Książka: Zbuntowani

Jest rok 1918. Trwa wojna. Przez miejsce akcji – nieokreślone miasto, o którym więcej za chwilę – nie przetacza się front, ale i tak pozostawia ona na nim swoje ślady: „ojcowie poszli, starszych braci zabrano”[1]. Jedni z nich – jak mąż młodej kobiety, u której wynajmuje mieszkanie aktor Amadé– nie wrócą już nigdy, inni – jak szewc Zakarka i młodziutki Lajos Prockauer, którego zaraz po maturze wzięto do wojska – wrócili okaleczeni fizycznie i psychicznie, a losy jeszcze innych – choćby pułkowni...

Maj 1918 roku, dzień po egzaminie maturalnym. Zazwyczaj to wydarzenie oznacza nowy, ważny etap w życiu, wkroczenie w dorosłość, jednak dla bohaterów "Zbuntowanych" nie ma żadnego znaczenia, gdyż i tak za kilka tygodni mają zostać wysłani na front. Wiedząc o tym, próbują uciec przed światem dorosłych, przeciwstawić się jego prawom, stworzyć własną społeczność rządzącą się zupełnie innymi zasadami.

Pierwsza, oryginalna wersja "Zbuntowanych", wydana w 1930 roku, została napisana jako osobna i niezależna całość. Pod koniec życia Sándor Márai przeredagował ją i włączył do sześciotomowego cyklu "Dzieło Garrenów". Te sześć powieści przedstawiających świat mieszczański rodzinnego miasta, Kassy, uważał za swoje największe dokonanie.

[Czytelnik, 2009]