Książka: Azyl

William Faulkner (1897-1962), jeden z najwybitniejszych amerykańskich powieściopisarzy i nowelistów, pochodził z południa Stanów Zjednoczonych, które jest tłem dla większości jego dzieł. Tworzą one ogromny cykl, zwany przez wielu krytyków „Sagą Yoknapatawpha” - wyimaginowanej krainy, której losy ukazują zanik i degenerację dawnych patriarchalnych tradycji amerykańskiego Południa i rozwój nowoczesnego, nie liczącego się z żadnymi etycznymi względami kapitalizmu, opartego na bezwzględnej rywalizacji.

Jedno z ogniw tego cyklu stanowi „Azyl”, książka, która zyskała autorowi sławę i ogromną poczytność. Napisana w 1931 r., ukazuje pełen okrucieństwa obraz moralnego zdziczenia ludzi z różnych środowisk społecznych i zupełnej dezintegracji osobowości bohaterki, młodziutkiej dziewczyny, pod wpływem doznanego gwałtu i poniżenia, nagłego zetknięcia z rzeczywistością życia.

Powieść ta, znakomicie skonstruowana, operuje nowoczesną techniką pisarską, autor obok innych środków artystycznych wprowadza monolog wewnętrzny pozwalający poznać skomplikowane doznania i przeżycia osób działających. Styl i język jest niezwykle bogaty, żywy i dynamiczny.

[PIW, 1976]

Pierwsze, co przyszło mi do głowy to pytanie, czy w taki sposób pisze ktoś jeszcze, a drugie – czy współcześni czytelnicy są w stanie czytać taką literaturę…   „Azyl” to powieść napisana w 1931 roku, której akcja dzieje się w wyimaginowanej krainie Yoknapatawpha. Jest częścią cyklu „Wina i odkupienie”.   Faulkner, kolejny raz w swojej prozie, prezentuje upadek starych tradycji Południa Stanów. Świat (Ameryka) dynamicznie się zmienia, ale nie wszyscy dobrze sobie radzą z rozwojem cywilizacji,...