Książka: Wspomnienia z domu umarłych

Powieść Dostojewskiego napisana została jako wspomnienia szlachcica Aleksandra Pietrowicza Gorianczykowa, który za zabójstwo został skazany na 10 lat katorgi, czyli zesłania na Syberię połączonego z ciężką pracą fizyczną. Była to z reguły sprawiedliwa kara. „Zapiski z martwego domu” - takiego tytułu używał Gustaw Herling-Grudziński w swojej książce „Inny świat”, gdy wspominał, jak wiele ukojenia dała mu ta powieść Dostojewskiego podczas jego pobytu w łagrze sowieckim. Główny bohater musiał w...

"Wspomnienia z domu umarłych" Dostojewskiego jest to powieść, która powstała na podstawie pobytu na zesłaniu (w latach 1850-54) samego autora tego dzieła. Książkę oceniam dosyć pozytywnie, silne wrażenie wywarły na mnie opisy zachowań zesłańców, tchną one realizmem. Książka zmusza czytelnika do głębszego zastanowienia się nad materią poruszanych spraw. Jedynym minusem jest pasywność książki, brak szybkiej akcji, mała ilość dialogów. W powieści możemy odnalezć wiele dramatycznych historii ludzkic...

We "Wspomnieniach z domu umarłych" Dostojewski zawarł swoje doświadczenia i obserwacje z pobytu na katordze na Syberii. W sposób niezwykle dokładny i obrazowy przedstawia warunki życia więźniów, relacje między nimi i stosunek do władzy zwierzchniej. Książka stanowi zbiór portretów przeróżnych osobowości wraz z próbami psychologicznego zrozumienia ich zachowań, nawyków i skłonności. Powieść nie należy do najłatwiejszych w odbiorze z powodu obszerności opisów i stosunkowo małej ilości akcji. Po...

„Wspomnienia z martwego domu” to najbardziej osobiste dzieło Fiodora Dostojewskiego.


W 1849 roku Dostojewski za przynależność do Koła Pietraszewskiego został skazany na karę śmierci przez rozstrzelanie. W ostatniej chwili car zamienił ją na więzienie połączone z ciężkimi robotami. Pisarz przebywał na katordze cztery lata, a doświadczenia zebrane w tym okresie pozwoliły mu przedstawić w powieści obraz życia w syberyjskim więzieniu.

Swoje wspomnienia Dostojewski wkłada w usta szlachcica skazanego za zabójstwo żony na dziesięć lat ciężkich robót. Opisuje zwyczaje panujące na katordze, relacje między współwięźniami, ich historie, zachowania, postawy i charaktery, przedstawia różne fragmenty katorżniczego życia (pobyty w szpitalu, handel wódką, święta, kary cielesne, zachowanie przełożonych, roboty) i wiele sylwetek skazańców. Są pośród nich ludzie dobrzy, wartościowi, z którymi nawiązuje przyjaźnie. Jednak większość katorżników to ludzie ponurzy, dumni, ambitni, zawistni, źli i złośliwi. Awantury, kradzieże i bójki są na porządku dziennym, atmosfera moralna panująca w barakach jest trudna do zniesienia. Większość skazańców pochodzi ze stanu chłopskiego, do byłego „pana” odnoszą się niekiedy z nienawiścią, Aleksandrowi Pietrowiczowi jako byłemu szlachcicowi jest na katordze wyjątkowo ciężko, wrogość większości współwięźniów i samotność – to uczucia szczególnie doskwierające mu podczas pierwszych miesięcy pobytu w więzieniu.

[Wydawnictwo MG, 2017]

- Słomiana krowa! - powiedział jakby do siebie. (...) Tłuścioch nareszcie rozgniewał się. - Ale ty, cóżeś to za ptaszek - zawołał, nagle poczerwieniawszy. - A właśnie, że ptaszek. - Jaki? - Taki. - Jakiż taki?.. - Jednym słowem taki. - Ale jaki? Wpili się oczyma w siebie. Tłuścioch czekał odpowiedzi i ścisnął kułaki, jakby gotów natychmiast rzucić się do bójki. (...) Wysoki aresztant stał spokojnie i wspaniale: czuł, że na niego patrzą i czekają, czy się zbłaźni odpowiedzią, czy nie; czu...