Książka: Jaskiniowiec

Od kiedy zrobiła się moda na skandynawskie kryminały, wręcz mnożą się północni pisarze pragnący sprostać zapotrzebowaniu rynkowemu na ten gatunek, a nawet tacy, którzy się pod nich podszywają, choć najwyraźniej ze Skandynawii nie pochodzą. Jednym to wychodzi lepiej, innym gorzej, przy czym nie zawsze jakość jest wprost proporcjonalna do intensywności, z jaką wydawca daną książkę promuje. O „Jaskiniowcu” (ani o jego autorze) w ogóle nie słyszałam, póki mi go na spotkaniu biblionetkowym nie wcisnę...

Recenzuje: Anna Dolińska Za takim kryminałem nieco ostatnimi czasy tęskniłam: wyzbytym sensacji, wielostronicowych (i nużących) pościgów z bronią w ręku, bez niepotrzebnych wulgaryzmów i dewiacji głównego bohatera. W „Jaskiniowcu” norweskie krajobrazy toną w śniegu. Wszechobecna biel z jednej strony wycisza, z drugiej – wprowadza nastrój grozy i oczekiwania. W którymś z ubogich gospodarstw, oddzielonych ośnieżonymi lasami od siebie i świata, czai się zło, wcielone najprawdopodobniej w ja...

Zaledwie trzy domy dalej od mieszkania policjanta Williama Wistinga zostają odnalezione zwłoki mężczyzny, który przez cztery miesiące siedział martwy przed migającym ekranem telewizora. Nic nie wskazuje na to, aby jego śmierć była wynikiem przestępstwa. Viggo Hansen był człowiekiem, na którego za życia nikt nie zwracał uwagi, więc jego śmierć również nie wzbudza sensacji i nie trafia na czołówki gazet. A jednak z jakiegoś powodu ta sprawa budzi ciekawość córki Wistinga, która jest dziennikarką. Line postanawia napisać artykuł: "Portret zupełnie nieznanej osoby".

Kiedy Line rozpoczyna swoje dziennikarskie śledztwo, policja otrzymuje zgłoszenie o odnalezieniu kolejnych zwłok, tym razem na miejscu wycinki lasu. Wygląda na to, że ciało musiało tam leżeć przez długi czas. Na zwłokach mężczyzny zostaje ujawniony niezwykły ślad.

Wkrótce policja organizuje zakrojoną na szeroką skalę obławę – jedną z największych w historii Norwegii. Jedyne, co mogłoby popsuć szyki śledczym to nadgorliwi dziennikarze…

[Smak Słowa, 2014]

Wreszcie dobry kryminał skandynawski. Śledztwo prowadzi policjant, wątki socjologiczne nie są na pierwszym planie, a świat nie jest wyłącznie zły i podły. Z chęcią sięgnę po kolejne kryminały Horsta.