Zbuntowani (Márai Sándor) to powieść o młodości, o wchodzeniu w dorosłość w czasie trudnym i niespokojnym. Czy jest czas na tyle spokojny, by bezpiecznie i bez obaw zacząć dorosłe życie?

Jest rok 1918, miasteczko na Węgrzech. Przyjaciele Abel, Bela, Tibor i Erno zdają maturę. Przed nimi dorosłe życie. To jednak nie ma być życie zgodnie ze swoim wyborem. Trwa wojna, ojcowie chłopców są na froncie, o nich także upomina się armia. Wszystkie ich zachowania, zabawy, nastroje wynikają z tego, zdefiniowanego już losu. Dlatego chłopcy nie chcą dorosnąć. Nie chcą być jak ich ojcowie.

Powieść Maraia została napisana w 1930 roku, wystarczająco dawno, byśmy mogli zacząć poszukiwać różnic między postawami, zachowaniami ówczesnych i obecnych maturzystów. Uważny czytelnik znajdzie wiele różnic. Nie trzeba jednak zbyt głęboko szukać, by odkryć podobieństwa. Młodzi ludzie obecnie i siedemdziesiąt lat temu nie różnią się tak bardzo.

Powieść jest pierwszą częścią większej całości, sześciotomowego cyklu pt. "Dzieło Garrenów". Napisana została początkowo jako dzieło autonomiczne. Następnie włączona do cyklu powieściowego. Marai uznawał siebie za pisarza "mieszczańskiego", który próbuje opowiedzieć o tamtych czasach. Według niego mieszczanin był kimś, kto tworzył cywilizację, obecna klasa średnia tylko konsumuje. To szczególny hołd dla przeszłości. Warto się z nim zapoznać.




Zbuntowani (Márai Sándor)