Książka: Obóz świętych

Jean Raspail w 1973 roku, pisząc „Obóz Świętych”, dołączył do grona pisarzy-proroków. Zmarły niedawno pisarz przewidział bowiem pokojowe przybycie imigrantów z różnych stron świata na Zachód Europy, zwłaszcza do ojczystej pisarzowi Francji. Odpowiedź na pytanie, skąd autor to wiedział, jest jednocześnie ukazaniem najważniejszych aspektów powieści. Najpierw trochę o formie. „Obóz Świętych” to powieść niemal w dokumentalny sposób przedstawiająca przybycie wielkiej armady statków z obywatelami p...

"W nękanych głodem i epidemią Indiach pod wpływem wystąpień szalonego filozofa, zresztą przybysza z Europy, setki tysięcy ludzi opanowują siłą statki, łodzie, barki i na oślep, niepowstrzymaną falą, ruszają ku Europie. Przypadkiem celem tej nowej wędrówki ludów staje się ojczyzna autora, ale nie o nią tu w sumie chodzi, tylko o cały zgnuśniały w dobrobycie i ogłupiały Zachód, który wobec tej nagłej inwazji okazuje się całkowicie bezradny...

Raspail zdaje sobie doskonale sprawę z umowności powieściowej wędrówki ludów, z historycznych oraz kulturowych kontekstów tej kolejnej literackiej apokalipsy. Opowieść o konającej w imigracyjnych konwulsjach Francji jest zarazem opowieścią o upadku Rzymu i Bizancjum, o wellsowskich Elojach i Morlokach, o rewolucji bolszewickiej i może najbardziej - o Kościele Dni Ostatnich. To suma lęków wspólnych wymierającym cywilizacjom.

Rafał A. Ziemkiewicz

[Klub Książki Katolickiej, 2005]

Po moim zachwycie Uległością (Houellebecq Michel) pojawiły się głosy na Biblionetce, że muszę przeczytać Raspaila, bo był pierwszy, Uległość jest właściwie wtórna, i w ogóle. No to przeczytałam. I jakże się cieszę, że Uległość była pierwsza. Po Raspailu nie sięgnęłabym po nic, co uchodzi za podobne. Książka jest pełna agresji i pogardy. "Żaden z was nie ma poczucia dumy ze swej białej skóry i jej znaczenia". Owszem, nie jestem dumna z tego, że jestem biała. Bo to nie jest powód do dumy. To jest ...