypisem do Świata dla wiedzących w czym rzecz, albo wstępem czy zachętą dla jeszcze nie wiedzących. Duże różnych ciekawych ciekawostek i cytatów. 2. Rozplatanie tęczy: Nauka, złudzenia i apetyt na cuda ocena 3 Ponoć jest tu mniej napastliwy niż normalnie - wierzę, ale i tak jest ...

Ależ proszę bardzo - bardzo lubię się dzielić lekturami, zwłaszcza jeśli wynika z tego jakaś dyskusja. Mnie też bardzo się podobał pomysł na zapis tylko jednej strony dialogu, kilka z tych tytułowych wywiadów było znakomitych. Niestety znużyła mnie powtarzalność problematyki - niby za każdym razem trochę inaczej pokazane postaci, ale wciąż bardzo do siebie podobne, paskudne i niedojrzałe emocjonalnie. W mniejszej dawce pewnie bardziej by mi s...

Mnie zachwycił też sposób prowadzenia narracji - ta gorączkowość opowieści, jej maniakalne tempo, wręcz słyszałam monolog Krivoklata - jeśli powstanie audiobook, ma szanse być świetny.

Tak też czytałam, że w 2018. Swoją drogą myślałam, że końcowy wątek na arenie potoczy się inaczej i kontynuacji może nie być :). Trzeba przyznać, że książka jest nieprzewidywalna.

To tak jak chomik :)

Nie wiem, jak reszta marginesów (A nie, wróć! Mają! Wydawnictwo!), ale ten jeden ma... kota na punkcie kota, że nie może mieć kota.

Ha, czułam, że to nie ściema, a teraz mam dowód. Wczoraj widziałam kota koleżanki, który spał przykryty jak człowiek - tylko głowa mu wystawała. I sam się tak urządził :).

A ma, na razie tylko serię, ponieważ za często nie ma go w domu;). A Marginesy coś mają?

Dla mnie Ursula Le Guin jest niepodważalną królową fantastyki, zresztą nagrody, których jest laureatką i szacunek w środowisku mówią same za siebie. Osobiście zawdzięczam jej coś jeszcze - "Czarnoksiężnik.." był moją pierwszą prawdziwą fantastyką. Miałam 11 lat i znalazłam stare wydanie (Prószyński) w postaci czarnych, cienkich książeczek na półce mojej mamy (z resztą przez całe życie aż do dzisiaj, znajduje tam cuda). Po trzech książkach - "Teha...